SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

31

"Baba siz iyisiniz değil mi?"

"İyiyiz iyi. Siz ne yaptınız sesiniz çıkmıyor. Ulan sen de iyice ev kuşu oldun. Fazla mı abarttım acaba dua
mı?"

Babası telefonda onunla dalga geçerken önünde duran kağıt parçasının köşesiyle oynayarak oflamıştı.
Bu adama da bir türlü yaranamıyordu.

"Baba lütfen ciddi olur musun? Berzan evde ve onu yalnız bırakamam değil mi? Tabi ki evde olacağım."

"Allah'ım bu kulaklar neler duyuyor. Bir de babasını tersliyor zevzek. Yakında size geleceğiz annenle ona göre."

"Gelin tabii gelin bekleriz. Berzanla biz de geliriz. Şimdi kapatıyorum sonra konuşuruz yine."

Babası ona alayla bir kaç şey daha söylemiş ve telefonu kapatmıştı. Oda da iş yapmak için girdiyse de aklı sadece minik kuşundaydı. Bugün yine geç kalmıştı ve fazla uykucu olmuştu. Geceleri sürekli olmasa da yoruyordu onu ve sesini de çıkaramıyordu. Boş boş geçirdiği dakikalardan sonra hızla
yerinden kalktığında odadan çıktı.
Eğer uyanmış olsaydı yanına gelirdi bebeği demek ki uyanmamıştı. O yüzden kendisi gidip öpe öpe kaldıracaktı.

Koridordan geçerken mutfaktan gelen sesleri duyduğunda gülümsedi. Asiye ablaları yine bişeyler yapıyor olmalıydı. Odanın önüne gelip yavaşça kapıyı açtığında sevgilisinin arkası dönük
uyuduğunu görerek gülümsemesi daha çok büyüdü.

Onunla aynı evde olmaya, aynı yatakta yatmaya çok fazla alışmıştı ve deli gibi seviyordu onu. Çok masum ve sessiz bir adamdı. Belki de onun zıttı olduğu için bir birlerini tamamladıklarını hissediyordu. Yatağa yaklaşıp yavaşça oturduğunda elini saçlarına atarak geriye doğru tararken terlediğini
hissetmişti. Odanın içi iyiydi ama onlar terliyordu.

Çıkık kalçaları gözünün önündeyken derince soluyup yutkundu. Bu fiziğe nasıl karşı koyabilirdi ki. Yüzüne doğru eğilip yanağına hafif bir öpücük bıraktığında "bebeğim" diyerek fısıldadı.

Berzan hala uyurken "Berzan hadi kalk artık ama lütfen" diye diretirken o yerinde kımıldayıp yavaşça gözlerini açtı. Nefeslerinin anında hızlandığını fark edip sırıtmasına engel olamadı. Minik bir kuştu işte. Bir kaç saniye öylece bekleyen sevgilisi yavaşça dönüp ona bakmıştı.

"Günaydın bebeğim. Yine uykucusun bugün"

Berzan kısık gözleriyle ona bakarken yüzündeki garip ifadeyi görerek kaşları havalandı. Bebeği farklı bakıyordu ona.

"Günaydın. Sen git istersen ben gelirim birazdan"

Berzan utançla arkasını dönmeye çalıştığında Demir gariplik olduğunu anında anlamış ve omzundan
tutarak dönmesine engel olmuştu.

"Berzan ne oluyor. Bana her şeyi söyleyebilirsin biliyorsun" Dedi ısrarcı tavrıyla. O utandığı zaman bişeyler olduğunu anlamıştı. Sevgilisi oflayarak sırtını yatak başlığına dayarken Demir önündeki kabarıklığı görerek şaşırmış ve gözlerine bakmıştı.

"Bir gündür yapmadık diye heralde. Ben de anlamadım. Alıştırdın beni de kendine" Sevgilisi boğazını temizleyip konuştuğunda Demir içindeki sevinç ve heyecanla dudağını ısırdı. Hep kendisi isteyecek değildi sonuçta. Berzan hala utançla gözlerini kaçırırken Demir ona eğilip dudaklarına öpücük bıraktı.

"Ama bu utanılacak bişey değil ki. Benim o zaman ölmem lazım utançtan. 24 saat azgınım ben."

Dudaklarına doğru fısıldadığında Berzan titrek bir nefes çekip kendisi onun dudaklarına atıldı. Demir ondan gelen öpücük yüzünden başı geriye gitse de anında karşılık vermeye başlamıştı. Ama şimdi evde kadın vardı ve yapamazlardı. Hem onu yormamalıydı.