Viners to the end

H. 57

Marit Pov.
Om ongeveer 8 uur zitten we aan de ontbijttafel. Er hangt een gespannen sfeer dus ik zucht even en kauw op mijn broodje. Soms praat er wel iemand, maar niks nuttigs. Aaron is nogsteeds niet terug, en zometeen gaan we hem zoeken.

Ik schuif de stoel aan en ren naar boven om mijn beanie te pakken. Het is een roze beanie en ik zet hem op. Ik pak mijn iPhone nog snel mee en loop naar beneden toe waar iedereen al staat. Ik glimlach even en loop naar Hayes toe. In stilte, wat best abnormaal is voor ons, lopen we door de deur naar buiten om Aaron te gaan zoeken.

Na een uur zoeken zijn we bij een afgelegen huisje aangekomen. Het ziet er niet echt naar uit alsof er iemand leeft daar. 'Wie gaat mee naar binnen?' Vraagt Shawn. 'Ja nee ik dus zowizo niet' Zeg ik snel. Een paar anderen stemmen in om wel mee te gaan maar Hayes blijft bij me.

'Heii, misschien is dit moment een beetje ongelegen maar zullen we die date vanavond doen?' Vraagt hij met een glimlachje. 'Jaa' Lach ik. 'Okay dan kom ik je om 7 uur ophalen bij je kamer okey?' Stelt hij voor. Ik knik even. 'Dan klop ik wel aan want er is geen bel' Glimlacht hij weer. Damn die glimlach. Net op dat moment komen degene die naar binnen waren weer naar buiten. Zonder Aaron. Dat betekent dus verder zoeken.

3 uur later zijn we allemaal bekaf en besluiten we maar naar huis te gaan. We gaan de politie wel bellen en hem opgeven als vermist. Zelf kunnen we hem niet meer vinden. Als we de voortuin inlopen zien we iemand bij de voordeur zitten. Snel rennen we erheen en zien we dat het Aaron is. Wauw, wij de hele tijd gaan zoeken is hij gewoon naar het huisje gegaan. 'We liepen je echt 3 uur lang te zoeken' Zegt Cameron. 'Sorry' zegt Aaron zacht. Zijn ogen zien er rood uit, alsof hij gehuild heeft.

Die avond lig ik op bed te denken aan die avond, ja het was leuk en gezellig. Ik glimlach al bij de gedachte.

Flashback

'Zit mijn haar echt wel goed?' vraag ik onzeker aan Lucy. Ik keek in de spiegel. Ik had een simpel zwart jurkje aan met een blote rug. Ook al haat ik jurkjes zeiden de meiden dat het wel moest. Mijn make up was gewoon simpel net zoals mijn haar. Er zat een simpele waterval vlecht in die Lucy had gemaakt. 'Ja, het zit goed,' zegt ze. Ik schrik als ik geklop op de deur hoor, dat zou wel Hayes zijn. Mijn hart bonkte iets te hard toen ik de deur open deed. Hayes zijn haar zat perfect en hij was gekleed in een pak. Damn hij is echt knap. 'Hey, je ziet er prachtig uit,' zei hij tegen me. 'Dankje, jij ook,' zei ik een beetje verlegen terug. Hij pakte mijn hand vast en we zwaaien Lucy uit die er ook nog was. 'We moeten even lopen, maar dat is vast niet erg,' zei Hayes tegen me. 'Nee, dat is niet erg,' antwoordde ik. We liepen een tijdje door de stad tot we bijna bij het strand waren en we een restaurant in liepen.

Nadat we klaar waren met het eten zat ik echt helemaal vol. Hayes wou weer gaan lopen dus dat deed ik maar. We liepen langzaam naar het strand toe waar we na een tijdje gingen zitten. De zee kwam langzaam onze kant op maar we zaten gelukkig ver genoeg dat we niet nat zouden worden. De zon was net onder gegaan en er was een klein windje waardoor het niet te warm was maar ook niet te koud. Het was eigenlijk gewoon perfect, en al helemaal met Hayes. Terwijl ik in mij gedachten was verdiept had ik niet door dat Hayes me de hele tijd aanstaarde en dichter bij me kwam zitten. Ik kijk hem nog aan voordat hij zijn lippen op die van mij drukt. 'Zou je mijn vriendin willen zijn?' Vroeg hij aan me waarop ik blij knikte en hem een kus gaf op zijn wang

Einde Flashback

Langzaam zakten mijn ogen dicht en viel ik in slaap met een glimlach.

Haaii, today ben ik er weer. En ik wil even een shoutout doen naar ChocoladeMuffinx omdat ze zo'n geweldige vriendin is

En als je je verveelt lees dan ook de boeken van onze privé accounts 😻💕

Lots Of Love, Marit xoxo ❤