Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 62

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Κάθομαι στο γραφείο του Νικήτα και ετοιμάζομαι να πιω τον καφέ που μου έφτιαξε. Είναι χάλια ως συνήθως, δε θα μάθει ποτέ να φτιάχνει σωστό καφέ, θα τον πιω όμως τι να κάνω?

«Πάλι δεν είναι καλός? Την επόμενη φορά θα τον φτιάξεις μόνος σου!»

«Μια χαρά είναι!» δοκιμάζει από το δικό του, στο πρόσωπο του εμφανίζεται μια γκριμάτσα αηδίας «Λοιπόν, τι ώρα θα έρθει ο Φίλιππος για να τον ξεναγήσουμε στο οινοποιείο? Έχει πάει επτά σχεδόν.»

«Στις επτά είπαμε, άρα σε λίγο θα φάνει.» κάνει την καρέκλα του πίσω όπως συνηθίζει «Και για συνέχισε..» ξεφυσάω

«Τι να συνεχίσω? Λέει ότι είμαι συνέχεια μαζί της, αγγιζόμαστε και γενικά ότι η Άλισον με γουστάρει...»

«Μάλιστα... και έχει άδικο?» εννοείτε ότι έχει άδικο!

«Ναι ρε Νικήτα έχει άδικο! Όσες φορές την αγκάλιασα ήταν τυπικά και επίσης όταν είμαι μαζί της σχεδόν πάντα είναι και η Λίζα.»

«Στέφανε η Άλισον σε γουστάρει και φαίνεται, άλλωστε σκέψου ότι αποφάσισε να έρθει πιο νωρίς όταν μου ξέφυγε κατά λάθος ότι έχεις βρει τη γυναίκα της ζωής σου!» τον κοιτάω με απορία «Γιατί με κοιτάς έτσι? Εσύ δε το ξέρεις ότι η Άννα είναι το άλλο σου μισό?»

«Είναι! Σίγουρα είναι! Το κακό αδερφέ μου είναι ότι εκείνη δε το πιστεύει αυτό πια.»

«Νομίζω τότε, ότι πρέπει να της το δείξεις με κάθε τρόπο για να το καταλάβει!» εκείνη την ώρα μπαίνει στο γραφείο ο Φίλλιπος

«Θα συμφωνήσω με τον Νικήτα! Όταν αγαπάμε κάποιον τόσο πολύ πρέπει να του το δείχνουμε συνέχεια... και ας μη θέλει να το δει! Λοιπόν! Από πού θα ξεκινήσει η ξενάγηση?»

Αφού δείξαμε τα πάντα στον Φίλλιπο και τον κεράσαμε διάφορα είδη κρασιών αποφασίσαμε να συνεχίσουμε σε μία ταβέρνα. Περάσαμε πολύ ωραία αν και το διαλύσαμε νωρίς, το πολύ κρασί με ζάλισε αλλά άντεχα ακόμα. Επέστρεψα στο σπίτι και είδα μόνο την Άλισον να κάθεται στον καναπέ. Την χαιρέτησα και τη ρώτησα που είναι οι υπόλοιποι.

«Δεν ξέρω Στέφανε... είμαι μόνη μου πολύ ώρα, κάτσε να μου κάνεις λίγη παρέα!» Έρχεται κοντά μου και με τραβάει προς τον καναπέ, νιώθω μια ζάλη αλλά είμαι καλά.

«Πρέπει να πάω πάνω να βρω την Άννα...» έρχεται από πίσω μου και ξεκινάει να μου κάνει μασάζ στους ώμους, σκέφτομαι ότι πρέπει να φύγω, πρέπει να πάω στην Άννα, την νιώθω να με φιλάει στο λαιμό και πετάγομαι πάνω σα να με δάγκωσε φίδι.