.....Feride ile son kez bir araya gelip konuşan Ferit, tekrar iş yerine geri döndü .Yol boyunca yaşlı gözlerini kurulayıp, normale dönmeye çalıştı, otoparka aracını bıraktıktan sonra ,hemen odasına çıktı. Koltuğuna oturup bir süre Feride ile konuştuklarını geçirdi aklından, Feride'nin sözleri geçmişe göre daha bir olgunlaşıp, kalpte ise bir soğukluk oluştuğunu sezmişti Ferit, ama belki de yıllar sonra söylemiş olduğu sözler de haklılık payı yüksekti, birlikte olmaları geçmişte belki de fazla bir iz bırakmamıştı , ama şimdi sıra her şeyin üzerinin örtülmesine gelmişti, çünkü artık Feride'nin de gözlerinden bunları okuyabiliyordu. Bir ara gözü piero loti ye gitti, sandalyesinde o tarafa dönmek istemedi ,ama bir anlık refleks ile istemeden de olsa bu duruma maruz kaldı, her ne kadar bakmak istemese de, bir süre gözlerini oradan alamadı, daha sonra kendine kızarak tekrar masasına döndü, genel müdüre danışıp odasını değiştirmeyi düşündü bir an, böylelikle geçmişe sünger çekebilmek adına ilk adımı atmış olacaktı,'' evet bu fikir iyiydi ''diye geçirdi aklından, ama bir sorun vardı ortada, genel müdüre mantıklı bir açıklama yapılmalıydı, öyle ya, ne diye durup dururken odanın yerini değiştirecekti, o esnada kapı açıldı, içeri giren Mete idi.
''Yoksa, benimi bekliyordun sayın müdürüm.''
''Beklemiyordum ama, odama kapı çalınmadan giren tek kişi olduğun için, kapı henüz tam açılmadan sen olduğunu anlamıştım.''
''Bazen çalmayı unuttuğum doğrudur, ama yavaş ,yavaş çözeceğim bu işi''
''Bırak gevezeliği, bu saatte ne işin var burada senin, sahada olman lazım değil mi.''
''İşim bitti sevgili müdürüm ,bilirsin ben hızlı bir elemanım, saatte üçe geliyor zaten ,şimdi sen bırak bu çalışma saatini de, bu gün bir ara kaybol muşsun ofisten''
''Sen nereden biliyorsun kaybolduğumu''
''Söz konusu sen isen, her bir şeyi bilirim, uçan tüm kuşlar bana haber götürür.''
''Demek uçan tüm kuşlar sana haber götürüyor.''
''Evet evet, aynen öyle''
''Bu uçan kuş, otopark görevlisi olmasın sakın , hem sana ne bundan ,nereye gitmiş isem gittim.''
''Tamam müdürüm sakin, gittin gittin, hayat senin, bu kadar öfkelenmene gerek yok.''
Bir süre burnundan soluyan Ferit, anlını kaşıdıktan sonra ,dalgınca masasının üzerine bakıyordu, kısa süren sessizliği bir süre sonra Mete bozdu.
''Evet..''
''Ne evet''
''Anlatmayacak mısın..''
''Neyi..''
''İkinci Viyana seferinde ki yenilginin sebeplerini....hadi anlat ne konuştun Feride ile..''
''Ne biliyorsun Feride ile konuştuğumu''
''Çok safsın Ferit ya, bir aynaya bak, bu yüz şeklinin başka bir sebebi var mı..''
Bir süre daha sessiz kalan Ferit..
''Canım çok sıkkın Mete ,bu gün Feride ile konuştum, ne konuştuğum sözler ,nede Feride geldiğimden beri aklımdan çıkmıyor, bende zorla çıkarmaya çalışıyorum.''
''Çıkarman da lazım zaten..''
Kızarak ayağa kalkan Ferit
