(၂)ဇာတ်လိုက်၏ဗီလိန်ဇနီးသည်

Chapter 172

ကုမင်လီ ဟင်းချက်သည်မှာ ရှေးခေတ်က လူချမ်းသာမိသားစုမှ အိမ်ရှင်မနှင့် အလွန်ဆင်တူသည်။အကြောင်းမှာ ပါဝင်ပစ္စည်းများကို အခြားသူတစ်ဦးမှ ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်၍ သူမလုပ်ရသည်မှာ မီးဖိုကိုဖွင့်ပြီး ချက်ပြုတ်ရန်သာ ဖြစ်သည်။ ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များပင် သူမအတွက် အချိန်မီ ပြင်ဆင်ထားပြီးသာ ဖြစ်လေတော့သည်။ထို့ကြောင့် သူမဟင်းပွဲများမှာ အရသာမရှိသည်မှလွဲ၍ စားဖိုမှူးတစ်ယောက်နှင့် တူနေတော့သည်။

ကျန်းမင်ယွမ် မရောက်မီကပင် ဟင်းအနည်းငယ် ချက်ပြီးဖြစ်ကာ ကျန်ဟင်းများချက်ရန် အချိန်အတော်ယူရမည် ဖြစ်လေသည်။

"မင်ယွမ်ရေ...ညစာ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ..."

အိမ်အကူများက ဟင်းပွဲများ သယ်သွားကြသည့်အခါ ကုမင်လီက ကျန်းမင်ယွမ်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ သူမသည် ခါးစည်းကို ၀တ်ထားပြီး ဆံပင်ကိုလည်း ခပ်ဖွဖွသာ ချည်နှောင်ထားလေသည်။ နွေးထွေးလှသော နေရောင်အောက်တွင် သူမသည် ပို၍ပင်နုပျိုနေပုံရပြီး အလွန်ချစ်ရသော မိခင်တစ်ယောက်လိုပင်။

ကျန်းမင်ယွမ်သည် သူ့ရှေ့က နုပျိုလှသည့် မိခင်ကိုကြည့်ပြီး ဘာမှ မတုံ့ပြန်ဘဲ အမှတ်တမဲ့သာ သဘောထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ ထမင်းစားခန်းသို့ လျှောက်မသွားမီ ဖုန်း browser မှတ်တမ်းကိုလည်း ရှင်းလင်းလိုက်သည်။

“စားကြည့်ပါဦး... ငါးပေါင်းလေ...ရှာလကာရည်ဆော့စ်လေးနဲ့ တွဲပြီးစား... ငယ်ငယ်ကတည်းက သားအကြိုက်မလား..."

ကုမင်လီက သူ့ထမင်းပန်းကန်ထဲသို့ ဟင်းများ ပုံပေးပြီး ဟင်းပွဲထဲမှ တူနှစ်ချောင်းကို ဟင်းပွဲထဲ ပြန်ထည့်ထားလိုက်ရင်း ပြောလေသည်။

"အဲ့ဒီညစ်ပတ်နေတဲ့ တိုက်ခန်းကနေ ဘာလို့ ဒီကို မပြောင်းလာတာလဲ..အိမ်မှာဆို ပိုအဆင်ပြေတယ်...."

"အပြင်မှာနေရတာ ပိုအဆင်ပြေပါတယ်..."

ကျန်းမင်ယွမ်က ငြင်းလိုက်ပြီး ငါးကိုမစားဘဲ ထမင်းကိုသာ စားလိုက်သည်။  ညစာစားရသည်မှာ အတော်လေး အဆင်မပြေဖြစ်နေရသည်။