SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

57

Valla bizi de korkuttu bu bıcırık. Ama sağ salim bulundu işte niye surat asıyorsunuz oğlum hala. Berzan iyi misin yavrum sen?"

"İyiyim sağol. Yorgunum ondan"

Mete Berzan'ın asık suratına bakarken Demir pişmanlığı yüzünden sesini bile çıkaramıyordu. Dünden beri yüzüne bile bakmamıştı bebeği ve içi içini yiyordu. Mete ve Tunç Mirza'nın başına geleni duyduğu için geldiğinde mecburen onlarla oturmak zorunda kalmıştı sevgilisi.

Tunç kucağında bebeğini tutmuş sallarken, Berzan'ın gözü sadece oğlundaydı. Arkadaşları ona bakıp göz kırptığında Demir dudaklarını oynatarak hiç demişti. Sevgilisini kırdığını anlatmaya bile utanıyordu. O sırada oğlu ağlamaya başladığında ikisi de hızla ayağa kalktı. Berzan ona eliyle otur işareti yaptığında
mecburen oturmak zorunda kaldı. Ağlamalarına hiç dayanamıyordu bebeği. Ve üstüne de gitmek istemiyordu.

"Ver kardeş bana uykusu geldi ondan ağlıyor. Sen de rahatsız olma"

Tunç oğlunu ona uzattığında sevgilisi kucağına alıp yüzüne bile bakmadan odaya yürümeye başladı. Berzan tanıştıklarından beri ilk defa böyle yapıyordu ve ne tepki vereceğini de bilmiyordu. Onun arkasından Üçü de gidişini izlerken arkadaşları hızla ona doğru eğilip sinirle yüzüne bakmaya başladı.

"Noluyor lan size. Anlat çabuk. Berzan hiç böyle yapmazdı" Onlar bile sevgilisinin tavrını çok net görebilmişti. Ve kalbi sızlıyordu.

"Dün Mirza kaybolunca biraz kalbini kırdım. Bana çok sinirlendi"

"Ne yaptın lan çocuğa. Yine ne diye bağırdın da küstü?" Mete sinirle ona bakarken Demir onun söylediği şeyle içinin daha çok acıdığını hissetti. Gerçekten o kadar çok mu bağırıp kızıyordu bebeğine.

"Ben ona çok bağırıyorum değil mi? Kötü bir adamım ben"

"Valla doğruya doğru yavrum. Ben onun yerinde olsam siki tutmuştun şimdiye. Yine de alttan alıp tek laf etmiyor sana. Ne oldu da böyle oldu anlat hadi"

Demir onun gittiği odaya doğru bakıp derin bir nefes aldı. Gerçekten işe yaramaz bir adamdı. Sevdiği oğlanı nasıl da üzmüş, kırmıştı.

"Yine bağırdım işte hem de aptal gibi haksız olarak. Ama çok kıskanıyorum onu elimde değil. Seviyorum ve sadece benimle konuşsun istiyorum. Yine de böyle olsun istemedim. Kırılmaz sandım.
Hep alttan almasına alışmışım galiba. Onu çok üzüyorum ben. Hem de hiç hak etmediği halde"

"Bence de kendine çeki düzen ver. Bak yarın bir gün çocukları da alır gider valla kalırsın orta da. Berzan çocuklarını bırakmaz. Kıymetini bil ailenin. Sen eskiden böyle de değildin lan. İyice asabi oldun."

Demir Tunç'un söylediği şeyle bir anda gözlerini büyüttü. Ne demek çocukları da alıp giderdi. Onlar ikisinin de bebeğiydi ve buna asla izin vermezdi o. Onlardan ayrı kalmaya dayanamazdı ki. Ne sevgilisinden ne de onlardan uzaklaşamazdı.

"Saçma sapan konuşma Tunç. Ne demek alıp gitmek. Ben onun gönlünü alacağım. Zaten köpek gibi pişmanım. Bir daha asla bağırmayacağım ona."

Arkadaşı ona ağzını açacağı sırada Berzan içerden gelirken susmak zorunda kalmıştı. Oğlunu uyutmuş olmalıydı. Onun yüzüne bile bakmadan arkadaşlarına doğru gelip boynunu sağa sola eğdi.Yine yorulmuştu.

"Gideceğiniz zaman beni de diğer eve bıraksanız olur mu kardeş. Çocuklar uyurken gideyim"

Sevgilisi oturmadan sorduğunda arkadaşları şaşkınca önce ona bakıp, bakışlarını kendisine çevirmişlerdi. Demir onun dediği şeyle kaşlarını çatarken ayağa kalktı.