Κρασί...Θάλασσα...έρωτας

κεφάλαιο 51

ΑΝΝΑ

Το αυτοκίνητο κινείτε με μεγάλη ταχύτητα και εγώ δε μπορώ να αρθρώσω λέξη. Κρατάει το τιμόνι με ένταση και φαίνετε ότι είναι έξαλλος. Γιατί? Αφού δεν έκανα τίποτα! Εκείνος βγήκε από τις τουαλέτες με εκείνη τη ξανθιά, εκείνος μιλούσε μαζί της στο τραπέζι, εκείνος την άφηνε να τον αγγίζει... Εγώ θα πρέπει να είμαι έξαλλή! Εγώ! Σταυρώνω τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου και θυμωμένα του λέω να σταματήσει για να κατέβω. Δεν μου δίνει καμία σημασία, σα να μη με άκουσε..

«Είπα, σταμάτα να κατέβω!» με κοιτάει και συνεχίζει να οδηγεί ακόμα πιο γρήγορα, «Στέφανε σταμάτα..» στρίβει στο πλάι και σταματάει, τον ακούω να ανασαίνει βαριά

«Τι διάολο σκεφτόσουν και ντύθηκες έτσι μπορείς να μου πεις?»

«Τις άλλες που δε φορούσαν τίποτα μια χαρά τις χάζευες!»

«Τουλάχιστον οι άλλες ήταν ντυμένες έτσι γιατί αυτή είναι η δουλειά τους! Μήπως θέλεις να αλλάξεις δουλειά και μου το λες έτσι?» δε το πιστεύω ότι το είπε αυτό. Ανοίγω την πόρτα, «μη τολμήσεις και βγεις έξω!» και βγαίνω έξω, αρχίζω να περπατάω προς τα πίσω, θα πάω να κοιμηθώ κάπου αλλού, ακούω τα βήματα του και νιώθω το χέρι του στον αγκώνα μου, με γυρνάει απότομα,

«Που νομίζεις ότι πας?»

«Όπου θέλω! Πάω να βρω... πελάτες!» με τραβάει προς το αμάξι, αντιστέκομαι όσο μπορώ και τον κάνω ακόμα πιο έξαλλο.

«Μήπως έχεις κανονίσει κανένα ραντεβού με αυτόν που σε χούφτωνε?» σταυρώνω πάλι τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου και περιμένω να δω τι άλλο θα μου πει. «Ακύρωσε το! Πες μου πόσο είναι η ταρίφα σου και θα στα δώσω εγώ!» ε! αυτό πάει πάρα πολύ! Του δίνω ένα χαστούκι όλο δικό του. Ανασαίνει έντονα, προσπαθεί να ηρεμήσει... με αρπάζει απότομα και κολλάει το στόμα του στο δικό μου, τον σπρώχνω, δεν τον θέλω κοντά μου με όλα αυτά που μου είπε, γίνεται ακόμα πιο άγριος και κτητικός, το στόμα μου ανοίγει, το ένα του χέρι είναι πίσω από το κεφάλι μου και το άλλο πιέζει τη μέση μου, η γλώσσα του κάνει άγριο έρωτα στη δική μου και νιώθω την απόγνωση του, σταματάω να αντιστέκομαι και απολαμβάνω την κατάκτησή του. Το χέρι του κατεβαίνει στους γλουτούς μου και μπαίνει κάτω από το φόρεμα, με χαϊδεύει και νιώθω να χάνομαι, κουνιέμαι πάνω στο χέρι του... τον θέλω τόσο πολύ... σταματάει και κατεβάζει το φόρεμα μου στη θέση του,

«Πάμε...» το λέει πολύ ήρεμα και με τραβάει μαλακά προς το αμάξι.

Στην υπόλοιπη διαδρομή δε μιλάμε καθόλου, σκέφτομαι τη συμπεριφορά του, ζήλεψε, όπως ζήλεψα και εγώ! Η αλήθεια είναι ότι σ'αυτή τη ξανθιά δεν έδινε σημασία, τι κάνανε όμως στην τουαλέτα? Το χαρτάκι το πέταξε βέβαια... δεν ξέρω, σχεδόν όποτε τον κοιτούσα με κοιτούσε και εκείνος... είμαι ξαναμμένη και ελπίζω ότι θα υπάρξει συνέχεια όταν θα φτάσουμε στο σπίτι, θέλω να με πάρει στην αγκαλιά του και να τα βρούμε, να μου ζητήσει συγνώμη και να μου πει ότι δεν υπάρχει καμία άλλη... Τον θέλω και τον χρειάζομαι...