SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

62

"Hayde bakalım yiyelim de gidelim. Hava güzeldir ha bugün"

Sevgilisinin abisi hevesle kahvaltı sofrasında konuşurken sadece Mete Tunç ve kendisi asik suratlarıyla öylece oturuyorlardı. Berzan bile gayet enerjik görünüyordu. Belki de köy havası onlara yaramamıştı bilmiyordu.

Yengesi sevgilisine birşeyler söylerken o da hızla başını sallayıp ayaklanmıştı. Demir onun peşinden bakarken "Nereye Berzan?" Diye sorduğunda sevgilisi ona döndüğünde utançla annesi ve babasına
bakıp içeriyi işaret etmişti.

"Çocukların başına gideceğim. Alır gelirim"

Demir çocuklarını görme heyecanıyla ayaklanırken "Ben de geleyim" dediğinde sevgilisi sessizce başını sallayıp odaya geçmişti. Belki girmesi yanlış olurdu bilmiyordu ama sevgilisi gelme dememişti. Birlikte farklı bir odaya girdiklerinde üç bebeğini de yatakta gördü. Başlarında da yeğeni duruyordu.
Gerçekten sevmişlerdi onları.

"Asya sen git gülüm. Biz alır geliriz"

"He tamam. Ben altlarını değişmişim. Annem gel kahvaltı et dedi yoksa bırakmazdım" kız onlara kendini açıklarken Berzan kızı yanağından öpüp kürtçe bişeyler söylediğinde odadan çıkmıştı.

Demir kıpır kıpır eden bebeklerinin yanına oturduğunda sevgilisi de diğer taraflarına oturdu ve onların çığlıklarını dinlediler. Bu sevindikleri anlamına geliyordu.

"Berzan yeğenin çocuklarımızla ilgileniyor ona bir şeyler yapmamız lazım. Abin büyük olduğunu söylemedi ben de oyuncak almıştım."

"Gerek yok ki. O severek yapıyor. Düşünmen yetti zaten merak etme."

Sevgilisi çığlık atan kızını kucağına aldığında Demir ona yan yan baksa da mutlaka bir şeyler yapmayı aklına not etti. Belki gittiğinde oradan bişeyler yollardı bilmiyordu.

"Oğlumu da versene bana. Gidelim biraz sofrayı karıştırsınlar. Hoşlarına gitti."

"Dün kötü kötü bakıyordun ama." Sevgilisi gülmeye başladığında diğer oğlunu da öbür koluna aldı. Sırtları ona dönüktü ve bacaklarını sallamaya başlamışlardı. Sevgilisi de kızını aldığında kapıya
yürürken Demir aklına gelen şeyle bir anda "dur" dediğinde sevgilisi şaşkınca ona döndü.

"Seni bütün gün öpemem muhtemelen sonra çatlarım. Evden çıkmadan odaya gidelim."

"Ulan.. iyi tamam haydi gidelim" Sevgilisi önden çıktığında o da peşinden gitti. Bütün gün yalnız olmayacaklardı ve o sabırsız bir adamdı. Eğer dışarda filmlerdeki gibi bir yer bulursa belki sevgilisi oraya götürür gizli gizli istediğini yapardı.

Düşüncesi bile hoşuna gitmişti. İçeri geçtiklerinde babası ve annesi sofradan kalkmış sadece genç takım kalmıştı. Kardeşleri okula gittiği için onlar yoktu. İkisi yan yana otururken bebekleri sofrayı görüp bağırmaya başlamıştı.

"Baksana lan nasılda seviniyorlar. Gidince işiniz zor kardeşim" Tunç çocuklarına sırıtırken üçü de oturmuş sofraya atılmaya başlamıştı. Mira daha çok bağırıyordu hep.

"Vallah yeğenlerim bile burayı daha çok sevmiştir ha. Sen git Berzan kalsın burda çiyan"

Demir abisinin dediği şeyle bir anda donup yüzüne baktı. Eğer ciddiyse gerçekten affetmez kavga eder sevgilisini alırdı. Ona korkuyla bakarken sevgilisine çevirdi bakışlarını ama o gülümsüyordu.

"Şaka değil mi.. Yani bu asla olmaz. Berzan bişey der misin valla kalbim duracak şimdi"

Sevgilisi abisine bakıp daha çok güldüğünde "şaka şaka korkma" demişti.