SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

50

Demir uzun süredir kapısını bile açmadığı odasına girdiğinde sessizlik yüzünden canı sıkılmıştı ama mecburdu. Çocuklarının yanında olmak istese de yapması gereken işleri vardı. Babası her şeyi ona bırakıp başka yere taşınma planı yaparken şirketini boş bırakamazdı. Artık bir ailesi olduğu için daha çok sorumluluğu vardı biliyordu.

İşini de severdi ama bebeklerinden ayrı kalmak istemiyordu. Berzan şimdilik çalışma konusunu açmıyordu ve rahattı. Zaten çocuklarını asla başkasına emanet
etmeyeceğini biliyordu. Annesi yaşlıydı ve her zaman başlarında duramazdı. Asiye ablası ise ev işine koşturuyordu.

Bebeği isyan edip eve filmlerdeki gibi genç ve güzel bir bakıcı almak ister miydi bilmiyordu. Ama öyle bişey derse onu kıskançlıktan boğazlardı. Bunu kabul edemezdi. Önünde duran bilgisayara bakarken aklı yine alakasız şeylere gittiği için oflayarak geriye yaslandı. Aklı fikri, bütün benliği onlarla doluydu.

Yakında bebeklerinin dişleri çıkmaya başlayacaktı ve hasta olacaklardı. Bütün herşeyi detaylarıyla öğreniyordu ve ne yapması gerektiğini araştırıyordu. Sonra
yürüyüp konuşmaya başlayacaklardı. Zor olacaktı o yüzden Berzan'ı tek bırakamazdı.

Daldığı yerde başını geriye yasladığında açılan kapı ile hızla kendini topladı. Kapıdan içeri sevgilisi girdiğinde onun giydiği kıyafete gözü takıldı. Siyah bir kot giymişti altına. Üstüne beyaz bir tişört ve onun üstüne de önü açık duran bir gömlek gitmişti. Kimse bu oğlanın üç çocuk babası olduğuna inanmazdı.

Bebeklerinin peşinde koşturmaktan aldığı kiloları vermiş ve yakışıklı görünüyordu. Niye böyle güzel giyinmişti ki. Evde onun aklını karıştırmaya çalışıyordu belki de.

"Demir duydun mu dediğimi. Yine niye daldın sen?"

Sevgilisi önünde durmuş elleri cebinde ona bakarken ne kadar uzun süzdüğünü fark etmemişti. Ona olan hayranlığı yüzünden kendini toplayıp gülümsemeye çalıştı.

"Ne dedin duyamadım bebeğim?"

Berzan ona tek kaşını kaldırmış bakarken önünde duran koltuğa geçip oturmuştu. Yorgundu biliyordu
ama çok iyi idare ediyordu esmeri.

"Dışarı gitmem lazım. Mama almam gerekiyor. Hem katı gıdalara geçeceğiz ya bakacağım. Neyin ne olduğunu öğrenelim. Ulan bize verirlerdi kuru ekmeği kemirirdik ya. Daha neler göreceğiz."

Demir o an başını sallasa da neden tekil konuştuğunu anlamamıştı. Onu tek başına yollamak istemiyordu çünkü esmerini kapıverirlerdi.

"Tamam beraber gidelim o zaman. Asiye ablamız ilgilenir biz gelene kadar."

"Sen gelme. Zaten yorgunsun hemen alır gelirim ben, hem hava alasım var. İşini bölme şimdi. Asiye abla duracağını söyledi. Hem bişey isterlerse yanlarında ol"

Berzan ona kesin şekilde konuştuğunda itiraz etmek istemişti ama sevgilisinin belki de yalnız kalmaya ihtiyacı olduğu gerçeği geldi aklına. Aylardır dışarı tek başına gitmemişti bebeği ve sürekli evdeydi. Onlardan sıkılmazdı biliyordu ama arada iyi gelebilirdi.

"Berzan.. git ama çabuk gel olur mu. Seni merak ederim ben. Hem çocuklarımız özler seni."

"Yatılı kalmayacağım ya. Alıp gelirim hemen. Böyle deyip vicdan yaptırma bana." Sevgilisi gülümseyip ayağa kalktığında kendisi de ayaklandı. Madem bebeklerinin yanında biri vardı öpmeden gönderemezdi. Hızla onun yanına gittiğinde beline sarılıp boynuna gömüldü.

"Seni öpmeden bırakmam. Bu kokun beni benden alıyor" Onun güzel boynuna öpücükler bırakıp çenesine yöneldi ve ordan dudaklarına geçti. Bebeğinin hızlanan kalbi onun göğsünde atarken sıcak dudaklarına yumuşak öpücükler bıraktı. Sevgilisi de beline sarıldığında alt tarafını bastırıp aletine sürtündü.