SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

9

"Tunç, şuna bak nasıl da sırıtıyor lan. Ne görüyor acaba?"

Demir başında söylenen sözleri duyuyordu ama rüyası o kadar güzeldi ki uyanmak ve gerçekliğe dönmek istemiyordu. Gördüğü güzel esmer ona yaklaşıp koluna dokunduğunda daha çok gülümsedi. Berzan yanındaydı ve gitsin istemiyordu.

Bir anda boynunda hissettiği tüy kadar hafif dokunuş gıdıklanmasına neden olurken "Berzan yaa.." diye  söylenerek sırıtmaya başladı. O sırıtırken kulağına dolan kahkaha sesleri ile yüzünü buruştururken omzundan sertçe sarsılmasıyla bir anda gözlerini açtı. Nerede olduğunu anlamaya çalışırken karşısında gördüğü sırıtan iki adam ile oflayarak başını yastığa gömdü.

Rüyasında bile ona dokunmasına izin yoktu. Ne güzel öpecekti esmer güzelini. Onlar daha çok gülmeye başladığında kaşlarını çatarak yüzlerine baktı.

"Demir.. kusura bakma fantazini böldük ya."

Mete alayla yatağın başında oturmuş ona bakarken içindeki boğma isteğini bastırıp derin bir nefes aldı. Kendisine ait özel yatak odasında bile rahat edemiyordu. Bu adamların gerçekten sınırı yoktu hiç.

"Ne işiniz var sizin odamda acaba. Hani özel alan ya. Geri zekalılar"

"Oğlum öğlen oldu. İşe de gitmemişsin merak ettik geldik. İyi misin sen?" Tunç Mete ye göre biraz daha ciddi tutumuyla diğer yanına çöktüğünde gözlerini ovuşturup sırtını yatak başlığına dayadı.

"İyi değilim. Hem de hiç iyi değilim koçlar"

İkisi sağlı sollu oturmuş onu izlerken dün yine kovulduğu aklına gelmişti. Çok kalbi kırılıyordu ama vaz geçemiyordu da. Hele onun aletindeki kanı görmek daha çok canını sıkıyordu. Nesi olduğunu öğrenmek için yanıp tutuşuyordu ve yardım etmek istiyordu. Ama Berzan çok soğuktu. Arkadaş bile olmasına izin vermiyordu.

"Sormaya korkuyorum ama ne oldu yine. Anlat hadi bize. Belki çözüm buluruz. Biliyorsun senin için buradayız"

Tunç'un güven veren sesiyle hafifçe tebessüm etti. Seviyordu bu aptalları. Ve tek başına olmuyorsa belki onlar çözüm bulurdu. Dün gece olanları ve Berzan'ın onu yine kovduğunu herşeyi anlattı onlara. Sadece kan kısmını atlamıştı çünkü esmer güzelini utandırmak ifşa etmek istemezdi.

"Anlayacağınız ben mutsuzum işte. Yaklaşamıyorum bir türlü. İstemiyor beni"

Bir çocuk gibi dudağını büzdüğünde arkadaşları şaşkınca birbirlerine baktıktan sonra Mete elini sarı saçlarına atıp karıştırmıştı.

"Demir.. sana bu gerçeği ben söylemek istemezdim ama bilmelisin artık. Adam düz kardeşim belli ki. Yoksa ona yaklaşımından anlaması lazımdı. Acaba çokmu aptal ki?"

Demir onun aptal demesi yüzünden sinirle arkadaşına baktı. Berzan akıllı ve mükemmeldi. Ama bir yerde haklıydı da. Yoksa şimdiye kadar ona karşı koyması mümkün değildi. Ama yapamıyordu ki. O çocuğu gördüğü andan beri aklı sadece ondaydı. Uzak durmak istemiyordu.

"Dur lan sende. Adamı umutsuzluğa itme. Belki bir yolunu buluruz. Akıllı insanlarız biz, bence gücümüzü birleştirirsek tam bir beyin olabiliriz."

Tunç ciddi ciddi parmağını şakağına bastırıp konuştuğunda Demir bir an sevinçle ona baktı. Dediği doğruydu. Hepsi yarım akıllıydı sonuçta ve birleşip mantıklı bir yol bulabilirlerdi.

"Peki ne yapacağız oğlum. Oğlan posta koymuş işte adama. Mesela ben düzüm bak. Bir erkek gelse bana yavşasa yüzünü patlatırım. Zorla eşcinsel yapamazsın kimseyi."

Mete bütün ciddiyetiyle Tunç la konuşurken Demir sessizce onları dinliyordu. İçindeki umutsuzluk daha çok büyüyordu.

"Buldum lan.."