(၂)ဇာတ်လိုက်၏ဗီလိန်ဇနီးသည်

Chapter 183

ရှင်းရှင်းက နှာသံကလေးဖြင့် အဖေဖြစ်သူကို မေးလိုက်သည်။

  " ဖေဖေ...သားလက်ကို နွားနို့ထဲ စိမ်ပြီးရင် လက်က ဖြူသွားမှာလား..."

ကျန်းမင်ယွမ် အနည်းငယ် တိတ်ဆိတ်သွားရသည်။

“ဖေဖေကလည်း မသိဘူးလား.. ဘာလို့ ဖေဖေက မသိတာလဲ...."

ရှင်းရှင်း အမြင်တွင် အဖေဖြစ်သူမှာ အထင်ကြီးစရာ လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေသော်လည်း ဤကဲ့သို့ အသေးအမွှားမေးခွန်းကို မဖြေနိုင်သဖြင့် သူနားမလည်နိုင် ဖြစ်နေရသည်။

သူက အဖေ့ဖြစ်သူကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ကျန်းမင်ယွမ်လည်း ဆွံ့အသွားရပြီး ရှင်းရှင်း၏ နဖူးကို လက်ဖြင့် အသာပွတ်သပ်လိုက်သည်။

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဖေဖေက အသားဖြူဖို့မလိုဘူးလေ..."

"ဒါပေမယ့် သားတို့ အတန်းထဲက မိန်းကလေးတွေက အသားဖြူတဲ့ ယောက်ျားလေးတွေပဲ ပေါ်ပြူလာဖြစ်မယ်လို့ ပြောကြတယ်....ဖေဖေ...သား‌ရော အသားဖြူလား..."

"...."

"ဖေဖေလည်း အသားဖြူဖို့ လိုတယ်နော်...ဒါမှ မေမေကချစ်မှာ..."

" ဒီထူးဆန်းတဲ့ စကားတွေကို သားဘယ်က ကြားလာတာလဲ..."

"မထူးဆန်းပါဘူး...ဖေဖေရဲ့..."

ရှင်းရှင်းက သူ့သီအိုရီကို ပြတ်ပြတ်သားသား ကာကွယ်လိုက်ကာ မဖြေဖြစ်သူက သူ့စကားကို မယုံသဖြင့် ချန်းဟွမ်အနား သွားလိုက်သည်။ထို့‌နောက် သူကနွားနို့နှစ်ထားသောလက်ဖြင့် သူမ၏ အဝတ်အောက်နားကို ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ကို ချီခိုင်းနေလေသည်။

"မေမေ... ဖေဖေက အသားဖြူရင် ဖေဖေ့ကို ချစ်မှာ မဟုတ်လား..."

ချန်းဟွမ်သည် သူတို့သားအဖ ပြောနေစဉ်က အသာနားထောင်နေခဲ့ပြီး ယခုကဲ့သို့ သူမကို လာမေးမည်မထင်ထားပေ။ သူမ ဟင်းချက်နေသည်ကို  ရပ်ထားလိုက်ကာ သားဖြစ်သူကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ရှေ့ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး သူမရှင်းရှင်း ပြောသမျှကို လုံးဝမကြားဟန်ဆောင်လိုက်သည်။

ကံမကောင်းစွာနှင့် ရှင်းရှင်းက သူ့ကို ပြန်မဖြေသဖြင့် ထပ်ချည်းတလဲလဲသာ မေးနေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်လည်း သူ့ကိုယ်လုံးနှင့် တိုက်လိုက်သေးသည်။

ချန်းဟွမ်သည် စောစောက ပြင်ဆင်ထားသော ဟင်းအမယ်များကို အိုးထဲသို့ ထည့်ကာ ငါးအရိုးများကို ထည့်ပြီး မီးဖွင့်၍ ပြုတ်လိုက်သည်။ထို့နောက် သားဖြစ်သူကို  ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

"သားလက်ကို သွားဆေးလိုက်‌နော်..."

“အိုး...”

ရှင်းရှင်းသည် ယခုမှ သူ့လက်တွင် နွားနို့များ ရှိနေသည်ကို သတိပြုမိသွားရပြီး  ချန်းဟွမ် အဝတ်ကို လွှတ်လိုက်သည်။ ညစ်ပတ်နေသော အမေဖြစ်သူ၏ အဝတ်ကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်ကာ လျှာထုတ်၍ လက်ဆေးရန် ခုံကလေးကို ယူလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူ့လက်ကို ဆေးပြီးလက်ကိုရေစင်သွားအောင် ခါလိုက်၍ ဘောင်းဘီကို သုတ်လိုက်ကာ စောစောက အကြောင်းကို ပြန်ပြောပြန်သည်။

"ဖေဖေ့ကို ချစ်လား မေမေ..."

သူဘာလို့မမေ့သေးတာလဲ....

စိတ်ဆင်းရဲနေသော ချန်းဟွမ်သည် ဤကလေးငယ်အား ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။

ရှင်းရှင်းက ဆက်မေးနေဆဲဖြစ်၍ ချန်းဟွမ်မှာ သူ့ကို လျစ်လျူမရှုနိုင်လောက်အောင်ပင်။သူမက အိုးအဖုံးကို စိုက်ကြည့်နေရင်း သူမနောက်မှ နွေး‌ထွေးသည့် ကိုယ်ငွေ့ကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ချန်းဟွမ်သည် ကလေးလေး၏မေးခွန်းအတွက်ကို ဖြေမည်ပြုလိုက်သည်။

"အင်ဟင်..."

ချက်ချင်းပင် သူမနောက်မှ နူးညံ့ပြီး တိုးညှင်းသည့် ရယ်သံကို သူမ ကြားလိုက်ရသည်။

ကျန်းမင်ယွမ်က သူစောင့်နေသော အဖြေကိုကြားပြီးနောက် မီးဖိုချောင်ထဲရှိ အခက်တွေ့နေရှာသော ကောင်မလေးကို ကူညီရန် ရောက်လာခဲ့ရသည်။သူက တစ်ရှူးဘူးထဲမှ တစ်ရှူးအနည်းငယ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ရှင်းရှင်းလက်ကို ခြောက်အောင်သုတ်ပေးလိုက်သည်။

“မေမေ တစ်ယောက်တည်း နေပါစေနော်...မေမေက ဟင်းချက်ရဦးမှာ...”

ထို့နောက် သူက ရှင်းရှင်းပါးကလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ပွေ့ချီလိုက်သည်။

ရှင်းရှင်းက သူ့အဖေ လည်ပင်းကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး ကြည်ကြည်နူးနူးပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဖေဖေ...မေမေက ဖေဖေ့ကို ချစ်တယ်တဲ့..."

"ဖေဖေက သားကိုလည်း ချစ်ပါတယ်..."

"ဒါဆို ဖေဖေက သားနဲ့မေမေကို ချစ်တယ်ပေါ့နော်...."

Xxxxxxx