SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

45

Demir sevgilisinin yanında otururken onun yüzündeki solgun ifade yüzünden sıkıntıyla ayağa kalktı. Son bir kaç gündür daha solgundu ama bugün daha garipti sanki. Hiç konuşmuyordu ve tepkisiz bakışları vardı. Onu böyle görmek sadece daha çok korkutuyordu onu. Karşısında gördüğü oğlan
bambaşka biri gibiydi şuan.

Yerinde huysuzca kıpırdadığında artık yatmaktan kemiklerinin sızladığını çok iyi görebiliyordu. Önüne gidip çömeldiğinde alnında biriken terleri gördü. Sürekli terliyordu ama hava sıcak bile değildi. Yine de hasta olmasın diye ne sıcak tutuyordu ne de soğuk.

Elini taş gibi olmuş göbeğine attığında onun hırıltılı nefesleri kulağına doldu. Uyumuyordu biliyordu ama gözleri kapalı duruyordu. Sesini sakin tutmaya çalışarak "Berzan" diye seslendi.

"Berzan iyi misin bebeğim?"

Sevgilisi o an gözlerini açtığında yüzüne yine zoraki bir gülümseme yerleştirmişti. Ama gözleri kısık ve
çok halsiz görünüyordu. Demir onun bu hali yüzünden kendisi de gülümsemeye çalıştı ama korkusu çok fazlaydı. Gerekirse doktoru arayacak ve söyleyecekti. Ellerini saçlarına atıp ıslaklığını hissetti. Saç dipleri bile terlemişti. Eğer ona birşey olursa ne yapacaktı bilmiyordu.

"İyiyim ben korkma. Birşey yok"

İyi olmadığı çok belliydi oysa. Bakışları bir garipti. Sanki ona bakıyordu ama görmüyor gibiydi.

"Seni bahçeye çıkarayım mı. Biraz temiz hava al. Olur mu bebeğim?"

"Olur.. güzel olur. Sallarsın belki beni"

Sevgilisi ona zorlukla konuşurken Demir sertçe yutkundu. Boğazı düğümleniyordu. Kalbi çok acıyordu.
Onu böyle görmek istemiyordu ama elinden hiç bir şey gelmiyordu.

"Sallarım tabi... Sen yeter ki iyi ol"

Sevgilisi elini kaldırıp ona tutunmak istemişti ama eli boşluğa düşmüştü. Görmüyordu onu. Ama böyle yatsın istemiyordu. Elini hızla yakalayıp ayağa kalktı.

"Seni götüreceğim dışarı merak etme. Hava çok güzel bugün. İyi gelecek biliyorum"

Onu yine elinden ve belinden tutup kaldırırken sevgilisi acı ile inlemişti. Beli çok ağrıyordu biliyordu. Onun inlemesi kalbini paramparça ediyordu ama bir şey yapamıyordu. Yavaş hareketlerle onu ayağa kaldırdığında bebeği nefes nefese kalmış sıkıca beline tutunmuştu.

"Yavaş gidelim.. Hem susadım."

"Seni dışarı çıkarıp getiririm suyunu. Hadi gidelim" Demir onu zorlamak istemese de 2 gündür aralıksız yattığı için artık dayanamamıştı. Biraz olsun uyanık olsun istiyordu. Yavaş adımlarla Sevgilisi dinlene dinlene bahçeye geldiklerinde bebeği başını kaldırıp gökyüzüne baktı. Gözleri hala kısıktı.

"Hava güzelmiş. Sevindim."

"Evet güzel. Hadi az kaldı salıncağa"
Bir eliyle sıkıca elini tutarken diğer eliyle beline sarılmıştı. Aniden düşsün istemiyordu. Sonunda salıncağa geldiklerinde Demir dikkatle onu oturtup geriye yaslanmasını sağladı. Berzan buruşan yüzüyle yine acı çektiğini belli ediyordu. Zorlukla nefes alıyordu.

"Sen de gel. Gitme"

Boş yanına eliyle vurduğunda Demir gözlerini yumarak derin bir nefes aldı. Bu hali dayanılmazdı.

"Sana su alıp geleceğim tamam mı. Hemen dönerim korkma sakın"

"Tamam. Susadım zaten."

Bebeği başını geriye yaslayıp gözlerini yumarken Demir sinirle yumruklarını sıkıp içeri yürüdü. Berzan daha kötüye gidiyordu ve bugün daha beterdi. Aklı karışmış ve kendinde değil gibiydi. Ama buna rağmen onu yanında istiyordu bebeği ve gülümsüyordu.