Viners to the end

H. 78

Adriana

Vandaag hebben we met de meiden besloten om vast de jurken voor kerstmis gaan kopen. Ik vind het ontzettend jammer dat ik nu niet bij mijn familie ben. Maar volgend jaar is er weer kerstmis, dus dan ga ik naar ze toe.

"Is iedereen er klaar voor?" vraagt Marit als iedereen zich heeft verzamelt in de woonkamer.

"Ja! Let's go!" zegt Lucy enthousiast. We nemen afscheid van de jongens en we verdelen ons over de auto's. Ik rijd in mijn eigen auto met Mahogany, Marit en Lauren.

"Wat voor muziek willen jullie?" vraag ik aan ze als ik de auto start.

"Uh, mag mijn telefoon erin?" vraagt Lauren. Ik knik en geef haar het snoertje. Niet lang daarna horen we 'Hello' van Adele. Marit en Lauren zingen gelijk mee, ik lach maar een beetje mee.

"Waarom zing je eigenlijk nooit?" vraagt Mahogany geïnteresseerd.

"Uh nou, het is niet echt iets voor mij." mompel ik.

"Je zou het eens moeten proberen!" zegt Lauren.

We komen aan bij het winkelcentrum en we stappen uit. Lucy, Juliëtte, Ashley en Sterre staan al klaar.

"Hebben jullie om gereden of zoiets?" vraagt Sterre lachend.

"Nee, Adri rijdt gewoon super langzaam!" plaagt Lauren.

"Ze rijdt tenminste veilig!" verdedigt Mahogany mij. Lachend schud ik mijn hoofd.

"Laten we maar naar binnen gaan." zeg ik lachend.

"Zullen we eerst daar naar binnen gaan?" vraagt Ashley.

"Ja, wat een schattig winkeltje!" gilde Juliëtte enthousiast. Ik gaf haar zeker geen ongelijk. Het was een ontzettend schattig winkeltje met prachtige vintage jurken.

Zonder nog te twijfelen lopen we naar binnen. Gelijk gaan we uit elkaar, en beginnen we te neuzen door de rekken. Na een halfuur heeft iedereen een outfit gevonden en staan we in de paskamers.

"Adriana! Ik heb je hulp nodig!" roept Sterre vanuit het pashokje.

"Kom eraan!" roep ik. Ik trek snel mijn jurkje aan en ik loop naar haar pashokje.

Ze doet het gordijn open en duwt me naar binnen. Ik sla gelijk een hand voor mijn mond.

"Wat is er? Is het niet goed?" roept ze paniekerig uit.

"Oh nee Sterre, je ziet er prachtig uit! Die jurk is echt perfect voor je." stel ik haar gerust.

"Denk je dat echt?" vraagt ze onzeker.

"Ja! En ik weet zeker dat Matt dat ook vindt." glimlach ik.

"Thanks Adriana."

"Je vous en prie." zeg ik nog voordat ik het pashokje uitga.

Ik loop mijn eigen hokje weer in, en ik kijk goed in de spiegel. Het is een mooi zwart jurkje. Glimlachend kijk ik naar mijn spiegelbeeld, maar zodra ik beter kijk verdwijnt mijn glimlach.

Moet ik dit wel doen? Ik bedoel het is een leuk jurkje maar kan ik het wel hebben.

"De rest is al klaar. Ben je ook bijna klaar?" vraagt Ashley zodra ze het gordijn opzij duwt.

"Uh ja, ik denk het wel." mompel ik.

"Het jurkje staat je geweldig. Je bent prachtig Adriana!" zegt ze gemeend.

"Merci Ashley, c'est très gentil." glimlach ik.

Ze knikt, waarschijnlijk heeft ze geen idee wat ik heb gezegd.