Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 32

Καθόμαστε στη αγαπημένη μας καφετέρια και παραγγέλνουμε καφεδάκια. Έχουμε πολλές μέρες να συναντηθούμε και έχουν μεσολαβήσει τόσα που δεν ξέρουμε από πού να αρχίσουμε. Της εξηγώ τι ακριβώς είχε γίνει με τον Δημήτρη και πέφτει από τα σύννεφα, της λέω επίσης για τον Φίλλιπο και τον Άλκη και για τέλος αφήνω το ατύχημα. Τα δικά της νέα είναι πολλά και δυστυχώς όλα άσχημα. Επιμένει και τελικά μου λέει τι έγινε με τον Στέφανο και την Βίκυ, όταν το ακούω θέλω να την πιάσω από το ξανθό της το μαλλί και να την στριφογυρίσω, αυτό βέβαια μέσα μου, μπροστά στην Ελπίδα δείχνω ότι τον έχω ξεπεράσει και δεν έχω κανένα πρόβλημα, αν πω οτιδήποτε είναι ικανή να του το πει αμέσως.

Συνεχίζει και μου λέει ότι από σήμερα ξεκίνησε έλεγχο η εφορία στο οινοποιείο και τα πράγματα δεν είναι καλά λόγο της λογίστριας που είχανε. Το μυαλό μου παίρνει αμέσως στροφές και σκέπτομαι τον Άλκη, έχει τελειώσει οικονομικά και απ'ότι συμπεραίνω από τις επιχειρήσεις του πρέπει να είναι και καλός, ίσως να μπορεί να τους δώσει κάποια συμβουλή.. Αμέσως τον παίρνω τηλέφωνο, αφού του λέω περί τίνος πρόκειται του δίνω την Ελπίδα και κανονίζουνε να επισκεφθεί τον Νικήτα για να τον βοηθήσει. Εννοείτε ότι εγώ δεν αναφέρομαι πουθενά, θα πάει εκεί σαν φίλος της Ελπίδας. Λύνοντας κατά κάποιον τρόπο αυτό το ζήτημα ξεφυσάμε και οι δύο ταυτόχρονα!

«Για πες μου τώρα και το άλλο θέμα που σε απασχολεί!»

«Έλα βρε Άννα, αφού ξέρεις..» είμαι σίγουρη ότι πρόκειται για τον Πέτρο.

«Για τον Πέτρο πρόκειται?»

«Ναι, με θέλει πολύ αλλά δυστυχώς δε μπορούμε να έχουμε σχέση γιατί εγώ μένω στην Αθήνα και εκείνος στο νησί.»

«Δε θα είστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που θα έχουν σχέση από απόσταση, τουλάχιστον μέχρι να δείτε αν ταιριάζετε...»

«Εκείνος μου δήλωσε ότι δε υπάρχει περίπτωση να φύγει από εκεί, αν και εγώ, δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψω τότε γιατί να το κάνουμε αυτό στους εαυτούς μας? Μου εξομολογήθηκε ότι ήταν από παλιά ερωτευμένος μαζί μου και όταν έφυγα πριν χρόνια για σπουδές για μέρες δεν έτρωγε και η μάνα του τον έτρεχε σε γιατρούς.» Γελάω και το ίδιο κάνει και εκείνη. Μιλάμε για αρκετή ώρα και είναι απολαυστικό! Όταν χτυπάει μήνυμα στο κινητό μου τσιτώνομαι, φαντάζομαι ποιος είναι και η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα.

«Δε θα κοιτάξεις ποιος σου έστειλε μήνυμα?»

«Όχι, μάλλον θα είναι κανένα διαφημιστικό, μας έχουν τρελάνει.»