SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

52

Demir ağır uykusu yüzünden gözlerini açmakta zorlanırken elini yatağın yanına attığında boşluğa düşmesiyle gözlerini açmak için direndi. Saat kaç olmuştu sevgilisi neredeydi bilmiyordu.
Gözlerini ovuşturup tamamen açtığında yan tarafına baktı. Sevgilisi yatakta değildi. Hızla telefonuna uzanıp ekrana baktığında neredeyse öğlen olduğunu görerek "siktir" dedi. Gece sıkıntıdan çok geç yatmıştı o yüzden uyanamamış olmalıydı. Demek ki Berzan bebeklerinin yanındaydı ama neden onu
uyandırmamıştı ki.

Daha gidip Sıla denen kadınla konuşup anlaşmaları gerekiyordu. Berzan ısrarla abimi ben tek başıma almaya gideceğim demişti ve neredeyse çıkma saati geliyordu. Yalnız yollamak istemiyordu onu ama özlediğini yalnız hasret gidermek istediğini söylemişti gece.

Kendisi uyumamıştı ama sevgilisi de uyuyacağını söyleyip arkasını dönse de onun da uyumadığını biliyordu. İkisi de konuşmamıştı, sadece sessizce uzanmış ve ne olacağını düşünmüşlerdi. Berzan da mutsuzdu biliyordu.

Daha fazla vakit kaybetmemek için yataktan kalkıp hızlı adımlarla dışarı çıktı. Bebekleri doğduktan sonra ilk defa bu kadar uzun uyuduğu için vicdan azabı çekiyordu. Berzan'ı yalnız bıraktığı için de üzülüyordu. Önce salona yürüdü ama orası boş olduğu için bebeklerinin odasına ilerledi. Sevgilisi orada olmalıydı.

Kapının önüne gelip sessizce kapıyı açmak isterken, Berzan'ın konuşma sesi kulağına dolunca sessizce bekledi. Bebekleriyle konuşuyordu sevgilisi.
Onlara kürtçe bişeyler söylüyordu. Buna sinir oluyordu çünkü anlamıyordu ama ona karışmayacaktı. En azından çocukları iki dil bilerek büyür sonra da kendisine öğretirlerdi. Daha fazla zaman
kaybetmemek için kapıyı açtığında Berzan'ın yataklarının başında onlara baktığını görmüştü. Üçü de uyumak üzere onun sesini dinliyordu.

"Uyandın mı? İyi de kalktın. Uykunu al diye seslenmedim sana. Ama çıkmam gerekiyordu artık. İyi dinlendin inşallah."

Demir sevgilisinin yüzüne baktığında kızarmış gözleri dikkatini çekti. Belli ki o hiç uyumamıştı. Sıkıntıyla yanına gidip onun gibi bebeklerine baktı.

"Uyumadın mı sen hiç. Hem bugün abin gelecek daha Sıla denen kadınla konuşmamız gerekiyordu. Uyandırmalıydın beni. Önemli değil mi?"

Berzan onun yüzüne dikkatle bakarken kızarmış gözlerini kırpıştırdı ama acı çekiyor gibiydi.

"Ben hallettim. Yani sen şey yapma diye halletmek istedim. Daha çok kızma diye. Her şey tamam yani merak etme"

Demir onun üzgün sesini duyduğunda sinirle kaşlarını çattı. Zaten zor kabul etmişti bir de gidip tek başına mı konuşmuştu o kadınla. Hem de ilgisini bile bile.

"Berzan dışarı gel çabuk. Yürü" sinirle fısıldayıp hızla kapıya yürüdü. Bu oğlan ne yapmaya çalışıyordu anlamıyordu. Gerçekten buna nasıl balıklama dalabiliyordu aklı almıyordu. Resmen hayatını başka bir kadınla birlikteymiş gibi göstermek için can atıyor gibiydi. Odadan çıktığında onun sessizce arkasından geldiğini duyuyordu.
Öfkesi yine bütün vücudunu sararken hızla ona doğru döndü. Zaten kızarmış uykusuz gözlerini görmek sinirini bozuyordu bir de böyle yaparak daha da sinir ediyordu onu.

"Ne yapıyorsun sen Berzan. Yalnız gidip konuşmak nereden çıktı. Niye onun evine gidiyorsun sen. Niye bu kadar heveslisin onunla konuşmaya? Açıklama yap bana"

Sevgilisi derin bir nefes alıp başını önüne eğmiş ama eline uzanıp tutmuştu. Çekmek istese de parmaklarını zorla arasından geçirip sıkıca tuttu.

"Sen üzülme diye. İkimiz için iyi olacak merak etme. Demir bak.. Ben senden başkasını görmem, göremem. Allah için kötü düşünme. Her şey daha güzel olacak sen bana güven sadece. Tek isteğim bu."