<Unicode>
တုန်လှုပ်စေတို့ တိုက်ခိုက်ဖို့ပြင်နေချိန်
"ရပ်လိုက်"
ဆိုတဲ့အမိန့်သံကြားလိုက်ရသည်။တုန်လှုပ်စေကြည့်လိုက်တော့ အိမ်နေရင်းအဝတ်နဲ့ မြင်တိုင်းချစ်ဖြစ်နေသည်။
တုန်လှုပ်စေလည်း အကြံတစ်ခုရပြီး
"ကိုကို..!!.."
ဆိုပြီး အော်ခေါ်ကာ မြင်တိုင်းချစ်ရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ပြေးတက်လိုက်သည်။မြင်တိုင်းချစ်ကလည်း သူ့အသဲအသက်လေးပြုတ်ကျမှာဆိုးတာကြောင့် မက်မွန်သီးနှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီးထိန်းလိုက်သည်။
"ကိုကို🥺🥺 မောင့်ကိုကယ်ပါအုံး"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"မောင့်ကိုလေ အဟင့် အမေနဲ့အဖေက လင်ပေးစားတော့မယ်တဲ့ မောင်မယူဘူးပြောလည်း မရဘူး အဟင့်"
"ကိုကိုဖြေရှင်းပေးမယ်နော် မငိုနဲ့တော့"
"အဟင့် ကိုကိုမသိပါဘူး မောင်ကလေ ကိုကိုနဲ့ဘဲ လက်ထပ်ချင်တာ သိရဲ့လား"
"ကိုကိုလည်း မောင်နဲ့ဘဲလက်ထပ်ချင်တာပါ"
"အဲ့ဆို မောင့်နဲ့အိမ်လိုက်ခဲ့ပြီး အမေနဲ့အဖေ့ဆီလာတောင်းလှည့်"
"အခုသွားမှာလား "
"အင်း ကိုကိုနဲ့လက်ထပ်ရဖို့မစောင့်နိုင်တော့ဘူး"
"ဟုတ်ပါပြီ ဒါဆို ကိုကိုအဝတ်သွားလဲလိုက်အုံးမယ်နော်"
"ဒါနဲ့ကိုကို သူတို့က မောင့်ကိုအနိုင်ဝိုင်းကျင့်ကြတယ်"
"မောင်တွေ့တယ် သူတို့ကိုအပြစ်ပေးလိုက်မယ်နော်"
မြင်တိုင်းချစ်ကလည်း မောင့်ကိုပွေ့ပြီး အိမ်ထဲမဝင်ခင်
"ဟိုကောင်တွေ ကွင်းကို ၁၀ ခါပတ် ပြီးရင် ဒိုက် ၁၀၀ ခါထိုးကြ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်လေး"
မြင်တိုင်းချစ်တို့ဝင်သွားမှ ကျန်ခဲ့တဲ့လူတွေက အပြစ်သွားခံယူကြသည်။မြင်တိုင်းချစ် ရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး တုန်လှုပ်စေနဲ့အတူ တုန်လှုပ်စေတို့အိမ်ကိုရောက်လာကြသည်။
