Geri Sayım

82- Zaman Bükücüler

"Hadi ama!" dedi bıkkın bir sesle.

"Daha ne kadar test edeceksiniz?"

"Emin olana kadar." dedi Yağmur. Kararı son derece netti.

"Bence yeterli." dedi Ash.

"İnanmalısın artık. O işte."

"Ash çok safsın. Neler yaşadık sen de biliyorsun. Bu gözler neler gördü neler. Söyle bakalım fıstık? Kime çalışıyorsun?"

"Aaa! Yeter ama!" diye haykırdı Sarah.

"Şüpheci ol demiştim evet ama bu kadar da demedik."

"Tamam peki. Şimdi herşeyi başa alıyorum. O köprüden düştüğümüzde bir girdaba kapıldın. Sürüklendin gittin. Üstelik boğulmadın hayatta kaldın. Üstelik bunca zaman. Doğru mu?"

"Bunca zaman derken?" dedi Sarah.

"Ne kadar oldu ki?"

"Neredeyse 1 yıl." dedi Yağmur.

"1 yıla yakın." diye ekledi Ash.

"Ben ne dedim Ash? Beni düzeltmeyi kes." dedi Yağmur hırsla.

Ash omzunu silkti.

"Burada zaman çok farklı işliyor olmalı." diye fısıldadı Sarah.

"Günlerden ne? Hangi aydayız? Saat kaç?"

Soruları ard arda sıralamıştı Sarah.

"Bunca şey arasında günleri takip ettiğimi pek söyleyemeyeceğim." diye yanıtladı Yağmur.

"Ama dijital saatim hâla işe yarıyorsa... Ona sorabiliriz. Yani aslında satıcı su geçirmediğini falan söylemişti. Şöyle kaliteli, böyle güzel. Bilirsiniz işte. Ama..."

Yağmur konuşmaya devam ederken saate bakmak üzere kolunu kaldırmıştı ki Ash hızla kolunu tuttu ve çevirdi.

"Sakın!" diye bağırdı.

"Sakın saate bakma! Unuttun mu?"

Sarah merak içinde onlara baktı.

"Neden? Neden saate bakmasın ki?"

"Aeron Amca bizi özellikle uyardı. Oraya gittiğinizde ne olursa olsun saate bakmayın dedi. Bu uyarıyı defalarca da tekrarladı. Hatta tam zaman makinesini çalıştırırken de son kez uyardı: Unutmayın saate bakmak yok."

Sarah'ın yüzü bembeyaz oldu. Titremeye başladı. Başı dönmeye, midesi bulanmaya başlamıştı. Yüreği zihnine dolan kötü senaryolarla sıkıştı, göğsüne sığamaz oldu.

Yağmur Sarah'ın durumunu fark etti ve ellerini tuttu.

"İyi misin? Neyin var?"

Sarah konuşmakta güçlük çekiyordu.

"Ne olurmuş saate bakınca?"

Ash ile Yağmur birbirlerine baktılar.

Sarah bağırdı: