ကြွေခလှည့်ပါ...မဘုရား [ဘာသာပြန်]

Chapter 17 (zawgyi)

ေႂကြခလွည့္ပါ…မဘုရား

မူရင္းစာေရးသူ – 티야베 (Tiyabe)
ဘာသာျပန္သူ – Marilee

****

အခန္း ၁၇ {အထြတ္အထိပ္ ၁}

[ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ျခင္း…]

“…လာခဲ့ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ။”

အာရန္က ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလး ေျပာလိုက္တယ္။

“အိမ္ေတာ္ကေန အင္ပါယာနန္းေတာ္အထိ လာဖို႔ဆိုရင္ ရက္ေတြအမ်ားႀကီး ၾကာေလာက္မွာကို။”

အီေနာ့ခ္က ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။

“ကိစၥမရိွပါဘူး။ ဪ ဧကရီအရွင္မက ဒါေလးေပးေပးဖို႔ မွာလိုက္ပါတယ္ အရွင္မင္းသမီး။ အရွင္မင္းသမီး အဲ့ဒါကို စားမျွဖစ္ပါမယ္တဲ့။”

အီေနာ့ခ္က အမႈန္႔ႀကိတ္ၿပီးသားေဆးေတြ ထည့္ထားတဲ့ စကၠူအိတ္ေသးေသးေလးကို အာရန္႔ဆီ ကမ္းေပးခဲ့တယ္။
အာရန္က မ်က္ႏွာထားစူစူေလးနဲ႔ ေဆးအိတ္ကို အျမန္ဆြဲယူလိုက္တယ္။

“ေဆးေတြမေသာက္ခ်င္ပါဘူး…”

အီေနာ့ခ္က အာရန္ ညည္းတြားေျပာဆိုေနတာကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။
အာရန္က သူ႔ကို ခဏေလာက္ ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ သတိေလးထားၿပီး ေမးလိုက္တယ္။

“ဟို…ေဆးတိုက္ေပးလို႔ မရဘူးလားဟင္။”

“ခင္ဗ်ာ။”

အီေနာ့ခ္ရဲ့မ်က္ႏွာ နီရဲသြားခဲ့တယ္။ ထင္မွတ္မထားတဲ့ အာရန္ရဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ သူ နည္းနည္းရွက္မိသြားခဲ့တယ္။ သူဟာလည္း မဟာနယ္စားမင္း ေရာ့ခ္ရဲ့ နယ္ေျမနဲ႔ ေရာ့ခ္အိမ္ေတာ္ရဲ့ အရိုက္အရာခံ မွဴးမတ္အႏြယ္ေတာ္ေသြးတစ္ေယာက္ေလ။ သူ ဒီလိုအရာမ်ိဳးေတြ တစ္ခါမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး။

“ဟုတ္ကဲ့ပါ အရွင္မင္းသမီး။”

ဒါေပမဲ့ ဧကရီရဲ့ သတိေပးစကားကို ျပန္အမွတ္ရလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အီေနာ့ခ္က စိတ္လိုလက္ရ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။
သူက ေဆးအိတ္ကို နည္းနည္းေလး နေမာ္နမဲ့ႏိုင္တဲ့လက္နဲ႔ ဖြင့္လိုက္ၿပီး အာရန္႔ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အာရန္က အတြန္႔တက္တာမ်ိဳး မရိွခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကို ေဆးတိုက္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ အီေနာ့ခ္အတြက္ မတရားရာက်သြားမွာေပါ့။ အာရန္က အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ ေဆးေတြအကုန္ကုန္ေအာင္ ေသာက္လိုက္တယ္။
အီေနာ့ခ္ သူ႔ကို ခ်ီးက်ူးလာၿပီး သူက အဲ့ဒီအျဖစ္မွာ ပီတိျဖာသာယာမယ္လို႔ ေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့ေပမဲ့ လက္ရိွ သူ႔အေတြးကို မသိတဲ့ အီေနာ့ခ္ကေတာ့ ဘာတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ သၾကားလံုးေကြၽးေနတဲ့အလား သူ႔ပါးစပ္ထဲကို ေဆးေတြထပ္ထည့္ေပးခဲ့တယ္။
အာရန္တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးျပဴးသြားခဲ့ၿပီး အီေနာ့ခ္က အာရန္ ပါးေလးေဖာင္းသြားတာကိုျမင္ေတာ့ ရုတ္တရက္ ရယ္လိုက္တယ္။
အာရန္႔ရင္ထဲ ေနြးေထြးသြားခဲ့ရတယ္။ သူ ဘာေၾကာင့္ရယ္ရသလဲဆိုတာကို မသိေပမဲ့ အဲ့ဒါကို အာရန္ သေဘာက်ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ အၿပံဳးကို သေဘာက်တယ္ေလ။
အီေနာ့ခ္က အမွတ္တမဲ့ အာရန္႔ၪီးေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္တယ္။