SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

24

Berzan eve geldiğinden beri büyüklüğünden yakınsa da alışmaya başlamıştı. Güzeldi burası ve özellikle bahçesini sevmişti. Kendi köylerinde de böyle bahçesi olan evde oturmuşlardı ve oraya benzettiği için sevmişti. Demir ona fazla ilgili davranıp her şeyi detayına kadar soruyordu. Fazla alışıyordu ona ve artık beraber yatmaktan gocunmuyordu.

Demir arada sıkıştırıp öpse de seviyordu. Onu öpmek de dokunmak da güzeldi. Gerçi hala çok heyecanlanıyordu ve sürekli ona yakında daha ilerisi olacak imaları yapıyordu. Olacaktı biliyordu ama korkuyordu. Daha önce bir kızla bile yapmamışken bir erkekle nasıl yapacaktı bilmiyordu. Demir fazla sabırsız bir adamdı ve o günün yakın olduğunu hissediyordu.

Ama şuan onu korkutan daha önemli bir şey vardı. Yakında yine hastalığı gelecekti ve nasıl saklayacağını bilmiyordu. Demir sürekli ona yapışık duruyordu ve saklaması artık mümkün olmayacaktı. Ama korkuyordu hemde çok fazla. Öğrenince ne tepki verecekti ya da ondan iğrenecek miydi. Belki de dalga geçecekti.

Sonuçta o da erkekti ama bu özellik ona özeldi. Başka erkeklerin başına geldiğini de öğrenmişti  ama yine de rahat değildi işte. Kadınların kullandığı pedi onun yanında kullanmak fazla utandırıcı olacaktı. Tek isteği onun öğrendikten sonra kendisinden vaz geçmemesiydi. Çünkü daha söylemese de biliyordu ki kendisi de onu seviyordu. Hayatında ilk defa başına gelen bu şey onu deli ediyordu.

"Berzan gelmiyor musun daha ne yapıyorsun burada ya?"

Demir odaya daldığında Berzan oturduğu yatakta ona baktı. Yemek yemek için onu bekliyordu ama düşünceleri onu boğduğu için rahat değildi. Hastalığı söyleyemezdi, yapamazdı. Ama bir şekilde öğrenecekti. Onun neşeli yüzüne bakarken istemsizce gülümseyip başını salladı.

"Sen de bir haller var. Ne oldu Berzan. Evde mutlu değil misin?" Demir yanına gelip oturduğunda heyecanla yüzüne baktı. Hala alışamıyordu onun yakınlığına.

"Yok.. Yani mutluyum gidelim hayde."

Bu konuyu rafa kaldırıp yerinden kalktığında yanındaki adam kaşlarını çatarak peşinden kalktı. Bu kadar ilgili olması güzeldi ama söyleyemezdi, olmazdı şimdi. Utanırdı.

"Senin bu gizemli tavırlarının sebebini öğreneceğim ve umarım altından başka bişey çıkmaz. Bana bak beni aldatıyor musun sen?"

Demir onun karşısına dikilmiş çocuk gibi kaş çattığında Berzan bir an afallamıştı. Aldatması nasıl mümkün olacaktı ki. O yokken bile hayatında kimse yoktu, şimdi o varsa kimseyi gözü görmezdi.

"Lan saçma sapan konuşma ne aldatması. Sanki evden çıktığım mı var?" Daha iş bile bulamadığı için evde oturuyordu. Demir ısrarla girme işe ben sana bulacağım bekle diyordu. Sırf onu kırmamak için bekliyordu yoksa şimdiye gidip arardı.

"Yani çıksan aldatacaksın öyle mi Berzan. Bak çok sinirlendim şuan. Ne demek istedin sen?"

Berzan onun çocuksu suratına daha fazla dayanamayıp gülmeye başladı. Bir de kıskançlığı ve tripleri vardı.

"Demir yok öyle bir şey. Sen yokken bile benim hayatımda kimse yoktu şimdi niye olsun?"

O güldüğünde Demir yine dikkatle onun gülüşüne bakıyordu. Biliyordu seviyordu Demir gamzelerini. Sırf o yüzden gülesi de geliyordu. Ama yine bakışları onu yiyecek gibi olduğunda başını çevirdi. İlla deli edecekti onu.

"İyi madem. Hadi gidelim. Seni seviyorum o yüzden kıskanıyorum. İnan ben de şaşkınım ama dayanamıyorum işte. Seni kimseye vermem, veremem" Demir ona doğru yaklaşıp dudaklarına atıldığında yine ani hareketi yüzünden nefesi kesilmişti. Ama kaçmak gelmiyordu içinden. Seviyordu onu öpmeyi.