Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 59

ΑΝΝΑ

Σήμερα το πρόγραμμα είχε εκδρομή στη θάλασσα, θα περνούσαμε σίγουρα πολύ ωραία! Η Ελπίδα, ο Πέτρος και η Λίζα με το που πατήσαμε το πόδι μας στην παραλία αμέσως βουτήξανε στη θάλασσα. Λίγο αργότερα τους ακολουθήσαμε και εγώ με το Στέφανο, παίζαμε με μια μπάλα και η μικρή ήταν πολύ χαρούμενη. Παρατηρούσα την Άλισον να κάθεται μόνη της σε μια άκρη και να μας παρατηρεί πίσω από τα τεράστια γυαλιά ηλίου της, την λυπόμουν, ότι και να είχε γίνει, η Λίζα ήταν κόρη της, έπρεπε να έχουν μια πιο όμορφη σχέση, πιο δεμένη. Δε το σκέφτηκα πολύ και πλησίασα προς το μέρος της,

«Γεια σου Άλισον, γιατί δεν έρχεσαι και εσύ μαζί μας μέσα?»

«Εσείς διασκεδάζεται... δε βλέπεις που η Λίζα δε με θέλει!» ο τόνος της φωνής της είναι λυπημένος,

«Δεν είναι ότι δε σε θέλει, πρέπει να σε γνωρίσει, να σε συνηθίσει... και μετά σίγουρα θα σε αγαπήσει!» μου χαμογελάει και σκέφτομαι για άλλη μια φορά ότι είναι πολύ όμορφη γυναίκα.

«Λες να έρθω? Να κάνω άλλη μια προσπάθεια..»

«Δεν πρέπει να κάνεις μία προσπάθεια, πρέπει να προσπαθείς συνεχώς!» σηκώνεται και προχωράμε μαζί προς τους υπόλοιπους.

Το παιχνίδι συνεχίζεται και εγώ αποφασίζω να πάω στα βαθιά να κολυμπήσω. Ξεμακραίνω και κολυμπάω όσο πιο γρήγορα μπορώ, θέλω να κουραστώ, να νιώσω το κάψιμο στους μυς μου και έπειτα να χαλαρώσω. Αφού έχω φτάσει στα σύνορα του κόλπου, γυρνάω το κεφάλι μου προς την παραλία και μένω εκεί. Τους παρατηρώ, μέσα στη θάλασσα έχουν μείνει οι τρεις τους, η Λίζα και οι γονείς της. Παίζουν και χαίρομαι για την μικρή, είναι ωραίο να έχεις τους γονείς σου κοντά... η Άλισον συνέχεια αγγίζει το Στέφανο, σκέφτομαι ότι είναι τυχαίο, μετά από λίγο την βλέπω να τον αγκαλιάζει και να πέφτουν στο νερό, νιώθω την καρδιά μου να πονάει, βγαίνουν στην επιφάνια και γελάνε, γυρίζω από την άλλη και αντικρίζω την απεραντοσύνη της θάλασσας, παρακολουθώ τον ελαφρύ κυματισμό και από το μυαλό μου περνάνε χίλιες σκέψεις.

Μία άγνωστη φωνή με επαναφέρει τρομάζοντας με.

«Κοίτα να δεις μια συμπτωση! Άννα, και εσύ εδώ?» τι θέλει τώρα και αυτός? Χτες με το που έφυγε ο Στέφανος για το οινοποιείο, ο Νικ μου ζήτησε συγνώμη, δε μπόρεσε να μου αντισταθεί είπε! Εγώ πάλι του είπα ότι αν τολμήσει να με ξανά αγγίξει θα του κόψω τα χέρια!