Geri Sayım

13-İhanet

Jeff durup dinlenmeden sürekli çalışıyordu. Sinirden deliye dönmüş bir ejderha gibiydi. Sarah günlerdir laboratuvara uğramıyor, telefonlara ve mesajlara cevap vermiyordu.

"Nereye kayboldu bu lanet kadın!"

Jeff adeta burnundan soluyordu. Sarah'ın ortadan kaybolmasından ziyade, Kevin ile birlikte olma ihtimali, Jeff'in göğsüne bir yumruk gibi oturuyordu. Tekrar Sarah'ı aradı. Telefonuna bir mesaj bıraktı.

"Profesör, acil durum neredesiniz? Hemen gelin laboratuvara. Çok önemli."

Aklında planlar vardı Jeff'in. Ortalık karışacaktı artık. Planladıklarından daha fazlasını yapacak, planladıklarından daha büyük olaylara sebep olacaktı.

~

Sarah yine gözlerini açtı. Uzun zamandır uyandığında bu kadar dinlenmiş hissetmemişti.

İçi huzurla doluydu. Bu proje O'na bir amaç vermişti. İnsanın iyi yönünü açığa çıkarmak. Bu projeyle birlikte uzun zamandır ilk kez büyük bir huzurla uyumaya başlamıştı. Aradığı buydu. Puzzle'ın eksik parçası. Aranan parça bulunmuştu. Sehpaya uzandı. Cep telefonunu aldı. 2 gündür doğru düzgün eline bile almamıştı telefonunu. Tam 41 cevapsız çağrı. Asistanı Jeff'ten sesli mesaj ve SMS'ler.

"Tanrı aşkına çıldırmış bu çocuk!"

diye düşündü. Sonra mesajı açtı. Jeff deneyle ilgili bir sorun olduğunu çok acil ve önemli olduğunu söylüyordu.

"Lanet olsun! Laboratuvarı çok boşladım. Projem berbat olacak!"

Aceleyle kalktı ve hemen dolaba uzandı. Çabucak hazırlandı ve kahvaltı bile yapmadan yola koyuldu.

Sarah arabadan indi, binaya girdi ve laboratuvara koştu. Kapıyı aceleyle açıp içeri girdi. Nefes nefeseydi. Jeff gayet sakindi. Döndü ve:

"Hoşgeldin, sonunda vakit bulup teşrif edebildin."

dedi. Sarah çok şaşkındı.

"Bu da ne demek?"

"Yorma kendini."

dedi Jeff. Kapıya doğru hızla yürüdü, Sarahı kolundan tuttuğu gibi çekti ve kapıyı kapatıp kilitledi ve anahtarı arka cebine attı. Sarah yüreğinin korkuyla dolduğunu hissetti. Jeff O'nu kendine doğru çekti ve:

"Beni göremeyecek kadar kör müsün gerçekten?"

dedi. Sarah şaşkınlık içindeydi.

"Aman Tanrım, yok artık!"

diye düşündü. Hızlı hızlı nefes alıyordu. Adrenalin seviyesi yükselmiş ve kalp atışları hızlanmıştı. Jeff eline bir şırınga aldı. Renkli karışımlardan birine doğru yürüdü. Ve şırıngayı karışımlardan biriyle doldurdu.

"Jeff ne yapıyorsun sen? Saçmalıyorsun, bırak şu lanet olası şırıngayı!"

Jeff gülümsedi. Bugün farklı bakıyordu. Kim bilir kafasından neler geçiyordu.

Sarah'a yaklaştı. Kadın korkuyla geri adım attı. Tezgaha çarptı ve tezgahtaki cam şişeler yere düştü. Jeff Sarah'ın kolunu yakaladı. Zavallı kadın korkuyla kolunu kurtardı ve yerdeki cam şişe parçasını eline alıp Jeff'e doğru salladı.

"Dokunma bana! Sakın! Geri çekil!"

Jeff önce geri çekildi. Sonra ani bir hareketle tekrar Sarah'ı tuttu. Sarah elindeki cam parçasıyla Jeff'in suratına derin bir kesik attı. Adam acıyla bağırdı. Çok sinirlendi ve Sarah'ı kolundan tuttuğu gibi yere fırlattı. Başını sert bir şekilde çarpan Sarah bilincini kaybederek yere yığıldı. Jeff kadını yakalayıp omzuna attı ve önceden bodrum katında hazırladığı odaya indirdi. Sedyeye yatırdı. Ellerini kelepçeledi ve ceketinin cebine koyduğu iğneyi zavallı kadının damarına acımasızca sapladı.

"Projenden kafanı kaldırıp, beni göremiyordun sevgili profesör. Peşinde pervane oldum. Ne istersen yaptım. Sırf sen mutlu ol diye. Sırf beni birazcık sev diye, söylediğin her şeyi eksiksiz yaptım. Beni onca zamandır fark edemedin bile. Bunun bedelini ödeyeceksin. Şimdi seni kendi projene hapsettim. Bakalım sen hangi cehenneme gideceksin lanet olası sürtük!"