Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 60

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Από τη στιγμή που γυρίσαμε από την παραλία, τα πράγματα ανάμεσα σε εμένα και στην Άννα δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Δεν ξέρω αν έφταιγε ο καβγάς, ή έφταιγαν αυτά που της είπε ο Νικ, γιατί σίγουρα της είπε κάτι κακό, πάντως δεν μιλιόταν. Όλο το απόγευμα έμεινε κλεισμένη στο δωμάτιο της, δε κατέβηκε καθόλου και η Λίζα συνέχεια τη ζητούσε. Κάτσαμε στο σαλόνι με τη μικρή, η μητέρα μου, έφτιαξε καφεδάκια και μας έκανε παρέα, με ρώτησε τι έχει η Άννα και της απάντησα ότι είχαμε μια παρεξήγηση.

«Βρε αγόρι μου, αφού έγινε παρεξήγηση εσύ γιατί είσαι εδώ και δεν είσαι πάνω να τα βρείτε?» μιλούσε σιγά σιγά για να μην ακούσει η μικρή,

«Το ίδιο σκεφτόμουν και εγώ, γιατί δεν ήρθε να τα βρούμε? Όπως σου είπα εκείνη με απώθησε, σχεδόν με έδιωξε!» δείχνει να το σκέφτεται

«Ε! Τότε άφησε την να ηρεμήσει και μιλάτε όταν θα είστε και οι δύο εντάξει.» 

Η ώρα περνούσε και η μητέρα μου με την κυρία Αφροδίτη ετοιμαστήκανε να πάνε στου Νικήτα. Εκεί που καθόμασταν με την μικρή, ήρθε η Άλισον και ξεκίνησε να ζωγραφίζει, ήξερε ότι άρεσε στη Λίζα και γι'αυτό το έκανε. Για αρκετή ώρα ζωγραφίζανε μαζί και εγώ της χάζευα έχοντας το μυαλό μου στην Άννα. Ήταν πεισματάρα, έβαζα στοίχημα με τον εαυτό μου ότι δε θα ερχόταν να με βρει, ευχόμουν να το χάσω! Όταν η μικρή βαρέθηκε τις μπογιές της, άρχισε να ασχολείται με τις κούκλες της και η Άλισον έκατσε στον καναπέ δίπλα μου. Συζητούσαμε στα αγγλικά, δεν ήθελε να τα καταλάβει το παιδί, αυτά που μου έλεγε.

«Ήμουν μικρή και το μυαλό μου το είχα στην καριέρα μου... δεν έπρεπε να φερθώ έτσι. Προσπάθησα να ξεκόψω από... τις κακές παρέες... ακόμα προσπαθώ, το ξέρεις!»

«Σου είπα, μαθαίνω για εσένα. Κάποια στιγμή η μικρή θα είναι σε θέση να αποφασίσει, αν θέλει να έρθει στην Αμερική να σε δει, τότε θα πρέπει και εσύ να είσαι σε θέση να την φροντίσεις! Δεν πρόκειται να αφήσω το παιδί μου να πληγωθεί με κανέναν τρόπο.»

«Θα προσπαθήσω περισσότερο και θα την παίρνω κάθε εβδομάδα τηλέφωνο, έχω βρει κανονική δουλειά σε μαγαζί με ρούχα, με παρακολουθεί και μια γιατρός...»

«Ωραία! Αυτό είναι καλό, καλύτερα να ξεκόψεις από τις βραδινές παρέες σου...»

«Σου υπόσχομαι ότι θα αλλάξω, για τη Λίζα! Το ξέρω ότι έκανα μεγάλο λάθος... το έχω μετανιώσει πολύ και έχω κλάψει πικρά..» πέφτει στην αγκαλιά μου και διστακτικά την αγκαλιάζω,