SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

75

"Berzan iyisin değil mi?"

Demir yanında oturan sevgilisine dakika başı sorsa da bıkmadan tekrar sordu. Kendisi yalnız gelmek istemediği için onu da getirmişti ama içi de rahat değildi. Evden çıkmadan önce yine kusmuştu bebeği ama iyi olduğunu söylüyordu.

"İyiyim merak etme. Siz konuşmayacak mıydınız?"

"Berzan sen hiç görmedin değil mi yavrum çalanları. Yani nasıl oldu ki?"

Mete sevgilisine sorduğunda o başını sağa sola sallayıp dizini sallamaya başlamıştı. Yine sinirleniyordu bebeği.

"Duymadım bile. Kusmak için durdum. Yani o an başka şey düşünecek halde değildim. Şerefsizlik yapacakları aklıma gelmedi"

Demir o günü hatırladıkça içi sızlıyordu. Bebeğini nasılda öylece bırakabilmişlerdi hala anlamıyordu.

"Yavrum nerden bileceksin. Öyle insanlar düşünceli olmaz. Sen sıkma canını. Ama henüz bulamadık. Çoktan parçalamışlardır arabayı zaten. Yada satılmıştır."

"Arabayı siktir et şimdi. Onları bulup dersini vermek istiyorum ben. En kısa zamanda bulabilirsen iyi olur."

Demir arkadaşının zaten elinden geleni yaptığını biliyordu. Ama cezasız kalmaları sinirini bozuyordu. Polis zaten yakalasa haberleri olacaktı. O sırada gözüne takılan Tunç ile odağı dağıldı. Sessizce oturmuş önüne bakıyordu. Geldiklerinden beri sessizdi ve bu hali garip geliyordu.

"Hayırdır. Sana ne oldu?"

Ayağıyla karşısında oturan arkadaşını dürttüğünde o sanki kendisine gelmiş gibi "hı?" Derken Mete de bu haline şaşırmış görünüyordu. Acaba aralarında neler oluyordu bilmiyordu ve ikisi de anlatmıyordu.

"Ha şey bugün iş yerinde bişey oldu da onu düşünüyordum ama önemsiz. İşle ilgili yani. Bence evde oturmayalım ya hadi gidelim. Bişeyler içeriz."

Demir o an şaşkınca Mete ye dönüp göz kırptığında o bilmem der gibi omuz silkmişti. Bir birlerinden haberleri bile yoktu.

"Eğer bir derdin varsa anlatsana bize. Ne bu içmeye gidelim falan" Mete ona çıkıştığında Tunç bir anda kaşlarını çatıp arkadaşına baktı.

"Belki duymasını istemediğim birileri vardır Mete zorlama. Sonra. Hem içemez miyim?"

O an hepsi afallarken sevgilisi rahatsızca yerinde kıpırdanmış, boğazını temizleyip koluna dokunmuştu. Demir onun söylediği şeyi idrak etmeye çalışırken bebeğine dönmeden sadece ona bakıyordu.
Sevgilisini kast etmiş olamazdı sonuçta.

"O ne demek Tunç. Kimden gizlin var senin. Anlatsana lan" Mete ona hayretle bağırırken Tunç bir anda ayağa kalktı.

"Sonra dedik. Üsteleme Mete. Ben gidip içecek alacağım. Gelmek isteyen varsa gelsin"

Mete sinirle ayağa kalkacağında Demir ondan önce davrandı. Belki de bebeği var diye böyle diyordu. Eğer Berzan
için söylüyorsa zaten onu alır giderdi. Niye böyle tepki verdiğini anlayamıyordu.

"Demir bırak sen. Siz oturun ben eve giderim. Çocuk haklı çekiniyor olabilir benden. Bana anlatmak zorunda değil."

Demir sevgilisinin kırgın sesini duyduğunda öfkeyle giden arkadaşının peşinden baktı. Şimdi günlerce
kafasında kurup Belki de ağlayacaktı bebeği biliyordu.

"Berzan saçmalama yavrum. Senden gizlimiz yok. Otur sen"

"Berzan bekle ben konuşup geleceğim. Sakın bensiz gitme bak. Gelince beraber gideriz. Mete yanında dursun. Lütfen tamam mı?"