SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

79

Elindeki kanları üstüne silip evin önüne geldiğinde kendini toplamak için uğraşıyordu ama yapamıyordu. Ağlamaktan gözleri yine kızarmış olmalıydı. Keşke sevgilisi onu öyle görmeseydi. Acaba gerçekten her şeyi unutabilecek miydi. Kendisi başkasının sevgilisini öptüğünü görse ne yapardı
bilmiyordu. Ama deliye döneceğine emindi.

Şimdi kesin bebeği ağlamış ve belki de daha kötü halde onu bekliyor olmalıydı. O yüzden daha fazla bekletmek istemiyordu. Yavaşça arabanın kapısını açıp aşağı indiğinde cesaretini toplamaya çalıştı.
Berzan ona en son siktir git gelme dediği için korkuyordu ama evine girmesi ve ona sarılması gerekiyordu.

Kalbi çarparken kapıya geldiğinde derin derin nefesler alıp anahtarla açtığında elleri titremeye başladı. İçeri girdiğinde sessizlik onu karşıladığında yavaş adımlarla odaya ilerledi. Sevgilisini görecek olmanın heyecanı vardı içinde. Odanın kapısına geldiğinde elinin tersiyle yüzünü silip kendisini toplamaya
çalışarak kapıyı açtı. Onun gerçekten ne hissettiğini bilmiyordu ve neyle karşılaşacağından korkuyordu.

Kapı tamamen açıldığında bebeğini yatağın önünde ayakta onu beklerken görmüştü. Berzan kızarmış gözleriyle ağladığı belli olurken sessizce ona bakarken Demir ne diyeceğini bilemeden yanına yürüdü. Acaba sarılsa olurmuydu. Berzan ona siktir git demişti ve şimdi karşısındaydı.

Ona yaklaştığında terlemiş alnını gördü. Belki de ağrısı vardı ya da kusmuştu yine. Ona bu haldeyken üzüntü yaşattığı için vicdanı sızlıyordu. İkisi de sessizce bir birine bakarken sadece "Berzan" diyebildi. Başka ne diyecekti bilmiyordu.
Sevgilisi onun yüzüne ve üstündeki kana üzgünce bakıp kendisine yaklaştığında kollarını beline dolayıp sarılmıştı.

Demir o an şaşkınlık ve hissettiği rahatlamayla derince solurken bebeğinin sarılışına karşılık verdi. Ona bir daha sarılamayacak hatta göremeyecek sanmıştı.

"Berzan özür dilerim."

Sevgilisi ona sıkıca sarılıp tişörtünü sıktığında başını omzuna dayamıştı. Yine ona tutunuyordu işte. Kesin o kendisinden daha kötüydü. Onun kasıldığını hissediyordu ve yine ağlıyor olmalıydı. Zaten böyle bir zamanda daha duygusaldı biliyordu.

"Beni affedebilecek misin. Ben seni asla aldatmam. Biliyorsun değil mi?"

Aslında onu affetmiş olmasa sarılmazdı bebeği ama öptüğünü gördüğü için belki uzaklaşır diye düşündü.

"Senin suçun yok. Ama sana kızgınım bana söyleyecektin Demir. Ben zaten sana inanırdım. Elin lafıyla ailemi dağıtır mıyım lan ben?"

Onun kırgın sesi kulağına gelirken daha sıkı sarıldı bebeğine. Haklıydı ama korkmuştu işte. Onu kaybetmekten ve aldattığını düşünmesinden korkmuştu. Yine de kötü şekilde öğrenmiş olduğu için
boşuna kırmıştı onu.

"Ben kendim hallederim sandım. Haklısın söylemem gerekirdi. Seni aldatmadığımı biliyorsun değil mi. Gitmeyeceksin"

"Gitmem. Nereye gideceğim. O piç duysun diye dedim. Bir daha kendi kafana göre iş yapma."

Demir içindeki rahatlamayla bebeğine sarılırken onun salinleşmesini bekledi. Şimdi yaşadıkları daha çok psikolojisini etkilemişti. Berzan sessizce ona tutunmaya devam ederken başını kaldırdığında onun ıslak yüzüne baktı. Sevgilisi onun yüzünü incelerken dudaklarına baktığında sinirle çenesini sıkmıştı.

"Amına koduğum piçi ya. Neyse olan oldu. Yüzün çok acıyor mu?"

Demir o an aklına gelen tokatla başını salladı. Gerçekten çok sert vurmuştu. Madem biliyordu niye vurduğunu da anlamamıştı. Ama öyle gördüğü için dayanamamış olabilirdi.