SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

34

Demir uzandığı yatakta üstünü bile soymadan öylece yatmıştı. Berzan ne kadar kabul etmese de mutluydu işte. Hem de çok fazla mutluydu. Baba olma düşüncesi bir kaç saatte beynine deli gibi yer ederken, içindeki isteğe engel olamıyordu. Ama istemesinin en büyük etkeni o bebeğin Berzan'a ait olmasıydı. Sevdiği adamla kendisine ait bir bebeği olacaktı.. nasıl istemesindi ki.

Berzan'ın tepkisine de hak veriyordu. Çok korkuyordu ailesinden. Ama Demir izin vermezdi ki, hele şimdi bebeği olacağını duyduğu için ona dokunmalarına asla izin vermezdi. Zaten en başında uyarmıştı Berzan ve bunu bile bile onu istemişti.

Sevgilisini asla yarı yolda bırakmayacaktı. Ona gözü gibi bakacak ve onun için her şeyi yapacaktı. Ama
önce onu ikna etmesi gerekiyordu. Bebeğinden vazgeçemezdi, kaybetmek istemiyordu. Yatakta aynı şekilde yatmaktan uyuşan bacakları yüzünden doğrulduğunda aklına gelen şeyle kalbi sızladı.

Berzan gideli uzun olmuştu ve yalnız başınaydı. Ya tekrar bayılırsa ya da midesi bulanırsa ne yapacaktı. Aptal gibi sinirlendiği için öylece gitmesine izin vermişti. Zaten bağırdığı için de pişmandı. Sevgilisi hamile olduğu için çok hassas olmalıydı ama o hayvan gibi bağırıp onu ağlatmıştı. Yine becerememişti işte. Üzmüştü onu. Yalnız
bırakmayacağını söylemişti ama şimdiden bırakmıştı.

İçindeki sıkıntı yüzünden yataktan kalktığında açılan kapının sesini duyduğu an içinde oluşan sevinçle
hızla kapıya yürüdü. Ona bağırdığı için özür dilemesi gerekiyordu. İçindeki heyecanla kapıyı açtığında "Berzan" diye bağırdı. Görünürde yoktu sevgilisi. Adımlarını hızlandırıp salona gittiğinde orada da olmadığını görerek kaşlarını çattı.

"Berzan neredesin bebeğim?"

Evin içinde bağırırken içindeki korku da büyüyordu. Hızla mutfağa yürürken tuvaletten duyduğu sesle anında duraksayıp omuzlarını düşürdü. Bebeği yine kusuyordu. İçi daha çok parçalanırken onun acısına ortak olamadığı için kendisine kızarak tuvalete ilerledi. Ona destek olup her anında yanında olacaktı.

Öğürme sesleri kulağına dolarken yavaşça kapıyı açtı. Ondan asla iğrenmezdi. Berzan'ı tuvaletin içine
eğilmiş olarak gördüğünde acısı yüzünden yine gözleri dolmuştu. Pişmanlık tüm bedenini yakarken
yanına doğru ilerleyip çömeldi ve elini alnındaki saçlarına atıp geriye doğru taradı. Berzan yaşarmış gözleriyle sıvılarını çıkardığında derin derin nefesler alarak klozete tutundu.

"Niye geldin?" Sevgilisi yutkunarak konuştuğunda gözleri daha çok doldu. Bu haldeki narin sevgilisini kırmıştı. Hem de köpek gibi davranmıştı.

"Seni çok merak ettim. İyi misin?"
Sesi fazla üzgün çıkarken Berzan ona başını sallayıp ayağa kalkmaya çalışırken ondan önce kalkıp koluna girdi. Bebeğinin küs olmasına dayanamazdı o yüzden gönlünü alıp anlamaya çalışacaktı. Kolunu
hiç bırakmadan onun yüzünü ağzını yıkamasını bekledi. Artık o istese de yanından ayrılmayacaktı.

İkisi birlikte tuvaletten çıktığında Berzan odaya yönelince içindeki sevinçle ona uyum sağladı. Sevgilisi yüzüne bakmıyordu, konuşmuyordu ama kaçmıyordu da. Bu oğlanı nasılda incitmişti. Sessizce odaya geçtiklerinde onun yavaşça uzanmasını sağlayıp yanına oturdu. Berzan elinin tersiyle gözlerini kapatırken hala soluklanmaya çalışıyordu.

"Berzan" dedi cesaretini toplayıp. Eğer şimdi konuşmazsa bebeği belki içine atıp daha çok üzülürdü. O sessizce tepki vermeden sırt üstü uzanmaya devam ederken boğazı düğümlendi. Onu böyle görmek kalbini parçalıyordu.

"Berzan çok özür dilerim sana bağırdığım için. Yemin ederim çok pişmanım. Lütfen bana küsme"

Ona titrek sesiyle konuştuğunda sevgilisi tepki vermeyince dudaklarını kemirmeye başladı. Eğer onunla bir daha konuşmazsa ölürdü. Yavaşça göğsüne doğru eğilip başını yasladığında kulağının altında hızla atan kalbini duydu. Berzan en azından kaçmıyordu.