Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 55

ΑΝΝΑ

Από εκείνη τη νύχτα του περιβόητου γάμου, που τελικά γάμο δεν είδαμε, όλα κύλησαν όμορφα. Με τον Στέφανο ήμασταν πιο καλά από ποτέ και είχε έρθει και η αγαπημένη μου μανούλα! Μου έκαναν έκπληξη! Ήθελε να πάω μαζί του ένα πρωινό για να παραλάβουμε από το αεροδρόμιο ένα πελάτη, στην αρχή δεν ήθελα να πάω γιατί θα έπρεπε να ξυπνήσω πρωί πρωί, εκείνος όμως είχε τρόπο να με ξυπνήσει ευχάριστα και μετά δε μπορούσα να του αρνηθώ τίποτα. Φτάσαμε και ήθελα να περιμένω στο αμάξι, δε με άφησε και τελικά τον ακολούθησα.

Ο κόσμος έμπαινε στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών και εγώ χάζευα γύρω μου. Όταν ήρθε δίπλα μου, ένιωσα το άρωμα της, γύρισα απότομα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου τσιρίζοντας! Όλος ο κόσμος μας κοιτούσε τρομαγμένος, νομίζανε ότι κάτι πάθαμε, ο Στέφανος πάλι στεκόταν λίγο πιο δίπλα και περίμενε υπομονετικά να του δώσουμε σημασία. Τους σύστησα και ενώ δεν είχαν ξανά ειδωθεί ήταν σα να γνωρίζονταν. Πήγαμε σπίτι και η κυρία Ελισάβετ είχε ετοιμάσει ένα πλουσιοπάροχο πρωινό. Λίγη ώρα μετά ξύπνησα τη Λιζά και την κατέβασα κάτω για να της γνωρίσω τη μητέρα μου.

«Λιζάκι μου, αυτή εδώ είναι η μανούλα μου, η κυρία Αφροδίτη!» η μικρή που συνήθως ήταν λαλίστατη δεν έβγαζε τσιμουδιά

«Δε θα με χαιρετήσεις καρδούλα μου? Έχω ακούσει τόσα πολλά για εσένα!» συνέχιζε να κρατάει το στόμα της κλειστό, ο Στέφανος την πλησίασε και την πήρε αγκαλιά, έσκυψε στο αυτί του και του μιλούσε κοιτώντας την μητέρα μου περίεργα. Όταν τελείωσε εκείνος άρχισε να γελάει και η μικρή άρχισε να μιλάει

«Κυρία Αφροδίτη, δεν ήρθατε για να μας πάρετε την Άννα, έτσι?»

«Τι λες παιδάκι μου? Μπορεί η Άννα χωρίς εσάς που σας αγαπάει τόσο!»

«Ναι αλλά και εσάς σας αγαπάει...»

«Ε! Τότε μπορεί να μείνω και εγώ εδώ!»

Ευτυχώς από εκείνη τη μέρα η μαμά μου, που δεν είχε μείνει ποτέ της σε νησί προσαρμόστηκε μια χαρά! Με την μαμά του Στέφανου, βρήκαν γρήγορα ότι είχαν πολλά κοινά και από την πρώτη στιγμή έγιναν φιλενάδες. Μέχρι και σήμερα μένει στον ξενώνα που είχε φτιαχτεί για εμένα αρχικά, όταν έρθει η στιγμή που θα τον χρειαστούν για τον Άλκη θα έρθει να μείνει στο σπίτι μαζί μας. Ακόμα δεν έχω πει στον Στέφανο ότι γνωριζόμαστε με τον Άλκη, δε το έχει φέρει η κουβέντα και δεν έχω βρει ευκαιρία. Κάποια στιγμή θα το κάνω...