/ / /..Ay ışığı gecenin karanlığında kaybolup, bulutların içine hapsolmuştu. Gece üzerine düşün görevi yerine getirmek için tüm kudretini kullanıp, etrafını karartmaya niyetli olduğu saatlerdi, birde gövdesi uzun ağaçların dallarının etkisi olsa gerek; gözle hiç bir şeyin görülmemesi.
Bu karanlık gece ,çıplak ayaklarıyla koşan kadını ,daha da ürkütmüştü. Anlam veremediği korkutucu bir ses, o koştukça ardından geliyordu. Bir süre sonra ,yaşadığı korkudan ötürü ,dizleri onu taşıyamaz bir hal almıştı. Onu ürküten hışıltılı sesin ne olduğuna bile bakmadan, koşmaya çalışıyordu. Etrafında sığınacak hiç bir yer yoktu, olsa bile bu karanlıkta bulmak imkansızdı .Bir süre sonra dayanamayıp ,sessizce ağlamaya başladı. Ağlarken sesinin çıkmaması, istemeden de olsa içindeki korkunun şiddetini daha da arttırmıştı. Birden ayağında ağırlıklar hissetmeye başladı. Öyle bir ağırlıktı ki , koşmasını engelliyordu. Artık dayanacak gücünün kalmadığını anlayınca, daha fazla dayanamayıp dizlerinin üzerine yere yığıldı. İçinde, o kadar büyük bir korku oluşmuştu ki ,bunu kalbinin atışların dan rahatlıkla duyabiliyordu. Bu duruma daha fazla dayanamayıp ,tüm cesaretiyle arkasından gelen sese doğru döndü. Âmâ kafasını sesin geldiği yöne çevirmesiyle ,sesin kesilmesi bir oldu. Bu zifiri karanlıkta hiç bir şeyin görülmemesi yetmezmiş gibi , birde korktuğu sesi görmemesi , içindeki korkuyu bir o kadar daha yukarı taşıyordu .Birden aklına ,ağaca çıkmak geldi o karanlıkta, gelişi güzel koşarken ,eline çarpan ilk ağaca çıkmaya çalıştı .Tam ağaca çıkarken ,birden bilmediği bir şey kolunu tutup, aşağıya doğru çekmeye başladı...
''Bir ses''.....
''Feride ,Feride ...uyan ,uyan''..!
