Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 34

ΑΝΝΑ

Για ακόμα μια φορά ετοιμάζω την βαλίτσα μου, αυτή τη φορά βάζω μέσα μόνο καλοκαιρινά ρούχα. Θα προτιμούσα να ερχόταν μαζί μου και η Ελπίδα αλλά δυστυχώς αυτό δε γινόταν, όχι πως δε το ήθελε! Το φροντιστήριο θα έκλεινε για καλοκαίρι σε ενάμιση μήνα και μου υποσχέθηκε ότι θα ερχόταν αμέσως. Τον τελευταίο χρόνο, στο φροντιστήριο που δούλευε δεν είχαν τόσους πολλούς μαθητές και εκτελούσε χρέη γραμματέα. Συχνά πυκνά έλεγε ότι δε σπούδαζε τόσα χρόνια για να γίνει μια απλή γραμματέας και αρκετές φορές μου είχε πει ότι ήθελε να φύγει από εκεί. Τελικά μπορεί και να το έκανε. Έχω ετοιμάσει τα πάντα και κάθομαι στο κρεβάτι μου σκεπτική. Η μητέρα μου μπαίνει μέσα και με παρατηρεί.

«Τι έγινε κοριτσάκι μου? Τι σκέφτεται το μυαλουδάκι σου?»

«Αχ! Μανούλα μου... σε λίγες ώρες θα τον δω ξανά...» το θέλω τόσο πολύ!

«Και γιατί κάνεις έτσι?»

«Όταν αποφάσισα να ξανά πάω εκεί, είπα ότι θα πάω μόνο για την μικρή, δεν πρόκειται να τον αφήσω να με πληγώσει ξανά.» δεν γίνεται κάθε φορά που γυρνάω την πλάτη μου να εμφανίζεται και κάποια δίπλα του!

«Κανένας δε μπορεί να σε πληγώσει αν δεν τον αφήσεις. Άσε που νομίζω ότι αυτό το παλικάρι νοιάζεται για εσένα...» νοιάζεται?

«Και που το κατάλαβες αυτό, εσύ μανούλα μου?» μου χαμογελάει δειλά

«Βρε Αννούλα μου, κάθε βράδυ σε βλέπω να κρατάς το κινητό σου, να διαβάζεις και μετά να δακρύζεις. Δε θέλει και πολύ μυαλό, μάλλον διαβάζεις μηνύματα που σου στέλνει αυτός... ο Στέφανος.»

«Τι σημασία έχει καλέ μαμά? Τα λόγια είναι εύκολα, οι πράξεις όμως? Εκεί είναι τα δύσκολα.» Τη συζήτηση μας την διακόπτει το κουδούνι. Η μαμά μου τρέχει να ανοίξει και εγώ ακολουθώ κρατώντας την βαλίτσα μου. Ο γνωστός σίφουνας μπαίνει στο σπίτι και τα σαρώνει όλα στο πέρασμα του.

«Καλημέραααα!!! Ακόμα έτσι είσαι?» τι έχω? κοιτάει γύρω μου « Που είναι τα άλλα πράγματα σου?»

«Δεν έχω άλλα... ρε Ελπίδα δεν ξέρουμε πόσο θα κάτσω αυτή τη φορά, μπορεί να είναι για λίγο...» με κοιτάει κατσουφιασμένη χτυπώντας το ένα της πόδι στο πάτωμα. Ξεφυσάω, «αν χρειαστώ κάτι άλλο θα μου το στείλει η μαμά μου!» ικανοποιείται κάπως από την απάντηση μου και αφού αποχαιρετώ τη γλυκιά μου τη μανούλα φεύγουμε για το αεροδρόμιο.