SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

18

Demir aldığı mesajdan sonra içindeki heyecan yüzünden eve nasıl geldiğini bile anlamamıştı. İstediği şey oluyordu ve Berzan onu beklemişti. Bu bile büyük bir umuttu onun için. Sabırla onun sevmesini bekleyecek ve ona aşkını kanıtlayacaktı.

Heyecanından dolayı yüzünden silemediği sırıtmasıyla arabadan indiğinde sokak lambasıyla aydınlanmış sokağa baktı. Gerçekten burası onun yaşadığı yere göre çok farklıydı. Ama sevmişti. Zaten Berzan onunla olduktan sonra hiç bir şeyin önemi yoktu.

Evinin ilerisinde oyun oynayan çocukların sesleri kulağına gelirken babasının söylediği şey aklına geldi. Baba olsaydın anlarsın demişti ama olmayacağını biliyordu. Çünkü o hiç bir zaman bir kadınla olmayacaktı. Ama içten içe istediğini biliyordu.

Oynayan çocukları es geçip üstündeki eşofman ve tişörtle kapıya geldi. İçinde büyük bir heyecan vardı ve nasıl karşılayacağını çok merak ediyordu. Derince bir nefes alıp yumruk yaptığı eliyle kapıyı çaldı. Keşke gelmeden çikolata falan alsaydı. O gün getirdiğinde Berzan iştahla yemişti ve hoşuna gitmişti.

Bir daha ki gelişinde bir sürü çikolata almayı aklına not ederek tekrar çaldı kapıyı. Küçücük evde niye geç geliyordu anlamıyordu. O sırada duyduğu yürüme sesiyle dudağını ısırdı. İyice aptal aşık olmuştu.

Kapı açıldığında gülümsemesine engel olamayarak dikkatle ona baktı. Berzan dağınık saçı ve kırışmış tişörtüyle şaşkınca ona bakıyordu. O mesajdan sonra gelmeyeceğini falan sanıyordu galiba.

"Senin ne işin var burda? Ne yapıyorsan git yapmaya devam et."

"Berzan özür dilerim. Beklettim seni. Çok kızdın biliyorum. Ama geldim ben gerçekten. Cesaret edemedim kapıyı çalmaya. Sen istemediğin için geri gittim ben de."

Kendisini daha uzun anlatmak istiyordu ama önce içeri girmeliydi. Berzan ona çatık kaşlarıyla bakarken oflayarak kapıyı açtı ve geçmesi için yol verdi.

"Bizde söz ağızdan bir kere çıkar. Geleceğim dediysen gelirsin. O kadar bekledim amına koyım."

"Haklısın özür dilerim."

Berzan onun arkasından kapıyı kapattığında acaba öpse ne olur diye düşünmeden edemedi. Keşke izin verseydi ama mümkün değildi şuan biliyordu.

"Yemek yedin mi?"

İkisi birlikte salona girdiğinde Demir'in sorduğu soru. Eğer yemediyse daha çok üzülecekti. Kendisi de hala doymamıştı zaten. Mesajdan sonra aklı uçmuştu.

"Seni mi bekleyecektim yedim tabi. Gelmeyeceksin sandım"

Demir onun sesinden tripli olduğunu anlayabiliyordu ve aşırı seviniyordu. Ondan ilk tribini de yiyordu. Ama şimdi ne yapacaklardı bilmiyordu.

"Ben yemedim ama. Aç mı kaldım yani?"

Şuan yemek umrunda değildi ama sırf onun ilgilenmesi için söylemek istemişti. Berzan koltuğa geçip oturduğunda derin bir nefes alıp ona bakmıştı.

"Sen otur ben bişeyler hazırlarım şimdi. Bizim eve geleni aç bırakmak olmaz. Ama çeşit çok yok ona göre."

Demir ondan duyduğu şeyle sevinçle başını salladı. Şimdi belki romantik bir an yakalar ve onu da öperdi. Düşündüğü şey yüzünden kendine kızarken Berzan mutfağa yürüdü. Acaba peşinden gitmelimiydi bilmiyordu. Mutfaktan duyduğu seslerle artık beklemek istemediği için peşinden gitti.

Bunun içinde kızacak değildi heralde. İçeri girdiğinde onun tezgahın başında bişeylerle uğraştığını görerek sessizce yanına ilerledi. Berzan onun geldiğini duysa da yüzüne bakmamıştı. Cesaretini toplayıp yanına biraz daha yaklaştığında esmer "Ne var lan yine?" Diye sormuştu.