(၂)ဇာတ်လိုက်၏ဗီလိန်ဇနီးသည်

Chapter 196

"အစပ်မစားနိုင်ဘဲနဲ့ ဒီကိုဘာလို့လာချင်ရတာလဲ..."

ကျန်းမင်ယွမ် စပ်နေသောကြောင့် ချန်းဟွမ် လည်း စားချင်စိတ်မရှိတော့ဘဲ သူမက တူကိုချထားလိုက်ပြီး စားပွဲထိုးကို အခန်းပြင်ဘက်ထွက်ကာ လိုက်ရှာလိုက်သည်။ထို့နောက် သူမက အစပ်မပါသော ဟင်းပွဲအနည်းငယ်ကို ထပ်မှာလိုက်လေသည်။ ညစာစားပြီးသောအခါ ကျန်းမင်ယွမ် သည် ကျသင့်ငွေကို ရှင်းလိုက်ပြီး ကားမောင်းပြီး ပြန်လာလိုက်သည်။

ကျန်းမင်ယွမ်က လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ ကားရပ်လိုက်သောအခါ ချန်းဟွမ်သည် ကားတံခါးကိုဖွင့်ပြီး ရှင်းရှင်းကို နောက်ခန်းမှာ ပြောင်းထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် သူမက ကားတံခါးကိုပိတ်ပြီး ကျန်းမင်ယွမ်ကို ပြောလိုက်သည်။

“ဒီလိုနေရာမျိုးတွေကို မသွားပါနဲ့တော့....ရှင်လည်း မစားရဘဲနဲ့..."

ကျန်းမင်ယွမ်သည် စတီယာရင်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ရှေ့တည့်တည့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ ချောမောသောမျက်နှာသည် နောက်ကြည့်မှန်ထဲမှ ငရုတ်သီးများကြောင့် နီနေသေးသော နှုတ်ခမ်းကို တွေ့ရလေသည်။

“ဒါပေမဲ့ မင်းက ကြိုက်တယ်လေ...”

ချန်းဟွမ်က မျက်နှာထားတင်းနေသော်လည်း သူ့စကားကြောင့် မူပျက်သွားရကာ ဖုန်းဝင်လာမှ သတိပြန်ဝင်လာရသည်။ဖုန်းမှာ အိမ်ရှင်က သူတို့ရောက်နေပြီဟု လှမ်းပြောခြင်း ဖြစ်သည်။သို့နှင့် သူတို့လည်း အဆောက်အဦးသို့ ရောက်လာကာ အိမ်ရှင်နှင့်တွေ့ပြီး တိုက်ခန်းထဲကို အတူတူလျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။

တိုက်ခန်းထဲကို ၀င်လိုက်သည်နှင့် အိမ်ရှင်နှစ်ယောက်မှာ တစ်အိမ်လုံးကို စစ်နေကြပြီး ဧည့်ခန်းကို လှမ်းကြည့်ကာ အခြားနေရာများကို စစ်ဆေးရန် သွားကြသည်။ အတန်ကြာလျှင် တစ်ခန်းလုံး စစ်ပြီးသောအခါ ပြန်ရောက်လာကြပြီး အားလုံး အဆင်ပြေသည်ဟု ပြောကြသည်။ ချန်းဟွမ် က သူတို့ကို သော့ပေးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

“တခြားဘာကိစ္စမှ မရှိရင် ကျွန်မတို့ သွားတော့မယ်...”

“ဟုတ်ပါပြီ...”