Chapter 49 (unicode)

1.3K 20 0
                                    

ကြွေခလှည့်ပါ…မဘုရား

မူရင်းစာရေးသူ – 티야베 (Tiyabe)
ဘာသာပြန်သူ – Marilee

****

အခန်း ၄၉ {ညည်းညည်းညူညူ နာကျင်မှု ၃}

အာရန် ညွှန်ပြလိုက်တာကတော့ အရွယ်ရောက်ပြီးသား အမျိုးသမီးတစ်ယောက်သာ ဖြတ်လို့ရမဲ့ တကယ့် လမ်းကျဉ်းကျဉ်းလေးပါ။ သေးသေးကွေးကွေး အာရန်လေးက လွယ်လွယ်လေး ဖြတ်သန်းသွားလို့ရပေမဲ့ အီနော့ခ်ကတော့ လမ်းကျဉ်းကျဉ်းကို ဖြတ်လျှောက်နိုင်ဖို့ ဂဏန်းလို ဘေးတိုက်လျှောက်ခဲ့ရတယ်။
အာရန်က အီနော့ခ်ရဲ့ ပခုံးအကျယ်ကိုကြည့်ပြီး လမ်းနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင်း ခေါင်းခါခဲ့တယ်။

“ဒီကနေစပြီး တစ်ယောက်တည်း လျှောက်သွားရတော့မှာပဲ။ ပြီးတော့…ဒီအထိ လိုက်ပို့ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးအများကြီးတင်တယ်။”

အာရန်က ပြောခဲ့တယ်။

“ရပါတယ်။ ကိစ္စမရှိပါဘူး။”

အီနော့ခ်က ပြန်ပြောခဲ့တယ်။

“တအားကျဉ်းတော့ နင့်အတွက် ခက်ခဲမှာပဲ။ ငါတစ်ယောက်တည်း သွားလို့လည်း ရတယ်။”

“နှစ်ခါပြန်ပြောရအောင် မလုပ်ပါနဲ့။”

“…အင်းပါ။”

လမ်းက အီနော့ခ်တွေးထားတာထက်ကို ပိုပြီးကျဉ်းပါတယ်။ ဟိုးအရင်က အစေခံမိန်းကလေးတွေ သုံးခဲ့တဲ့လမ်း ဖြစ်လောက်တယ်ဆိုပေမဲ့ အခုတော့ အချိန်ကုန်တာနဲ့အမျှ လုံးဝ စွန့်ပစ်ပြီး အမေ့ခံထားလိုက်ရပြီထင်ပါရဲ့။ မင်းသမီးက ပင့်ကူအိမ်တွေ အပြည့်ဖြစ်နေတဲ့ အကျဉ်းတန်တန် လမ်းတစ်လျှောက် ဘဘာဝကျကျလေး ဖြတ်လျှောက်သွားခဲ့တယ်။

“စိတ်ပြောင်းသွားရင် အချိန်မရွေး ပြန်သွားလို့ရတယ်နော်။”

လမ်းလေးတစ်လျှောက်မှာ အာရန်က အရှေ့ကိုကြည့်လိုက် အနောက်ကိုကြည့်လိုက် လုပ်ခဲ့တယ်။

“အရှင်မင်းသမီးနဲ့ ဒီမှာ လမ်းလျှောက်ရလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူး။”

အီနော့ခ်က သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။

“ငါ သိထားတာ တော်တော်ကြာပြီဖြစ်တဲ့ လျှို့ဝှက်ဖြတ်လမ်းလေ။”

ကြွေခလှည့်ပါ...မဘုရား [ဘာသာပြန်]Where stories live. Discover now