Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 41

Η Λίζα κάθεται στο πάτωμα, μπροστά στο σβηστό τζάκι και ως συνήθως ζωγραφίζει. Όταν τελειώνουμε το μάθημα, της αφήνω ελεύθερη ώρα για να κάνει ότι θέλει, αυτό συνήθως είναι η ζωγραφική. Έχει πολύ ταλέντο και οι ζωγραφιές της μοιάζουν μεγαλύτερου ανθρώπου, κάποια στιγμή που το συζητούσαμε του πρότεινα από το Σεπτέμβρη να την γράψει σε μαθήματα ζωγραφικής και μου απάντησε να κάνω ότι θεωρώ σωστό. Γενικά ήταν πολύ γλυκός και ευγενικός μαζί μου, ένα μήνα τώρα δε μου είχε δώσει κανένα δικαίωμα να αμφιβάλω γι'αυτόν. Δεν είχε κάνει καμία από τις πρώην φιλενάδες του εμφάνιση και αναρωτιόμουν τι να είχε συμβεί με την Βίκυ. Τι θέλω και το σκέφτομαι... ακόμα θέλω να την ξεμαλλιάσω!

«Λιζάκι μου θες να σηκωθείς να πάμε απέναντι στη γιαγιά να δούμε τι κάνει?»

«Μου αρέσει εδώ... αλλά πάμε!» Βρίσκουμε την κυρία Ελισάβετ να ανοίγει φύλλο για πίτα, τις κάνει θεϊκές! Η μικρή ασχολείται με τις κούκλες της και εγώ πλησιάζω στην κουζίνα.

«Μήπως μπορώ να βοηθήσω? Ίσως θα μπορούσα να μάθω να ανοίγω φύλλο!» το λέω μεταξύ σοβαρού και αστείου αλλά η κυρία Ελισάβετ νομίζει ότι κυριολεκτώ και μου δίνει τον πλάστη! Τον παρατηρώ για λίγο και μετά αρχίζω να ανοίγω σε φύλλο τη ζύμη που υπάρχει μπροστά μου.

«Μπράβο Άννα μου! Πολύ ωραία το κάνεις, έχεις ταλέντο, να ξέρεις ότι στο Στέφανο αρέσουν πολύ οι πίτες άρα κάποια στιγμή θα έπρεπε να μάθεις να φτιάχνεις!» είμαι σίγουρη ότι έχω γίνει κατά κόκκινη, ξέρει κάτι? Και αν ναι τι? Από τις σκέψεις μου με βγάζει η Λίζα.

«Γιαγιά... θέλω και εγώ να κάνω κάτι...» έχει πάρει το παραπονεμένο ύφος και είναι για ζούληγμα. Κάθεται στην καρέκλα δίπλα μου και αρχίζει να πλάθει ένα κομμάτι ζύμη. Μία ώρα μετά τα ταψιά είναι γεμάτα και εμείς είμαστε λερωμένες με αλεύρι και ζύμη. Και δε φτάνει αυτό... μπαίνει ο Στέφανος και μας βλέπει σ'αυτά τα χάλια!

«Τι κάνουν τα κορίτσια μου?» Πλησιάζει και δίνει ένα φιλί στη Λίζα, το ίδιο κάνει και στη μαμά του. «Τι φτιάξατε? Μοσχοβολάει!» παίρνει ένα κομμάτι από αυτά που είναι έτοιμα και δοκιμάζει... «Είναι τέλεια!»

«Λοιπόν Λίζάκι πάμε να σε πλύνω πάνω γιατί έχεις γίνει χάλια!»

«Γιαγιά και εσύ έχεις λερωθεί και η Άννα! Μάλλον έφταιγε το αλεύρι!» γελάμε όλοι μαζί και οι δύο τους ανεβαίνουν πάνω. Έχουμε μείνει μόνοι και με κοιτάει με περίεργο ύφος.