Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 15

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Είμαι καθισμένος στον καναπέ και κάνω ότι διαβάζω την εφημερίδα μου. Όταν τελείωσε το πάρτη, πήγε την Λίζα στη μητέρα μου και μετά γύρισε για να ετοιμαστεί για το ραντεβού της. Ακόμα δε μου αρέσει που οδηγεί το αγροτικό αλλά κάποιες φορές δε γίνεται αλλιώς. Στην αρχή το έπαιρνε μαζί με το Στρατή για να το συνηθίσει, τώρα το παίρνει μόνη της όποτε χρειάζεται. Την ακούω να πηγαινοέρχεται στον επάνω όροφο και αναρωτιέμαι τι κάνει τόσες ώρες.

 Αυτή η εβδομάδα ήταν πολύ δύσκολη και η κυρία από πάνω σκοπεύει να μου την κάνει δυσκολότερη. Την Δευτέρα με ειδοποιήσανε ότι είχε σπάσει ένα σωλήνας σε έναν από του ξενώνες, ήταν σε τόσο δύσκολο σημείο που μας πήρε μέχρι το βράδυ για να επισκευαστεί. Την Τρίτη την περάσαμε μαζί με το συνεργείο να ελέγχουμε όλες τις σωληνώσεις και στους υπόλοιπους πέντε ξενώνες. Αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το πρόγραμμα αρχές Μαΐου θα μπορούσαμε να δεχτούμε κόσμο. Την Τετάρτη είχαμε να παραδώσουμε εμπορεύματα στην πόλη μαζί με τον Νικήτα, μετά πήγαμε από το πατρικό μας και φάγαμε εκεί. Η Καίτη με έπαιρνε τηλέφωνο, αλλά δεν της απάντησα καμία από της δέκα φορές. Το εσώρουχο που βρέθηκε μυστηριωδώς επάνω στο γραφείο μου είμαι σίγουρος ότι ήταν δικό της. Δεν είπα τίποτα για να μη του δώσω αξία αλλά είμαι σίγουρος ότι η δεσποινίς Άννα πάλι τα χειρότερα θα σκέφτηκε.

 Ακούω ένα αμάξι να πλησιάζει και ταυτόχρονα την βλέπω να κατεβαίνει, το βλέπω όλο σε αργή κίνηση. Ξεκινάω να την παρατηρώ από πάνω προς τα κάτω. Έχει πιάσει τα μαύρα μαλλιά της στο πλάι και χύνονται πάνω στον ένα της ώμο σε υπέροχες σκούρες μπούκλες. Φοράει ένα μαύρο φόρεμα αρκετά κοντό που δένει στο λαιμό, έχει ντεκολτέ αλλά ευτυχώς δεν είναι πολύ χαμηλό, βέβαια με το στήθος που έχει δε χρειάζεται να είναι βαθύ για να βγάλει μάτι, φοράει ψηλοτάκουνες γόβες και κρατάει στο χέρι της ένα μικρό ασημί τσαντάκι. Είναι μια κούκλα! Και θα βγει μαζί του! Αυτός είναι χειρότερος από τον Πέτρο. Τις προ άλλες έπιασα τον Στρατή και του είπα να κόψει τη φόρα στον Πέτρο και να μη ξαναενοχλήσει την Άννα. Και τώρα έρχεται ο Αργύρης και μέσα στην μισή ώρα που τη γνώρισε κανονίζει να βγει μαζί της. Το κουδούνι χτυπάει και εκείνη του ανοίγει, χαιρετιούνται και εκείνος τη φιλάει στο μάγουλο. Δεν ξέρω πως κρατιέμαι και δε του σπάω τα μούτρα, ή δεν τον πετάω έξω.

«Γεια σου Στέφανε! Τι λέει μέσα θα τη βγάλεις απόψε?»

«Όχι! Θα βγω, απλά αργότερα!» την βλέπω να με κοιτάει και μου μοιάζει, πληγωμένη?