''Sadece senin ile birazcık konuşmak'' ....
''Bunun için beni kaçırıp, buraya getirmene gerek yoktu Mustafa'' ....
Kaşlarını çatan Mustafa birden ayağa kalkarak hiddetli bir şekilde duvara doğru yürüdü ,ve yumrukları ile sert bir şekilde duvara vurmaya başladı .
''Yine yanlış yaptık aptal Mustafa ''
Onun bu halini gören Feride korkudan battaniyeye sarılıp ne yapacağını düşünmeye başladı. Duvar dibinde dizlerinin üzerine çöken Mustafa sessiz göz yaşları döküyordu. Bu duruma daha fazla dayanamayan Feride ona seslenerek...
''Mustafa sen hiç iyi görünmüyorsun ,sana söz veriyorum kimseye bir şey demeyeceğim hadi eve geri dönelim''.
Oturduğu yerden ayağa kalkan Mustafa ,Feride'ye doğru bir kaç adım yaklaşarak..
''Olmaz Feride abla, henüz konuşmadık, Seni kaçırdığımı da düşünme sakın buraya sadece konuşmak için geldik ,bende kötü bir adam sureti görüyor musun hiç'' ..?
Mustafa'nın bu sözlerine bir süre sessiz kalan Feride, onun düştüğü ruhsal çöküntüden bu hale geldiğini düşünmeye başladı. Ama ne yapacağını da tam olarak bilmiyordu.
''Tabi ki hayır Mustafa, sen böyle biri değilsin, söylediğin gibi buraya konuşmaya geldik''.
''Benimle aynı düşüncede olduğun için teşekkür ediyorum''..
''Şimdi buraya nasıl geldiğimizi bana anlatır mısın''..?
''Seni bayıltmak zorunda kaldım Feride abla ,bunun için senden özür dilerim''.
Mustafa'nın her sözüne sakin duruşlarla yaklaşmak isteyen Feride , bu duruma onu neyin sürüklediğini bu şekilde öğrenmek istiyordu.
''Tamam Mustafa ,bunun için özür dilemene gerek yok ,şimdi konuşalım istersen, aklında ne varsa bana bunları rahatlıkla anlata bilirsin''.
Bir süre sessiz kalan Mustafa ...
''Yanındaki kimdi ''..?
Durgun bakışlar ile Mustafa ya bakan Feride ..
''Anlamadım Mustafa hangi yanımdaki.''.?
''Ender ağabey yurt dışına giderken, seni bana emanet etti''.
''Dur....dur.. bir dakika sırayla gidelim. .Önce yanımda olan kişinin kim olduğunu bana söyle, sonra Ender ağabeyini konuşuruz''..
Sessiz kalan Mustafa başını öne eğdi yüzünde her hangi bir utangaçlık ta yoktu. Sadece düşünceli gözlerle yere bakıyordu .Birden başını kaldırarak..
''Sizi gördüm Feride abla, Pierre loti de ve en son bizim alt mahallede salıncakta sallanırken''..
Mustafa'nın kimi anlatmaya çalıştığını anlayan Feride, sakin ses tonu ile..
''Şey o kişi''...
''Bir dakika Feride abla, henüz sözüm bitmedi ve aynı zamanda size itirafta da bulunmak istiyorum. Seni ilk defa gülen gözler ile gördüm. Salıncakta sallanırken liseli kızlar gibiydin .İstanbul'a geldiğinden ve apartmanda olduğundan beri ,seni hiç bu kadar neşeli görmemiştim .Özgürlüğüne kavuşan bir mahkum adeta bir kuş gibiydin uçmanı engelleyen tek şey kanatlarının olmamasıydı''.
