SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

69

"Berzan öyle bakarsan nasıl gideceğim ben. Gerçekten çok suçlu hissediyorum kendimi"

Demir yatakta oturmuş ve dizini sallayan bebeğine baktığında o da sinirle kendisini izliyordu. Evde bırakacak olmak yeterince zordu ama ona isterse gelebileceğini söylediğinde kabul etmemişti. Ne
yapması gerektiğini de bilmiyordu ama iş için gitmek zorundaydı. Daha ilk buluşmasında babasının diline düşmek istemezdi.

"Saçmalama Demir git. Sadece kıskanıyorum işte. Böyle giyinmek zorunda mısın sanki?"

Sevgilisi sinirle onu süzdüğünde gülümseyerek yanına geçip oturdu. Kot yada eşofmanla gidemezdi ve mecburdu. Berzan ona öfkeyle yaparken yanağına eğilip öpücük bıraktı.

"Zorundayım. Merak etme erken geleceğim. Zaten görüşme istediğim gibi giderse 1 saatte bitiririm."

"Dediğin gibi olsun. Eğer içki içersen bozuşuruz Demir. Söyledim sana. Akıllıca git gel"

Demir onu çocuk gibi tembihleyen güzel esmerine başını sallayıp çenesinden tuttu ve kendisine çekti. Gitmeden öpmese olmazdı ve onunda beklediğini biliyordu. Dudaklarına yavaşça baskı uygularken o
yine nefesini tutmuştu. Sevdiği güzel dudaklara yumuşak öpücükler
bırakırken Berzan elini ensesine attığında isteği yüzünden birazdan aleti harekete geçecekti biliyordu.

Bebeği saçlarına parmaklarını
daldırdığında öpüşme derinleşmeye başlarken Demir onun dilini dudaklarında hissettiğinde geri çekilmeye çalıştı.
Bu oğlana dayanamıyordu. Ve birazdan onu yatağa yatırabilirdi. Berzan dilini dudaklarından içeri yollarken zorlukla "Berzan" derken sevgilisi kendine gelmiş gibi hızla geri çekildi. O da hep böyle
zamanlarda fazla istekli oluyordu.

"Aklım gitti yine."

Onun istekli sesi kulaklarına dolarken kendini toplamaya çalıştı.

"Benim de gidiyor ama zor durumda kalacağım."

"Doğru hadi çıkalım odadan yoksa iyi şeyler olmayacak."

Berzan yataktan kalktığında kendisi de
ayaklanıp dışarı çıktı. Onunla gelince devam edebilirdi nasıl olsa. Ve sırf bu yüzden daha erken gelmeyi planlıyordu.
Bebekleri uyuduğu için odalarına gitmeyecekti o yüzden dış kapıya yürüdüğünde sevgilisi de yanında
geliyordu. Böyle uğurlanmak çok güzel hissettiriyordu. Sevgilisi her sabah aynı şekilde kapıda gitmesini bekleyip öyle içeri giriyordu.

"Merak etme erken geleceğim tamam mı?"

Kapıyı açıp çıktığında bebeği ona gülümseyip başını salladığında hızla arabasına yürüdü. Ne kadar çabuk giderse o kadar çabuk gelirdi. Berzan yine arkasından bakarken Demir onu bu halde bırakmanın pişmanlığıyla arabaya binip oradan uzaklaştı. Gerçekten o hiç evden çıkmıyordu ve sürekli çocuklarının
başındaydı.

Geceden beri düşünüyordu ve artık ona bu kötülüğü yapamayacağına karar vermişti. Sevgilisi eğer isterse gidip ona iyi bir iş bulacak ve çocuklarına da bakıcı tutacaktı yoksa vicdanı rahat bırakmıyordu.
Henüz bunu ona söylememişti ama duyunca sevineceğine emindi.

Hamile kalırsa da artık duruma göre bakarlardı. Berzan bu defa pişman değildi o yüzden mutluydu. Belki olmayacaktı ama olursa biliyordu ki ikisi de sevinirdi. Hem üçüz tutturacak değildi ya. Bir tane
olursa bebeği de çok acı çekmeden atlatabilirdi.

Düşünceler onu yine alıp götürürken çalan telefonla kendisine gelerek hızla ceketin cebinden çıkarıp ekrana baktı. Poyraz ismini gördüğünde cevap verirken sesini sert tutmaya çalıştı.

"Efendim?"

"Demir ben geldim. Misafirlerde gelmiş ve seni bekliyorlar"

"Tamam yoldayım. Birazdan gelirim."