Geri Sayım

76- Kötülükten Arınmak

Ash ve Yağmur Aeron'un arkasından ilerliyorlardı.

"Nereye gidiyoruz ki?" dedi Yağmur.

Gülümsedi Aeron:

"Çok farklı bir dünyaya açılacak bir kapıya."

Sinirle söylendi Ash:

"Ormanın ortasında ne kadar farklı bir dünya olacaksa artık."

Aeron yavaşça arkasına döndü:

"Küçük Prens isimli kitabı okudunuz mu?"

diye sordu.

Olumlu anlamda başını salladı Yağmur.

Ash utanarak:

"Hayır, okumadım. Kitaplarla aramın iyi olduğu pek söylenemez."

dedi.

"Belli." dedi Aeron bilge bir tavırla.

"Küçük Prens'te geçen çok güzel bir bölüm vardır.

''Senin gezegenindeki insanlar...'' dedi Küçük Prens.

''Tek bir bahçeye beş bin gül dikiyorlar ama yine de aradıklarını bulamıyorlar...''

''Evet bulamıyorlar.'' diye yanıtladım onu.

''Halbu ki, aradıkları tek bir gülde ya da bir yudum suda olabilir.''

''Haklısın'' dedim. Bunun üzerine Küçük Prens şöyle dedi:

''Ama gözler gerçeği görmez ki. Yüreğiyle aramalı insan."

"İnsan gerçekleri sadece kalbiyle görebilir. En temel şeyi gözler göremez."(1)

Sizce de mükemmel bir kesit değil mi? Duruma da çok uydu. En temel şeyi gözler göremez gençler. Yüreğinizle arayın."

Sık ağaçlarla kaplı ormanda uzun bir yürüyüşün ardından bir anda durdu Aeron. Denisa, Yağmur ve Ash de durup bekledi.

"Ne oldu?" diye sordu Yağmur merakla.

"Sanırım geldik." dedi Aeron umursamaz bir tavırla.

Gülümsedi Denisa.

"Nereye geldik?" dedi Ash şaşkın bir ifadeyle.

Aeron duymamış gibi etraftaki ağaçları sayıyor, sağa sola bakıyor, aradığı yeri bulmaya çalışıyordu.

"Eğitimi tekrarlayacağımız yere. Daha iyisi olmanız için çalışacağımız yere."

Ash de Yağmur da etrafına baktı. Ucu bucağı görünmeyen bir orman... Upuzun ağaçlar... Ağaçlar öyle uzun ve büyüktü ki, gökyüzünü göremiyorlardı adeta. Orman son derece sık ve gürdü. Yukarı, gökyüzüne baktığınızda masmavi gökyüzünü değil, ağaçların uzayıp giden gövdeleriyle kapanmış yemyeşil bir manzara görüyordunuz. Biraz daha yürüdüler. Toprak ıslaktı. Belli ki yeni yağmış olan yağmur toprağı çamura çevirmişti.

Aeron:

"Tamam buldum. Şuradan..."

dedi ve ilerlemeye devam etti. Denisa bezgin bir ifade ile gözlerini devirdi. Bata çıka ilerlediler ormanın derinliklerine doğru. Aeron büyük kavak ağaçlarından birinin önünde durdu. Ağaca yaklaştı. Ağacın sağını solunu inceledi. Arkasına döndü ve:

"Şimdi Tarzanlık yapma zamanı!"

diye haykırdı gülerek.

Çevik bir hamleyle ağaca tırmanmaya başladı. Ash, dümdüz bir ağaca bu denli yaşlı bir adamın, bu denli çabuk çıkmayı nasıl başardığını düşünedursun, Yağmur ağacın gövdesine çakılmış kalın çivileri ve vidaları fark etmişti bile. Tırmanışı sağlamak için ağacın gövdesine ağaç ile aynı renkte olan, dikkatli bakmadıkça görülmeyen parçalar takılmıştı. Yağmur da hemen Aeron'un arkasından ağaca tırmanmaya başladı. Bunu gören Ash korku ve heyecanla bağırdı: