Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 12

ΑΝΝΑ

Μετά από αυτό περίμενα να βγει το κέικ που ετοίμαζα για να το τσακίσω. Έφαγα ένα μεγάλο κομμάτι και το ευχαριστήθηκα πολύ. Η διάθεση μου όμως δεν έφτιαξε, εκείνος δεν είχε βγει από εκεί μέσα και εγώ άρχισα να νιώθω τύψεις για το γλυκό που έφαγα. Αποφάσισα να πάω στο γυμναστήριο, στον κάτω όροφο να κάψω καμιά θερμίδα και να ξεχαστώ λιγάκι. Τα νεύρα που είχα και με αυτήν και με αυτόν δε περιγράφονται. Μία ώρα μετά είχα εξαντληθεί, στην Αθήνα όταν ήθελα να κάνω γυμναστική πήγαινα απλά για τρέξιμο, τα όργανα είναι πιο δύσκολα. Πήγα προς το μπάνιο και είδα ότι είχε καθαρή πεσέτα, θα μπορούσα να πάω στο δικό μου, αλλά αφού ήμουν μόνη και είχε πεσέτα... σκέφτηκα, γιατί όχι?

Η ντουζιέρα ήταν πολύ ευρύχωρη και υπερπολυτελής! Το νερό μπορούσε να πέσει πάνω σου με πάρα πολλούς τρόπους, επέλεξα τη βροχή και χάθηκα μέσα στην απόλαυση, θα μπορούσα να κάθομαι εκεί για ώρα, μπορεί και να το έκανα, δε ξέρω πόση ώρα ήμουν εκεί μέσα, κάποια στιγμή ένιωσα το νερό να κρυώνει και αναγκάστηκα να βγω. Άπλωσα το χέρι μου να πιάσω την πεσέτα και δε τη βρήκα πουθενά. Κοίταξα γύρω μου και έβρισα την τύχη μου που μου πήγαιναν όλα στραβά, καλά τόσο λάθος? Αφού είχε πεσέτα, δεν είχε? Τι να έκανα, το κολάν που φορούσα και το μπλουζάκι ήταν μούσκεμα από τον ιδρώτα, δε μπορούσα να τα ξανά βάλω. Έβαλα αναγκαστικά το εσώρουχό μου και έψαξα στα συρτάρια να βρω κάτι να καλυφθώ. Ανοίγω το πρώτο και βλέπω ότι έχει μέσα κάλτσες, ανοίγω το δεύτερο και παίρνω στα χέρια μου ένα μαύρο μποξεράκι, το κοιτάω και το ξανά αφήνω κάτω, δε νομίζω ότι θα με βόλευε, στο τρίτο συρτάρι υπάρχει μόνο ένα μπλουζάκι, το ξεδιπλώνω και βλέπω ότι έχει πάνω ένα ταύρο, το φοράω, μου φτάνει λίγο πιο κάτω από τους γλουτούς, δεν πειράζει καλό είναι σκέφτομαι, δε θα με δει και κανένας!

Πάω προς την αίθουσα του γυμναστηρίου και ακούω κάποιον να μου λέει "γεια", τον βλέπω να κάθεται απέναντι και να με παρατηρεί από πάνω ως κάτω. Προσπαθώ να μακρύνω το μπλουζάκι τραβώντας το αλλά αυτό δε μπορεί να με καλύψει παραπάνω. Τον ρωτάω τι γυρεύει εδώ και αυτός μου κάνει χιούμορ ότι εδώ είναι το σπίτι του, λες και δε το ξέρουμε. Φοράει μόνο μια γκρι φόρμα και από πάνω είναι γυμνός, οι κοιλιακοί του είναι εκπληκτικοί και δε μπορώ να σταματήσω να τον κοιτάω. Είμαι θυμωμένη, ενοχλημένη και ερεθισμένη. Σκέφτομαι ότι λίγες ώρες πριν αυτή η Καίτη απολάμβανε αυτό το θέαμα και γίνομαι έξαλλη. Ξεσπάω και του λέω να μαζέψει τις φιλενάδες του και να τους πει ότι δεν είμαι η παραδουλεύτρα του. Πάω να φύγω και με σταματάει, ζητάει εξηγήσεις και του τις δίνω. Του λέω ότι μπορεί να πηδάει όποια θέλει, μοιάζει πληγωμένος. Πριν φτάσω στη σκάλα μου λέει να τον ρωτήσω αν το έκανε μαζί της, φυσικά και το έκανε, δεν χρειάζεται να μου το επιβεβαιώσει.

Σήμερα δεν τον έχω δει καθόλου,το πρωί που φύγαμε έλειπε ήδη, δεν ξέρω αν γύρισε και έφυγε ή αν λείπει από τοπρωί. Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν είναι με αυτή τη Καίτη ή με κάποιαάλλη. Δε θέλω να ζηλεύω... αλλά το κάνω. Η περιέργεια μου με οδηγεί στο γραφείοτου, δοκιμάζω την πόρτα και αυτή ανοίγει. Προχωράω και στέκομαι στη μέσηπερίπου του δωματίου, κοιτάω γύρω μου και δεν παρατηρώ τίποτα ύποπτο, όλα είναιτακτοποιημένα, εντάξει έχουν περάσει και κάποιες μέρες, κάθομαι στην μια από τιςδυο πολυθρόνες που βρίσκονται στο χώρο, προσπαθώ να βολευτώ, δεν είναι πολύαναπαυτική, ίσως αν βγάλω το επιπλέον μαξιλαράκι, ναι πολύ καλύτερα τώρα!Κάθομαι για λίγα λεπτά ώσπου σκέφτομαι ότι έχω πολλές δουλειές να κάνω. Πρινανοίξω την πόρτα για να βγω θυμάμαι το μαξιλαράκι, θα το βάλω στη θέση του, δεθέλω να καταλάβει ότι μπήκα εδώ μέσα. Το παίρνω από το πάτωμα και την ώρα πουπάω να το τοποθετήσω στη θέση του, βλέπω στο πλάι της πολυθρόνας να εξέχει ένακόκκινο κορδόνι, το τραβάω και εμφανίζεται ένα στρινγκ! Δεν ξέρω πόση ώραέμεινα ακίνητη με αυτό το πράγμα στο χέρι, το υποσυνείδητο μου δούλευευπερορίες και αποφάσισα τι θα έκανα. Το ακούμπησα πάνω στο γραφείο του και έφυγα κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

Ουπς!! Τι να πει τώρα και αυτή? Ελπίζω να σας αρέσει και η πλευρά της Άννας μας!

By margaritapoly