The Captive Prince. Yaoi. 18+

ROZDZIAŁ 65

"Wiecie, że prędzej czy później będziemy musieli stawić czoła cesarzowi?"

Hanzel wziął głęboki oddech, wchodząc na pokład samolotu. Nie mógł uwierzyć, że ta ogromna maszyna będzie unosić się w powietrzu. To było szalone. Wydawało mu się, że nie istnieje rzeczywistość, w której to by działało, a jednak Agadir twierdził, że już kilka razy w życiu leciał tak dużymi i ciężkimi samolotami.

Pozostali wydawali się równie zdenerwowani jak on. Rozglądali się z szeroko otwartymi oczami, próbując znaleźć sobie miejsca. Agadir przejął rolę przewodnika, wskazując im, gdzie powinni usiąść. Ludzie wokół przyglądali się im z ciekawością. Cała sytuacja nie wyglądała dobrze.

Lot nie był lepszy. Herdaz zwymiotował dwa razy, Stan przez całą podróż ściskał fotel tak mocno, że jego knykcie pobielały, a Zen miał problemy z siedzeniem w miejscu i utrzymaniem ciszy. Tylko Hanzel i Agadir wydawali się zachowywać względny spokój.

Po lądowaniu zostali zatrzymani na uboczu. Strażnik przyjrzał się im badawczo, unosząc brew. Agadir wystąpił naprzód.

— Czy jest jakiś problem?

— Chciałbym zobaczyć dowód tożsamości od każdego — odpowiedział strażnik.

Agadir skinął głową. Przez chwilę trwało zamieszanie, gdy zbierali dokumenty i przekazywali je strażnikowi, który przeglądał je ze sceptycznym wyrazem twarzy.

— Wszyscy zostaliście uwolnieni w tym samym czasie? — zapytał strażnik. — Przez księcia Alvara Roseberga?

— Czy to jakiś problem? — zapytał Agadir, z odrobiną obrony w głosie.

— Tędy, proszę.

Agadir spojrzał niepewnie na Hanzela, a pozostali skrzywili się. Hanzel poczuł napięcie i niepokój, chociaż nie wiedział dokładnie, co się dzieje.

— On nam nie wierzy? — zapytał cicho.

— Nie — odparł Agadir. Strażnik mówił coś do radia przy ramieniu. — Jeśli pójdziemy z nim, prawdopodobnie zostaniemy odesłani i cesarz nas zabije.

Hanzel poczuł, jak jego serce nieomal staje. Spojrzał na strażnika, po czym wystąpił naprzód.

— Mogę udowodnić, że zostaliśmy uwolnieni przez Alvara Roseberga.

Strażnik spojrzał na niego, marszcząc brwi.

— Jak zamierzasz to zrobić?

Hanzel wyciągnął telefon z kieszeni.

— Mam jego numer. Możesz do niego zadzwonić.

Strażnik uniósł brwi, wyraźnie zaskoczony. Agadir i reszta grupy również. Hanzel nie był pewien, czy to wystarczy.

— Spodziewa się telefonu ode mnie jeszcze dzisiaj — dodał.

Strażnik podszedł do niego, ciekawość przezwyciężyła jego wcześniejsze wahanie. Wziął telefon i wybrał numer. Gdy to robił, Agadir szepnął do Hanzela:

— Miałeś telefon?

Hanzel skrzywił się.

— To długa historia.

— Czy Alvar naprawdę czeka na telefon?

Hanzel skinął głową, unikając dalszych wyjaśnień i skupił się na strażniku, który rozmawiał przez telefon.

— Tak, dzwonię w sprawie grupy niewolników, którzy rzekomo zostali uwolnieni przez księcia Alvara Roseberga — powiedział strażnik z wyraźnym sceptycyzmem.