Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 50

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Κάθε μέρα που περνάω κοντά της γίνομαι ακόμα πιο ευτυχισμένος. Απορώ πως ζούσα πριν χωρίς αυτήν. Η μητέρα μου και η Λίζα είναι ενθουσιασμένες μαζί της. Και οι δύο μας νιώθουμε καλά με τη σχέση που έχουμε τώρα, περνάμε υπέροχα, το πρωί που ξυπνάω δίπλα της αφού της έχω κάνει έρωτα το βράδυ, νιώθω έτοιμος να αντιμετωπίσω τα πάντα. Μπορεί να μην είμαστε παντρεμένοι, αλλά εγώ έτσι νιώθω. Σήμερα έχουμε το bachelor του Παναγιώτη, έστειλα την Άννα με την Ελπίδα για ψώνια, ξέρω ότι δε της αρέσει και τόσο αυτό το σπορ αλλά θέλω να έχει όμορφα πράγματα. Θεωρώ ότι η ξαδέρφη μου έχει καλό γούστο και θα τη βοηθήσει να διαλέξει ότι θέλει. Ακούω το κουδούνι να χτυπάει και ξέρω ότι έχει έρθει ο Νικήτας με το Στρατή. Τους ανοίγω και πάω στην κουζίνα να ετοιμάσω καφέ. Λίγη ώρα μετά έχει έρθει και ο Πέτρος με τον Κώστα, συζητάμε της τελευταίες λεπτομέρειες για την έκπληξη του Παναγιώτη. Σχεδόν όλα τα είχαν αναλάβει ο Στρατής μαζί με άλλα δυο παιδιά που δούλευαν στο μαγαζί.

«Λοιπόν θα κάτσεις να ακούσεις ή θα το παίζεις χαρωπή νοικοκυρά?»

«Στρατή! Μαζέψου, ποιος θα τους κάνει τους καφέδες? Οι γυναίκες μου λείπουν!» στον αδερφό μου πάντα του αρέσει να πειράζει τους γύρω του.

«Λοιπόν! Έχουν κανονιστεί όλα, το μόνο που μένει είναι να πάει κάποιος να πάρει τις κοπέλες από το αεροδρόμιο, φτάνουν αργά το απόγευμα...» δεν υπάρχει περίπτωση να πάω εγώ, ούτε θέλω να σκέφτομαι τι θα σχολιάζουν, σε ένα μικρό μέρος που σε ξέρουν όλοι, αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα. Έχει περάσει κοντά ένας μήνας και ακόμα σχολιάζουν το πώς της έκανα πρόταση γάμου και ας μη της έκανα. Ακούω το Νικήτα να μιλάει και τσιτώνομαι,

«Θα πάω εγώ με το Στέφανο. Πριν έρθουμε στου Παναγιώτη θα πάμε να τις πάρουμε και θα τις πάμε στο ξενοδοχείο που έχουμε κλείσει.» γιατί ρε Νικήτα προσφέρθηκες? Τώρα δε μπορώ να κάνω τίποτα για να το αποφύγω. Συζητάμε για λίγη ώρα ακόμα και μετά χωριζόμαστε.

Η Άννα με την Ελπίδα είναι στο παλιό της δωμάτιο και ετοιμάζονται, για την ακρίβεια εδώ και δύο ώρες φτιάχνουν τα μαλλιά τους! Η ξαδέρφη μου όταν βάλει κάτι στο μυαλό της δε της το βγάζεις με τίποτα. Ετοιμάζομαι με την ησυχία μου και όταν τελειώνω πάω μέσα να τις χαιρετήσω. Μπαίνω στο δωμάτιο και την κοιτάω μέσα από τον καθρέφτη, με κοιτάει και εκείνη και φαίνεται να της αρέσει αυτό που βλέπει. Χαίρομαι! Θέλω να με θέλει και εκείνη όπως τη θέλω και εγώ. Πριν φύγω σκύβω να την φιλήσω και μου ψιθυρίζει ότι " το βράδυ με θέλει έτοιμο", την δαγκώνω στο λαιμό και σκέφτομαι ότι αν δεν ήταν εδώ η Ελπίδα, σίγουρα αυτή τη στιγμή θα την είχα αρπάξει... νιώθω τον καβάλο μου να ζωντανεύει, της απαντάω ότι "πάντα είμαι έτοιμος για εκείνη και θα έπρεπε να το ξέρει".