Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 38

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Αυτή η αναμονή με σκοτώνει. Δεν ξέρω πόσες φορές άλλαξα ρούχα, τόσες πολλές που έγινα μούσκεμα στον ιδρώτα και αναγκάστηκα να κάνω και δεύτερη φορά ντουζ. Όταν πια ντύθηκα και ήμουνα τελείως έτοιμος, έκατσα στο κρεβάτι μου και πήρα τηλέφωνο την Ελπίδα.

«Έλα Στεφανούκο!!!» αυτή από μένα θα το βρει!

«Ελπίδα σοβαρέψου. Να σου πω, μιλήσατε καθόλου?»

«Με ποιον καλέ? Με τη μαμά σου?» χασκογελάει και με νευριάζει.

«Ξέρεις με ποια! Κατάλαβε τίποτα για την μικρή? Δεν ήταν καλή ιδέα να την μπλέξουμε...»

«Δεν έχουμε μιλήσει καθόλου σήμερα, αν και πολύ θα το ήθελα.» την ακούω λίγο πεσμένη αλλά αυτή τη στιγμή δε μπορώ να ασχοληθώ με την Ελπίδα.

«Μάλιστα... καλά λοιπόν.»

«Για περίμενε κύριος! Τι μάλιστα ήταν αυτό? Έκανες τίποτα που δεν έπρεπε?» τώρα τι να της πω? Με είχε προειδοποιήσει να μη βιαστώ.. «Λέγε!»

«Είχαμε μία στιγμή λίγο... έντονη θα έλεγα.»

«Λέγε μη με σκας!»

«Την φίλησα!» ορίστε το είπα. Δεν ακούω τίποτα, «Ελπίδα?» το απόλυτο κενό, «Ελπίδα με άκουσες?»

«Εννοείται ότι σε άκουσα! Απλά σκέφτομαι τι ώρα έρχεται αύριο το αεροπλάνο από το νησί για να κανονίσω να πάω να την παραλάβω!» γαμώτο..

«Νομίζω ότι της άρεσε...»

«Δε σου έχωσε κανένα χαστούκι?»

«Όχι... βασικά... ανταποκρινόταν!»

«Σταμάτα! Δε θέλω να ακούσω τίποτα άλλο. Θα μιλήσω μαζί της και βλέπουμε. Αυτά που σου είπα τα έβαλες στον ξενώνα?»

«Αγαπημένα βιβλία, αγαπημένο κρασί και λουλούδια... αυτά όχι τα αγαπημένα της , δε μπόρεσα να βρω "Νάρκισσους" και έβαλα άλλα.» Ούτε καν ξέρω πως είναι οι νάρκισσοι.

«Τέλος πάντων, από δω και πέρα να είσαι προσεκτικός, η Άννα δε θέλει να την πιέζουν. Αν είναι να είστε μαζί θα είστε, αλλιώς θα είστε με άλλους!» τι μαλακίες μου λέει? Την ακούω που γελάει,

«Σε κλείνω για να μη σου πω καμιά βαριά κουβέντα.»

«Έλα ρε Στεφανούκο... πλακίτσα έκανα!!»

«Μας υποχρέωσες!»

Μετά το τηλεφώνημα ήμουν ακόμα πιο αγχωμένος, βγήκα από το δωμάτιο μου και κατέβηκα κάτω. Η μητέρα μου μάζευε τα ρούχα που ήταν απλωμένα και η Λίζα την βοηθούσε. Έξω είχε βραδιάσει και εκείνη δεν είχε έρθει ακόμα, μήπως να πήγαινα να την φωνάξω? Όχι, δεν είναι καλή ιδέα. Είπαμε θέλει χώρο. Κυκλοφορώ άσκοπα μέσα στο σπίτι και απλά περιμένω. Η μαμά μου με την μικρή ανεβαίνουν πάνω για να ετοιμάσουν κάποια ρούχα που θα πάρει μαζί της. Πάω στο γραφείο και ασχολούμαι με διάφορα ανούσια πράγματα για να περάσει η ώρα. Κοιτάω από το παράθυρο και την βλέπω να πλησιάζει. Είναι πολύ απλά ντυμένη και της πάει πολύ. Φοράει ένα άσπρο μπλουζάκι και από κάτω ένα κίτρινο σορτς, τα πόδια της μοιάζουν ατελείωτα. Παίρνω βαθιά ανάσα και σουλουπώνομαι λίγο στον καθρέπτη του σαλονιού.