<Unicode>
အတွင်းသားထဲ သူ့လက်ညိုးလေးချောင်ချိလာတာကြောင့် လက်ခလယ်ကိုဆက်သွင်းလိုက်သည်။
"အ့ နာ နာတယ် ထုတ်ပေးတော့"
"ခဏလေးဘဲနော် ပြီးရင်ကောင်းသွားမှာ"
ဆိုပြီးဆက်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။နောက်ဆုံး လက် ၄ ချောင်းလုံးကို အတွင်းသားထဲ နေသားကျအောင်လုပ်ပြီးချိန်
"ကလေး ကိုယ်ထည့်တော့မယ်နော်"
"ဖြည်းဖြည်းနော်"
"ကလေးစကားအတိုင်းဖြစ်စေရမယ်နော်"
ဆိုကာ သူ့အရာကို တဖြေးဖြေးသွင်းလိုက်သည်။
"နာ နာတယ် ခ ခဏလေး မသွင်းသေးနဲ့အုံး"
ဝမ်ကျင်းဆွေလည်း သူ့ကလေးရဲ့စကားအတိုင်း ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ၅ ပုံ ၁ ပုံသာဝင်သေးတဲ့သူ့အရာကို စိမ်ထားလိုက်သည်။
နာကျင်လို့ရှုံ့တွနေတဲ့ ကလေးငယ်ရဲ့ မျက်ခုံးတွေကိုအနမ်းဖွဖွပေးပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ညင်သာစွာနမ်းလိုက်သည်။
ကလေးငယ် အာရုံပြောင်းနေချိန် သူ့အရာကို အားနဲ့ တစ်ဆုံးဝင်အောင်သွင်းလိုက်သည်။
"အူး..ဝူး..ဝူး..."
ဆိုတဲ့အသံတွေ ကျောက်ဆန်းယွင် ပါးစပ်ကထွက်လာသလို မျက်လုံးမှာလည်း အရည်တွေ့ဝေ့လာသည်။ဝမ်ကျင်းဆွေ သူ့ကလေးရဲ့အသံကိုကြားချင်တာကြောင့် နှုတ်ခမ်းကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့
"နာတယ် အူးဝါး လူယုတ်မာကြီး"
"အင်း ဟုတ်တယ်ကိုယ်က လူယုတ်မာကြီး"
"နှာဘူးကြီး"
"အင်း ကိုယ်က ကလေးကိုဘဲဘူးတဲ့ နှာဘူးကြီး"
"ရပ် မညှောင့်နဲ့ နာတယ်"
ဒီတစ်ခါတော့ ကလေးစကားအတိုင်းဘဲ မပြောတော့ဘဲ နီတာရဲအဖုတွေကို စုပ်လိုက် ဖွဖွလေး သွားနဲ့ဖိချေလိုက်လုပ်ကာ အသွင်းအထုတ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။
မကြာခင်မှာပင် ကျောက်ဆန်းယွင်ရဲ့ sweet point ကိုထိမိကာ
"အာ ကိုကို အဲ့နားလေးဆောင့်ပေး အ့ ဟုတ်တယ်မြန်မြန်"
