Geri Sayım

71-Sürpriz İsim

Sarah normal bir hızda ilerlerken ani bir dönüş yaparak yolunu değiştirdi ve gaza yüklendi. Hızın etkisiyle geriye doğru sarsılan Yağmur şaşkın bir yüz ifadesi ile Sarah'a baktı:

"Ne yapıyorsun?"

Sarah ifadesiz bir yüz ile cevapladı:

"Takip ediliyoruz."

Öylesine ruhsuz bir cevaptı ki bu, Sarah'ın soğukkanlılığı karşısında tüyleri ürperdi Yağmur'un.

"Ne?" dedi Yağmur dehşet içinde.

"Yeter ama artık!" diye haykırdı önündeki torpidoya sert bir yumruk geçirirken.

Gözlerini yoldan ayırmadan sakin bir ses tonuyla konuştu Sarah:

"Ne narin ellerinin ne de torpidonun bir suçu yoktu ama neyse güzelim."

Yağmur sırıttı:

"Aman ne bileyim bir anda gaza geldim. Hani şu Amerikan filmlerinde böyle sahnelerde karakterler sert bir şekilde vurup "Damn it man!" derler ya! Pek havalı be!"

Sarah gülümsedi. Yağmur'un acıyla ovuşturduğu elini işaret etti ve

"Seninki pek de havalı olmadı sanki, ne dersin?" diyerek sırıttı.

Yağmur bozuldu. Kaşlarını çattı ve

"Dünyanın sonu geliyor neredeyse ve sen hâlâ dalga peşindesin. Pes." dedi.

Sarah ciddi bir ses tonuna büründü:

"Bugün sende bir gariplik var farkında mısın?" dedi.

"Ne gibi?" diye sordu Yağmur kuşkuyla.

"Fazla gerginsin."

Yağmur gülümsedi.

"Ortalıkta gezinen tuhaf yaratıklar haberlere çıkmış. Sence de normal değil mi?"

Sarah başını salladı:

"Bu farklı. Seni bir çok korkunç olayın içinde gördüm. Ama bu seferki halin farklı. İyi olduğundan eminsin değil mi?"

Yağmur cevap vermedi. Sarah'ın gözleri dikiz aynasındaydı bir yandan. Onları takip eden araç hâlâ peşlerindeydi ve bütün çabalara rağmen atlatmayı başaramamışlardı. Aracın hızlanmasıyla O da hızlandı. Yarış halinde gibiydiler. Araç sinyal veriyordu ve durmalarını istediğini açıkça belirtiyordu. En sonunda daha da hızlanan araç sahibi gaza yüklenip direksiyonu ani bir hamleyle kırdı ve Sarah'ın önünü kesti. Seri bir hamle ile araçtan indi. İki elini de havaya teslim olur pozisyonda kaldırmıştı. "Benden size zarar yok." mesajı vermeye çalışıyordu. Adam kendilerine doğru yavaş adımlarla yaklaşmaya başladı. Uzamış, aklar düşmüş saçları ve sakallarıyla, kirli yüzü ve eskimiş kıyafetleri ile bir dilenciyi andırıyordu. Savaştan çıkmış gibi görünüyordu. Bu kirli yüzün ve birbirine karışmış sakalların ardında tanıdık bir yüz gördü Yağmur dikkatle baktığında.

Usulca yaklaştı ve titrek bir ses ile konuştu adam:

"İnsanın bütün bedeni değişebilir Yağmur." dedi.

"Ama gözleri hep aynı kalır. Gözlerin Yağmur, hâlâ aynı."

Yağmur'un gözleri doldu. Gözyaşlarını tutmaya çalışırken gülümsedi. Geçmişten zihnine dolan anılar ile yüreği ısındı.

"Gözlerin Aeron Amca, hâlâ aynı. Yüzündeki kir pas, üstün başın farklı. Saçların, sakalların uzamış. Daha da kırışmış yüzün. Ama gözlerin..."