SENSİZ ASLA (BxB) mpreg

46

Demir hemşirenin gösterdiği yeşil önlüğü giyip eldivenleri takarken heyecandan eli titrediği için sinirle
ofladı. Şu an aşırı gergindi ve heyecanlıydı. Yanında ona bakan kadın gülümseyerek elinden aldı ve elini uzatmasını sağladı.

"Babalar hep böyle heyecanlı oluyor ben yardım edeyim size"

Demir kadına minnetle bakarken elinden geçirmesine izin verdi. Kalbi göğsünden fırlayacak gibi hissediyordu ve sadece elleri değil bütün vücudu titriyordu. Kadın diğer eldiveni de giydirip maskeyi ona uzattı.

"Bunu da takın. Sonra gidebiliriz. Bu arada o heyecana dayanmanız gerekecek. Bir sürü babayı sürüyerek çıkarmak zorunda kaldık doğumhaneden"

Kadın kendi kendine gülerken Demir sertçe yutkunup derin bir nefes aldı. Bu kadın hiçte yardımcı olmuyordu. Önden çıkıp kapıyı tuttuğunda onu daha önce görmediği bir yere ilerletti.

"Berzan nerede?"

Korkudan sesi titreyerek çıktığında kadın ona daha çok gülerek sessiz koridordan yürütüp çift kapılı bir yerde durdu. Şimdi onu göreceği için daha çok heyecanlanmıştı.

"Gelin bakalım. Şimdiden renginiz attı hadi hayırlısı."

"Komik değil." Demir kadının gülüşüne sinir olurken, o sanki duymamış gibi gülerek kapıyı açtı. Anında yüzüne vuran soğuk hava ile tüyleri ürpermişti. Yavaş adımlarla içeri girdiğinde gözüne ilk kendi doktorları takıldı. Onun yanında da sayabildiği kadar 4 doktor daha vardı. Ve hemşireler vardı. Çok
kalabalık görünmüştü gözüne. Kendisi bu kadar korkarken bebeği ne durumdaydı bilmek istiyordu. İçeri geçip kapı kapandığında daha çok titrediğini hissetti. Bayılmaktan korkuyordu.

"Demir canım... Gel bakalım"

Kadın onu çağırdığında nefesini tutarak masaya doğru ilerledi ve uzanan sevgilisini gördü. Onun yüzündeki ifade düşündüğünün aksine gayet sakin görünüyordu. Belki de rahatlamıştı. Yanına gittiğinde sevgilisi yüzüne bakıp gülümsedi ve elini uzattı.

Herkes onlara bakarken Demir gergince sevgilisinin elini tuttuğunda karnına baktı. Sevgilisinin göbeği açıktı ve karnını göremeyeceği şekilde yeşil bir örtü örtülmüştü.

"Demir yine sesin çıkmıyor. Korkma bu kadar canım. Berzan'ı bayıltmayacağız, belden aşağı uyuşturduk. Yani durum iyi."

Demir hayatında ilk defa böyle bir yerde bulunduğu için şaşkın ve fazla gergindi. O an elini sıkan sevgilisine döndü.

"Merak etme. Uyuştu artık ağrı yok. Sen de korkma"

Demir sevgilisine başını sallarken onun göbeğinin çevresinde doluşan kalabalık gruba baktı. Kendi aralarında bir şeyler konuşuyorlardı. Kendi doktoru o sırada yanına geldi ve Berzan'a baktı.

"Sakinsin değil mi canım. Konuştuğumuz gibi korkmak yok. Birazdan seslerini duyacaksın ve her şey geçmiş olacak. Eğer ağrı falan hissedersen söylüyorsun."

"Tamam" Sevgilisi kısa bir cevap verdikten sonra Demir korku yüzünden sertçe yutkunup sevgilisine baktı.

"Berzan kalbim duracak gibi. Bayılmaktan korkuyorum. Ne hissedeceğimi bilmiyorum. Nasıl
dayanacağım?"

"Bayılma... görmek istemiyor musun? Ben özellikle bunu istedim. Görmek için. Onları ilk biz görelim"

Demir sevgilisinin sakin konuşmasına daha çok hayret ediyordu. Sanki korkusu gitmiş gibiydi. Belki de kaçışı olmadığı için kabullenmişti bilmiyordu.

"Hadi bakalım başlıyoruz gençler. Birazdan burası ağlama sesleri dolacak hazır mısınız?" Doktor onlara enerjik sesiyle konuştuğunda ikisi de ona başını salladı. Demir şu an yaşananlara inanamıyordu. Berzan ondan daha güçlü duruyordu. Belki de bedeni uyuşuk diye böyleydi anlayamıyordu.