SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

61

Berzan heyecan ve gerginlik yüzünden zamanın nasıl geçtiğini bile anlamamıştı. Çok geriliyor ve utanıyordu. Sevdiği ona söylemediği için kendisini hazırlayacak zamanı da olmamıştı. Ailesi görünce ne
yapacaktı, ne diyecekti çok merak ediyordu. Uzaktan konuşmak farklıydı yakından bambaşkaydı.

En çokta babasından utanıyordu. Ona yine aslan oğlum diyecekmiyidi bilmiyordu. Yanında üç çocuğu ve sevdiği adamla birlikte gidiyordu o yüzden korkuyordu. Ama ailesine kötü söz söylemeyeceklerini
biliyordu. Abisi konuşmuştu çünkü onlarla. Artık arkasında o vardı. Onlar dışında kimse bilmese de yeterdi.

Keşke haberi olsaydı da küçük kardeşlerine yeğenlerine bişeyler alabilseydi. Tek üzüldüğü buydu. Ferzan yine çikolata isteyecekti ondan biliyordu ama yoktu işte. Uçaktan indiklerinde Demir sesten rahatsız olan bir kaç kişiyle ağız dalaşına girse de hosteslerin
yardımıyla kavga büyümemişti. Ama çocukları çığlık atmayı seviyordu ve onları susturamazlardı.

Hepsi dışarı çıkarken Mete yine valizleri almak için bekliyordu. Demir ise kendi kendine sinirden hala söyleniyordu. Berzan onun bu sinirli haline gülmek istiyordu ama heyecanı engel oluyordu. Elleri fazla titriyordu ve durduramıyordu.

"Çocuklarımız olmasa onları yerden yere vurmayı bilirdim ben. Küfür etmek istiyorum o da olmuyor. Köye gidince dışarda biraz kendi kendime bağırmam lazım yoksa geçmeyecek"

Sevdiği sinirle söylenirken bir yandan da kızının saçlarını öpüyordu. Onları böyle savunması güzeldi.

"Tamam işte geçti gitti. Valizleri alıp gidelim artık. Heyecandan yerimde duramıyorum ben"

Berzan onu sakinleştirmek için konuyu dağıtırken arkalarından durdukları sesle hepsi oraya dönmüştü. Abisi aynı onun gibi gülerek yanına doğru gelirken Berzan katlanan heyecanı ile sertçe yutkundu. Bu adama çok şey borçluydu ve onu seviyordu.

"Aslanım benim. Gelmişsin ha sonunda."

Abisi yine kürtçe konuşurken onun bilerek yaptığını tahmin ederek yanına ilerledi. Sevdiği şimdi sinirden kuduruyor olmalıydı çünkü anlamayınca kıskanıyordu.

Gülümsemesine engel olamayarak ona sarılmak istese de kucağında oğlu olduğu için yarım bir sarılışla da olsa ona olan özlemini gidermeye çalıştı. Abisi onu hep en çok seven kişiydi ve o da ayrı tutardı
onu.

"Abi Allah için Türkçe konuş. Bizimkiler anlamıyor"

Onun kulağına doğru fısıldarken abisi sevdiğine kısık gözlerle bakıp başını salladı. "Bu meymenetsiz anlasa ne olur. Kaç zaman oldu insan öğrenirdi. Bekle sen daha ona neler edecem. Eğer karışırsan
bozuşuruz Berzan"

Berzan zaten ona karşı gelemezdi ama abartmayacağını da umuyordu. Sonuçta bu sadece onun değil kendisinin de isteğiyle olan bir ilişkiydi. Abisine başını sallarken sevdiği yanlarına gelip zoraki
gülümsemesiyle elini abisine uzattı. Diğer eliyle oğlunu tutuyordu.

"Nasılsın?"

Abisi ona bir kaç saniye kısık gözlerle baksa da elini sıkıp "eyvallah" dedi. "Yakında daha iyi olacam. Senin sayende" imalı sesi ile konuşurken ikisi de bir birinin elini sıkıp, Demir başını sallamıştı.

"Beni bu kadar sevdiğin için çok mutlu oldum abi...ciğim"

Berzan bir abisine bir sevdiğine bakarken aralarındaki sürtüşmenin şimdiden büyüyeceğini tahmin ediyordu. Ama Demir saygısızlık yapmazdı. Yani yapmamalıydı. Zaten 1 hafta kalıp gideceklerdi. O sırada Tunç ve Mete de yanlarına geldiğinde abisi onlara sırıtarak elini çekti.