Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 40

ΑΝΝΑ

Μόλις μπαίνω μέσα στο σπίτι μου, γιατί ήδη έτσι τον βλέπω τον ξενώνα, πετάω τα παπούτσια μου και αρχίζω να χοροπηδάω δεξιά και αριστερά. Η χαρά μου είναι τεράστια! Και μόνο στην υποψία ότι αυτά που μου είπε είναι αληθινά, με πιάνει μία ανυπομονησία και μια λαχτάρα. Ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες και γδύνομαι στα γρήγορα, πέφτω στο κρεβάτι γυμνή και σκεπάζομαι με το σεντόνι. Χαλαρώνω και αρχίζω να σκέφτομαι τα λόγια του και λίγες από τις πράξεις του. Την ώρα που με είχε πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σα ταμπούρλο, απορώ πως και δε την άκουσε. 

Ο πόνος που ένιωθα πολλές φορές όταν διάβαζα κάποια από τα μηνύματα του, μου έφερε δάκρυα στα μάτια και εκείνος μου τα σκούπισε γλυκά με τα φιλιά του. Ένιωθα να λιώνω στα χέρια του και να τον αποζητώ, τα στόματα μας ενώθηκαν και το πάθος που νιώθαμε έγινε έκρηξη και μας έκαψε. Βρέθηκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι του, με τα χέρια του να χαϊδεύουν το κορμί μου και το στόμα του να κατακτάει το δικό μου χωρίς καμία αντίσταση. Τον ήθελα, τον ήθελα πολύ, σε καμία περίπτωση δεν τον είχα ξεπεράσει, ούτε καν λίγο. Αυτά σκεφτόμουνα την ώρα που τον νιώθω να σταματάει και να σηκώνεται όρθιος. Κοιτάω γύρω μου σα χαμένη, μου δίνει το χέρι του και με σηκώνει. Μου εξηγεί ότι με θέλει, αυτό βέβαια δε χρειαζόταν, η στύση του ήταν εμφανής και εκείνη τη στιγμή και πριν στο κρεβάτι, μου λέει ότι θα ξεκινήσει τις πράξεις για να επαληθεύσει τα λόγια του. Είμαι πάρα πολύ ερεθισμένη, φταίει λίγο και το κρασί, αλλά τα λόγια του με χαροποιούν, στο κάτω κάτω αυτό ήθελα, πράξεις! Του λέω ένα "εντάξει" και φεύγω!

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα από τα χαράματα, είχα υπερένταση και δε μπορούσα να μείνω άλλο στο κρεβάτι. Ντύθηκα απλά, με ένα τζιν σορτς και ένα κίτρινο στράπλες μπλουζάκι και ξεκίνησα να πάω στο σπίτι του. Ευχόμουν να είχαν το εφεδρικό κλειδί στο ίδιο σημείο για να μη τους ξυπνήσω, ήθελα να τους φτιάξω πρωινό και να τους φωνάξω μετά. Φτάνω στην πόρτα και κοιτάω πίσω από το κεραμικό άλογο που υπάρχει δίπλα τοίχο, βάζω το χέρι μου στην εσοχή και πιάνω το μεταλλικό κλειδί. Το βάζω στην κλειδαριά και χωρίς να κάνω σχεδόν καθόλου θόρυβο ανοίγω. Για περίπου μία ώρα ετοιμάζω διάφορες λιχουδιές στην κουζίνα και ανυπομονώ να τους ξυπνήσω για να τις δοκιμάσουν. Έχω φτιάξει λουκουμάδες, τηγανίτες, μπισκότα με ταχίνι, βραστά αυγά και σε λίγο θα βγει και το κέικ από το φούρνο. Ψάχνω στο ψυγείο και βρίσκω φρούτα, τα βάζω και αυτά σε μια πιατέλα, ακολουθούν τα δημητριακά και οι φρυγανιές. Όταν πια νιώθω ότι όλα είναι έτοιμα κοιτάω από απόσταση το τραπέζι και καταλαβαίνω ότι υπερέβαλα πάλι. Δεν πειράζει, για μια μέρα δε χάθηκε ο κόσμος!