......Aslı sen miydin, hoş geldin..
İçeri giren Aslı ,Mustafa ile kucaklaştıktan sonra ..
''Hoş bulduk Mustafa ,yarım saattir kapıdayım nerede kaldın''.
''Özür dilerim, lavaboda idim ,hadi gel oturma odasına geçelim''.
Oturma odasına geçtikten sonra, Mustafa bir süre hiç konuşmadan aslıya baktı. Aslı ,ince uzun bir kızdı. İpek gibi saçları vardı. Minyon yüzlü, insanın içini hoş eden bir gülüşü vardı, söze başlayan Mustafa..
''Hiç değişmemişsin Aslı ,yıllar önce buralardan ayrıldığında nasıl isen şimdi de aynısın''.
Düşünceli bir yüz hali ile tebessümde bulunan aslı yapmacık bir kahkaha attı.
''Davulun sesi uzaktan hoş gelir Mustafa'm buralardan nasıl gittiğimi çok iyi biliyorsun. Neyse boş ver şimdi bunları Annenler nerede ''..?
''Biliyorsun babam şehirde kapıcılık işi yapıyor, bizde hep beraber oradayız.''
''Evet duymuştum bunu unuttum, sen burada mı duruyorsun''.?
''Şey...ben birkaç günlüğüne geldim ,bazı bahçe işleri vardı''.
''Anladım ...sen ne yapıyorsun peki okul nasıl gidiyor''.
''Okul bitti ama ,maalesef hiçbir yere atanamadık, şimdilik beklemedeyiz''.
''Henüz bir sorumluluk almadın üzerine yani ,bu günlerin değerlerini bil .Yarın bu gün bir yere atandığında sıkıntılar başlayacak .Ahh..Mustafa'm bir bilsen çocukluğumu ne çok özlüyorum ,daha dün seninle kapının önünde oynuyorduk. Murat sen ben Ayşe, Emine, Hakan... çok özlüyorum o günleri çok ,belki de gurbette olduğumdandır, ama hala sebebini bulmuş değildim''.
''Çocukluğu her kes özler, bende senin gibi özlüyorum ,ama geçen süre geri gelmiyor.''
''Doğru geçen süre geri gelmiyor ,bize de o geçen süreleri yad etmek düşüyor''.
''Sen kaç günlüğüne geldin''...?
''On günlüğüne geldim, demek bile istemiyorum ,çabuk geçmesin diye''.
''Anlaşıldı ,sen baya duygusallaşmışsın , hem memleketin hem çocukluğun içinde baya duygusallık yaratıyor''.
''Aynen öyle Mustafa'm Hollanda da bunun için doktora bile gitmeyi düşünüyorum. Buradan gideli beş yıl olmasına rağmen ,hala alışamadım. Bu gidişle de alışacağa benzemiyor.''
''Böyle konuşma, zaman en iyi ilaçtır, insanlar neylere alışmıyor ki''.
''Belki öyle ama ,bu her kes için geçerli olmuyor. Mesela Türkiye'ye geleceğim diye, gözüme uyku girmedi. Bunun öncesinde evde her hangi bir iş ile meşgale olurken, birden çocukluğum geliyor aklıma Ya hüzünlü geçen bir anım yada yaramazlık yaptığım bir anım ya gözlerim doluyor yada yüzüm gülüyor. Annem bu yüzümün babama benzediğini söylüyor, oda böyle imiş her ne kadar babam kabul etmese de''
''Peki ya eşin ,bu konularda sana yardımcı olmuyor mu.''.?
''Bırak şunu Mustafa, sanki tanımıyormuş gibi konuşuyorsun .O bir iş kolik evden işe işten eve Duygusallıkmış ,psikolojik bozukluk muş ,onun umurunda bile değil''.
''Belki değişmiştir diye düşündüm''.
Yok Mustafa'm yok.. o değişmez belki bir gün değişirse de bana karşı değişeceğini hiç düşünmüyorum. Buralardan olaylı gidişim belki de buna en büyük sebeptir.
