Viners to the end

H. 5

Point of view Juliette Nora Symons

Ik wordt 's ochtends wakker in een bed. Ik schrik wakker dit is niet mijn bed. Ik denk na wat er gisteren allemaal gebeurt is. We waren naar het viners gebeuren geweest. We gingen met magcon uiteten. Het was zolaat geworden dat we bij de jongens bleven slapen. De jongens deelde samen een bed zodat de meiden bij elkaar konden slapen. De jongens zijn er aardig.

Als iedereen wakker is en aangekleed gaan we in het hotel ontbijten. Ik zit tussen Nash en Hayes in. Jack en Jack tegenover mij en de rest zit er om heen. 'Ze lijken gewoon te erg op elkaar' zegt Jack Gilinsky. 'Wie?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Jij met Nash en Hayes' zegt Jack Johnson terwijl hij mij aanwijst. 'Dat ik geadopteerd ben. Betekent niet dat ik van hun familie ben en dat ik op ze lijk of hun op mij' zeg ik terwijl ik rustig mijn eitje verder snij. 'Je kan misschien vragen aan je adoptie-ouders of die de papieren al eerder aan jou willen geven' zegt Lucy aanmoedigend. 'Gaat mijn "vader" leuk vinden' antwoordt ik sarcastisch. 'Nooit geschoten is altijd mis hé' zegt Sterre. 'Klopt, ik ga ze straks skypen' zeg ik. Iedereen eet zijn eten op terwijl ze tussendoor nog wat met elkaar praten.

We gingen uiteindelijk naar ons eigen hotel. We hadden nog wat nummer uitgewisseld, zodat we nog een keer konden afspreken. Dat leek hun net als ons wel gezellig.

Ik start mijn laptop op. Ik app mijn "ouders" nog, zodat ze weten dat ik skype. Ik open skype en bel naar mijn ouders.'heey' zeg ik. 'Hallo Juliette' zeggen mijn ouders tegelijkertijd. 'Ikhad een vraagje' zeg ik aarzelend. 'Je kan ons alles vragen, dat weet je schat' zegt mijn moeder. 'Mag ik weten wie mijn biologische ouders zijn' vraag ik. Ik zie dat ze verbaasd kijken. Ze hadden deze vraag waarschijnlijk niet dat weet ik wel zeker biet aan zien komen. 'Maar waarom wil je dat dan weten?' Herstel mijn "moeder" zich. 'Nou, ik was bij de viners gebeuren en daar zaten 2 jongens en volgens de rest lijk ik op hun, dua nu ben ik erg benieuwd' zeg ik hopend. 'Ik weet het niet lieverd. Ik weet niet of je echte ouders dat willen' zegt ze. 'Jij kan ze toch bellen of kan dat niet en vragen of je het mag vertellen' vraag ik. 'Ja, kunnen we proberen' antwoors ze. ik zie dat mijn "vader" verdacht stil is. 'Is er iets, je bent zo stil?' Vraag ik. 'Ik wil helemaal niet vertellen dan raken we jou kwijt en dat wil ik niet' zegt hij. 'Je raakt me heus niet kwijt, jullie hebben me toch opgevoed' zeg ik. 'Oké' moppelt hij. We stoppen met skype. Ze zouden me vanavond terug bellen met het nieuws of ze het mogen vertellen. Ik hoop het zo erg van wel.

Mijn adoptie ouders waren of zijn er verschillend. Mijn adoptie moeder wou altijd het beste voor mij. We overlegde alles. Als ik iets wou mocht dat bijna altijd. Maar mijn adoptie vader was anders. Van hem mocht ik bijna nooit iets. Het was luisteren of ik mocht helemaal niets. Hij wou eigenlijk ook niet dat ik naar het viners gebeuren ging.

'En?' Vraagt Lucy. 'Mijn "ouders" zouden vragen aan die mensen of ze het mogen vertellen' zegbik. 'Nieuwsgierig?' Vraagt marit. 'Niet normaal hoe erg' antwoordt ik. Ik kijk nog wat rond in de kamer, maar ik kan maar niet stil zitten.

Dan gaat de telefoon. Ik spring op en ren naar de telefoon. 'Hai' roep ik enthousiast. 'Hey, met Nash' zegt hij simpel. 'O, ben het' nu ben ik teleurgesteld. 'Klein beetje enthousiaster mag wel hoor' zegt hij. 'Nee, ik wacht op een heel belangrijk telefoontje maar is er iets waarom je belt we waren net nog bij jullie' antwoordt ik. 'Wacht je op een telefoontje van je adoptieouders' zegt hij. 'Ja, maar hoe weet jij dat nou weer?' Zeg ik nieuwsgierig. 'Nou, ik weet wil jou echte ouders zijn' zegt hij. ' nou doe niet geheimzinnig en vertel het tegen mij' zeg ik. 'Nou wij zijn broer en zus, zusje' zegt hij. 'Nash hou op, dit is niet grappig' zeg ik. 'Ik maak geen grapje' zegr hij. 'oké kan je het bewijzen' zeg ik. 'Natuurlijk' antwoord hij. Ik hoor dat hij iemand roept op de achtergrond. 'Hallo Juliette, Nash maakt geen grapje' zegt een vrouwlijke stem. Nog steeds geloof ik hem niet. 'Oké, wat is mijn tweede naam' zeg ik dat kunnen ze nooit weten niemand weet dat niemand. 'Dat is Nora' zegt ze. Van schrik laat ik de telefoon uit mijn hadden vallen. Dit kan toch niet het moet wel.

Nu beginnen de vragen binnen te komen. Waarom ben ik geadopteerd?. Waarom ik alleen en Nash en Hayes niet? Ik blijf nog erg lang piekeren. De telefoon is nog steeds verbonden met de telefoon van Nash. Lievers gaat het. Ben je er nog. Dat soort dingen hoor ik allemaal op de achtergrond. 'Ja, het gaat' zeg ik snel. Ik hang de telefoon op. Langzaam maar zeker komt het besef binnen. Ik ben familie van Nash en Hayes. Dit is niet normaal een raar gevoel. Ik kan het gewoon weg niet beschrijven. Één ding weet ik zeker. Ik heb me nog nooit zo gevoeld. Zo blijf ik nog wel een tijdje door piekeren. Ik zal het toch tegen de rest moeten vertellen.

Ik sta op en loopt weer naar de rest toe. 'En hoe ging het' vraagt adriana 'Weet je al iets meer?' Vraagt lucy. Ik loop naar de bank en plof me neer. 'Nash en hayes zijn mij echte broers' zeg ik. Nu wordt me opeens ook duidelijk waarom ik eigenlijk niet naar het viners gebeuren mocht.

@@@@@@@@
961 woorden