(၂)ဇာတ်လိုက်၏ဗီလိန်ဇနီးသည်

Chapter 149

{ ကလေးကြီး  - ၁ }

ကျန်းမင်ယွမ်ဆီမှ တိကျသေချာသောအဖြေကို ရရှိလိုက်သဖြင့် ချန်းဟွမ်တစ်ယောက် ဝမ်းသာသွားခဲ့သည်...

သူမ စက်ဝိုင်းသဏ္ဍာန်တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး သားဖြစ်သူနှင့်အတူ အပြင်သို့ လျှောက်လှမ်းပြီးနောက် ကျန်းမင်ယွမ်ကို ပြန်လှည့်မေးလိုက်သည်...

" ဘယ်ကို အရင်သွားကြမလဲ "

" လောင်လျှိုတို့ကို အရင်စောင့်ကြတာပေါ့..."

လောင်လျှိုတို့မိသားစုသည်လည်း ဤဟိုတယ်တွင် တည်းခိုခဲ့ကြခြင်းဖြစ်၏... ၎င်းတို့သည် ရဟတ်ယာဉ်ပုံသဏ္ဍာန်ရှိသောစံအိမ်ကို ငှားရမ်းထားခြင်းပင်...

ခေတ္တမျှစောင့်ဆိုင်းပြီးနောက်တွင် လောင်လျှိုမိသားစုကို ရောက်ရှိလာကြသည်... လောင်လျှိုနှင့် မစ္စစ်လျှိုတို့သည် သားဖြစ်သူနှင့်အတူရှေ့သို့ လျှောက်ခဲ့ကြ၏...

မိသားစုနှစ်စု တွေ့ဆုံပြီးနောက်တွင် တပ်မတော်အခြေစိုက်စခန်းသို့ ဦးစွာ ဦးတည်သွားရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသည်... လောင်လျှိုသည် ထိုနေရာတွင် နှစ်အနည်းငယ်ကြာ စခန်းချခဲ့ဖူးတာကြောင့် ထိုနေရာ၏ဧည့်လမ်းညွှန်ဖြစ်နိုင်လောက်သည့်အထိ ထိုနေရာအကြောင်းကို ရင်းနှီးပြီးသားပင်...

စစ်အခြေစိုက်စခန်းသည် ယခုတွင် ပြတိုက်အဖြစ် ပြောင်းလဲနေပြီဖြစ်ကာ မူလတန်းလျားကိုတော့ အမှတ်တရပစ္စည်းအရောင်းပြခန်းအဖြစ် ပြောင်းလဲထားခဲ့ပြီဖြစ်သည်...

ချန်းဟွမ်တို့သည် ဦးတည်ရာသို့ ရောက်ရှိချိန်တွင် လောင်လျှိုသည် ကားပေါ်မှ ဆင်းလာတည်းက စကားစမစဲတော့ပါလေ...

" ငါ ဒီမှာရှိခဲ့တုန်းက ဒီကင်းတဲလေး မရှိခဲ့ဘူး... အခု နောက်ပိုင်းမှ ထပ်ဆောက်ထားတာနေမယ်... "

အထဲသို့ဝင်သွားပြီးနောက် သစ်ပင်များကို တွေ့ချိန်၌လည်း " ဒီသစ်ပင်ကြီးက ဟိုးအရင်တုန်းတည်းက ရှိခဲ့တာလေ... အရင်ကဆို ဒီမှာ ရေချို မရဘူးလေ... မိုးရွာတဲ့ချိန်ဆို မိုးရေ ခံထားရတယ်... "

ဤသို့ဖြင့် အိပ်ခန်းတန်းလျားလေးသို့ ရောက်ချိန်တွင်တော့ " ဟိုအရင်က ငါ ဒီတတိယထပ်မှာ နေခဲ့တာလေ... တစ်ခန်းတည်းမှာ ရှစ်ယောက်အတူနေခဲ့ရတာ... သွားကြည့်လိုက်ပါအုံးမယ် ငါ့အခန်းရှိသေးလားလို့... "