Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 3

ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Με τον θόρυβο που ακούγεται απομακρύνομαι και ανεβάζω στα γρήγορα το παντελόνι μου. Της λέω να συμμαζευτεί και πάω προς το στάβλο, κοιτάζω αλλά όλα είναι ήσυχα. Την βλέπω να φτιάχνει το κραγιόν της αργά σα να μη συμβαίνει τίποτα.

«Γιατί κάνεις έτσι? Καμιά γάτα θα ήταν.»

«Δεν έχει σημασία, έτσι και αλλιώς έφευγες.» με πλησιάζει και ακουμπάει το χέρι της στο στέρνο μου,

«Δε νομίζω ότι έφευγα...» με χαϊδεύει πιο κάτω, της αρπάζω το χέρι και την τραβάω προς τα έξω

«Έφευγες. Άσε που δε κατάλαβα και γιατί ήρθες.» Βρίσκω την μπλούζα μου, την φοράω και βγαίνω και εγώ έξω.

«Σου είπα... μου έλειψες και ήθελα να σε δω. Μία φίλη μου, μου είπε ότι σε είδε και έτσι υπέθεσα ότι ήρθες νωρίτερα...»

«Πες σε αυτή τη φίλη σου να μην ανακατεύεται πότε φεύγω και πότε έρχομαι και να κοιτάει καλύτερα τη δουλειά της.» προσπαθεί να με χαϊδέψει πάλι αλλά απομακρύνομαι

«Μου το είπε επειδή ξέρει...»

«Ξέρει τι?»

«Ε, να ότι βγαίνουμε...» που μπλέξαμε

«Δε βγαίνουμε. Πηδιόμαστε που και που. Στο είχα ξεκαθαρίσει, μόνο αυτό, τίποτα παραπάνω.» καιρός να αραιώνουμε και με αυτή

«Δεν θέλω κάτι παραπάνω, απλά είχες να με πάρεις τηλέφωνο πάνω από δέκα μέρες...» και ούτε πρόκειται να σε ξανά πάρω.

« Λοιπόν δεν έχω να ακούσω τίποτα άλλο.» παίρνω την τσάντα της και της την δίνω για να φύγει, το βλέμμα μου πέφτει πάνω σε ένα καφέ γάντι με γούνα ακουμπισμένο πάνω σε ένα τελάρο. Το βάζω διακριτικά στην τσέπη μου. Την τραβάω προς την έξοδο, «έχω πάρα πολλές δουλειές να κάνω και με απασχολείς Βίκη.»

«Πότε θα σε ξανά δω?»

«Όταν θελήσω. Α! και μη ξανά έρθεις εδώ χωρίς να τηλεφωνήσεις.» είναι μουτρωμένη αλλά δε με ενδιαφέρει καθόλου. Ξεκινάει και βλέπω τη σκόνη καθώς απομακρύνεται. Κρίμα και ήταν ωραία γκόμενα , ψηλή, αδύνατη, ξανθιά και με φοβερό στόμα. Δεν έχει σημασία, μετά την Άλισον κατάλαβα ότι καμία γυναίκα δεν είναι πιστή, καμία δε πρέπει να εμπιστεύεσαι και φυσικά σε καμία δε πρέπει να δείχνεις την αγάπη σου. Με εξαιρέσεις την μάνα μου και την κόρη μου το τηρώ! Σχέσεις της μίας βραδιάς πολλές, τίποτα ουσιαστικό. Εκείνες με κυνηγάνε και εγώ απλά επιλέγω. Δεν πρόκειται να ερωτευτώ ποτέ ξανά, ούτε να αγαπήσω, το κομμάτι αυτό τελείωσε για εμένα πριν χρόνια, όταν μπήκα στο σπίτι μου και είδα την γυναίκα μου να βγάζει τα μάτια της με κάποιον. Ένας διακόπτης έκλεισε μέσα στο μυαλό μου και έβαλα χ σε όλες τις γυναίκες. Από την ίδια μέρα άρχισα να πηγαίνω με γνωστές και άγνωστες, ήθελα να την εκδικηθώ αλλά δεν τα κατάφερνα, μετά από κάθε φορά ένιωθα ακόμα πιο άδειος. Τον εαυτό μου εκδικιόμουν. Το διαζύγιο βγήκε γρήγορα και πήρα την Λίζα για να ζήσουμε στην Ελλάδα. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου σε ελληνικό έδαφος η προσφορά ήταν ατελείωτη, το ξέρω ότι μετρούσα σαν άντρας αλλά ποτέ δε το εκμεταλλεύτηκα. Για εμένα ήταν πρώτα η οικογένεια μου, η δουλειά μου και μετά όλα τα άλλα. Με την εταιρία που εργαζόμουν έχω πολύ καλές σχέσεις και ακόμα μου στέλνουν πρότζεκτ, κάποιες φορές τα αναλαμβάνω κάποιες όχι. Τι θέλω και τα θυμάμαι? Βγάζω το γάντι από την τσέπη μου και το κοιτάω προσεκτικά, κανένας από τους εργάτες μας δε φοράει κάτι τέτοιο. Κοιτάω προς το σπίτι και ξέρω πως η "γάτα" κρύβεται εκεί μέσα. Θα ασχοληθώ αργότερα μαζί της, υπάρχουν άλλα θέματα που πρέπει να λύσω. Ο Νικήτας με περιμένει από ώρα. Μπαίνω στο αμάξι και ξεκινάω, στη διαδρομή παίρνω τηλέφωνο τον Στρατή. Χτυπάει αλλά δε το σηκώνει, επιμένω και τον ακούω να βρίζει.