Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 42

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Πέρασε ένας μήνας και εγώ σε κάθε ευκαιρία της έδειχνα με τον τρόπο μου τι σημαίνει για μένα και τι αισθάνομαι για εκείνη. Της άφηνα λουλούδια έξω από την πόρτα της, της έστελνα γράμματα, την βοηθούσα σε οτιδήποτε χρειαζόταν χωρίς να μου το ζητήσει, της χαμογελούσα, της έλεγα αστεία, αρκετές φορές της μαγείρευα κι'όλας, κινήσεις που της έδειχναν πόσο ερωτευμένος είμαι μαζί της. Είχα κόψει τις πολλές εξόδους και προτιμούσα να πηγαίνω μαζί τους στον παιδότοπο ή να έρχονται τα αδέρφια μου στο σπίτι. Την ήθελα πολύ αλλά συγκρατούσα τον εαυτό μου, ήθελα αυτό που θα κτίσουμε να μην είναι επιπόλαιο, ήθελα όλα να γίνουν σωστά, η σχέση που θα δημιουργούσαμε να έχει μια γερή βάση γεμάτη συναισθήματα και αμοιβαίο σεβασμό. Δεν την ήθελα μόνο στο κρεβάτι μου, την ήθελα παντού, την ήθελα στη ζωή μου και στη ζωή του παιδιού μου.

 Αυτά σκεφτόμουν τόσο καιρό και το είχα βάλει στόχο στον εαυτό μου να μην την ακουμπήσω παραπάνω από το επιτρεπτό, αν δεν περάσει τουλάχιστον ένας μήνας. Ένας μήνας με πράξεις! Πολλές φορές την άγγιζα ή την αγκάλιαζα, αρκετές φορές είχα καταφέρει να πάρω και κάποια φιλιά της, πάντα όμως ήμουν συγκρατημένος για να μη ξεπεράσω τα όρια που είχα θέσει εγώ στον εαυτό μου. Τις περισσότερες φορές που σταματούσα, με πολύ δυσκολία μπορώ να ομολογήσω, χαιρόμουν που και σε εκείνη ήταν δυσάρεστο. Σήμερα το μεσημέρι όμως άλλαξαν πολλά πράγματα, παραλίγο να πατήσω τον όρκο μου. Είχα φτάσει στα όρια μου και πίστευα ότι το ίδιο ίσχυε και για αυτήν. Ευτυχώς όμως, αύριο συμπληρωνόταν ο μήνας και είχα ετοιμάσει κάτι ιδιαίτερο για εμάς.

Όταν έφυγε σα κυνηγημένη το θεώρησα πολύ αστείο, βγήκα έξω γελώντας και την παρακολουθούσα να τρέχει για να προλάβει να φτάσει γρήγορα κοντά τους. Την έκανα να ντραπεί αλλά δε πιστεύω ότι θα μου κρατήσει κακία, στο κάτω κάτω εκείνη το άρχισε! Σκεφτόμουν ότι αύριο βράδυ δε θα μπορούσε εύκολα να με αποφύγει. Έβγαλα από την τσέπη μου τον φάκελο και τον κοιτούσα χαμογελώντας. Μπήκα στο σπίτι και ετοίμασα ένα τάπερ με πίτα για τα αδέρφια μου, αυτό που ήθελα να τους ζητήσω να κάνουν ήθελε οπωσδήποτε δωροδοκία, τι καλύτερο από την φοβερή πίτα της κυρίας Ελισάβετ! Μπήκα στο αμάξι μου και ξεκίνησα για το γνωστό μπαρ που είχαμε δώσει ραντεβού.

Φτάνοντας εκεί είδα κάτι που δε μου άρεσε καθόλου. Αυτό το κόκκινο mini cooper μου ανέβαζε το αίμα στο κεφάλι. Δεν έπρεπε να έχω αφήσει αυτή την υπόθεση στα χέρια του Νικήτα, έπρεπε να πάω να τη βρω και να την κάνω μαύρη στο ξύλο! Δεν είχα χτυπήσει ποτέ γυναίκα, όχι τουλάχιστον με τρόπο που να μη της αρέσει, το είχα σκεφτεί πάντως και ήταν η δεύτερη φορα, την πρώτη το είχα σκεφτεί για την πρώην γυναίκα μου. Σφίγγω τα χέρια μου σε γροθιές, παίρνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα. Τα αδέρφια μου κάθονται ευθεία μπροστά στο μπαρ και τους βλέπω αμέσως. Πάω προς το μέρος τους, το μαγαζί τέτοια ώρα είναι σχεδόν άδειο, με την άκρη του ματιού μου, διακρίνω στο βάθος την Βίκυ να κάθεται με γυρισμένη την πλάτη προς τα εμένα και απέναντι της μια άλλη ξανθιά να με καρφώνει και να μου χαμογελάει. Δεν της δίνω σημασία και κάθομαι σε ένα ψηλό σκαμπό δίπλα τους.